μη λες ΠΟΤΕ

ΚΑΠΟΙΟΙ ΛΕΝΕ

Η Άντα περπάτησε,περπάτησε πολύ.Το μυαλό της σκεφτόταν γρήγορα.Όλα υπήρχαν εκει μέσα,πρόσωπα,μέρες συναντήσεις,συναισθήματα.Όλα εκεί!Και μετά τα έβαλε στη σειρά,έστησε τα πρόσωπα στο μυαλό και ταίριαξε τα πάντα.

Ο Τομ την ήθελε,ήταν ερωτευμένος.Και εκείνη τον αγαπούσε.Σκέφτηκε το πρώτο φιλι,τη πρώτη αγκαλιά και όλα του τα λόγια.Δεν άφησε τίποτα απ'έξω.Θα 'ταν άδικο,άδικο για εκείνον και έτσι η Άντα δεν πέταξε απολύτως τίποτα.Φανταστηκε τον εαυτό της πλάι του και την εικόνα χάλασε η Τίνα σχεδόν αμέσως.Πίεσε το κεφάλι της και έκλεισε τα μάτια.Προσπάθησε ξανά και ξανά.Τόσο καιρό στα κρυφά,τόσο καιρό κλεφτές στιγμές και ύστερα εκείνος πλαι στη γυναίκα του και μπροστά στην Άντα.Κάποιοι λένε πως υπάρχει ένα σημείο που η υπομονή παύει να είναι αρετή και εκείνη μόλις είχε φτάσει. ΌΧΙ!φώναξε.Δε της άξιζε,δε το ήθελε.

Έπειτα σκέφτηκε το Μάρκους και στην αρχή πόνεσε.Σκέφτηκε τα χέρια του πάνω της και πόνεσε.Τα φιλιά του,η ματιά του και έπειτα η φίλη της.Σειρά είχαν τα λόγια μα για εκείνη σημασία είχαν οι πράξεις.Έτσι θα τους μέτραγε όλους!Με πράξεις.Προσπάθησε ξανά και ξανά μα για εκείνον κατάφερε να βρει μόνο μια και αυτή ήταν λάθος.Κάποιοι λένε πως δεν είμαστε υπεύθυνοι μόνο για όσα κάνουμε αλλά και για αυτά που δε κάνουμε.ΟΧΙ!φώναξε.Δε της άξιζε,δε το ήθελε.

Το μυαλό της δε ξέχασε τη Τίνα.Την είδε μόνη και πάλεψε για να θυμηθεί.Λόγια,στάση και ύφος.Όλα εκεί, έβρισκαν τη θέση τους και τότε η Άντα ήξερε πως δεν είχε πέσει έξω.Μόνο σκοτάδι έβλεπε!Τη νύχτα αγαπούσε,το σκοτάδι τη τρόμαζε.Η Τίνα έμενε μέσα στα σκοτάδια σιωπηλή και περίμενε να τη κατασπαράξει.Περίμενε τη κατάλληλη στιγμή για να τα βγάλει όλα στο φως.Και τα είχε καταφέρει.Κάποιοι λένε πως κακός είναι ο άνθρωπος που του αρέσει να ντροπιάζει τους άλλους.ΌΧΙ! φώναξε.Δε της άξιζε,δε το ήθελε.

Ο πατέρας της τελευταίος.Τότε το μυαλό μπερδεύτηκε.Χιλιάδες λόγια και εικόνες περνούσαν απο μπροστά της χωρίς σειρά,δίχως λογική.Και ενώ εκείνη προσπαθούσε να τα βάλει όλα σε τάξη δε τα κατάφερνε.Δεν έβρισκε τον εαυτό της,δεν υπήρχε πουθενά.Ούτε δίπλα του ούτε πλάι του.Τι παιχνίδι ήταν αυτό?Όλη τη ζωή της είχε περάσει με το πατέρα της και ξαφνικά το μυαλό τη πέταγε απ'έξω.Και τότε η Άντα κατάλαβε.Μια καλοκουρδισμένη κούκλα που της έλεγε τι να πει και τι να κάνει.Δεν είχε καμιά δουλειά στο μυαλό και εκείνο απλά την διέγραψε.Κάποιοι λένε πως η ελευθερία δεν αξίζει τίποτα αν δε συμπεριλαμβάνει την ελευθερία να κάνεις λάθη.Για εκείνο το λάθος τη χτύπησε.ΌΧΙ!φώναξε.Δε της άξιζε,δε το ήθελε.

Όλα στη θέση τους πια και έτσι σταμάτησε να περπατάει.Δε κουράστηκε αλλά δε χρειαζόταν.Είχε φτάσει εκεί που ήθελε.

Η 'Αντα στη ζωή της είχε μια λίστα να ακολουθεί.Ήταν μια λίστα αρνητική,δεν είχε το πρέπει μπροστά αλλά το ΠΟΤΕ.

ΠΟΤΕ μη πεις ψεμματα

ΠΟΤΕ μη προδώσεις

ΠΟΤΕ μη βρίσεις

ΠΟΤΕ μη φωνάξεις

ΠΟΤΕ μη προσβάλεις

ΠΟΤΕ μη

Και ξαφνικά όλα τα ''ΠΟΤΕ'' θα τα έκανε ''ΕΣΤΩ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΝΑ''.Και μόλις σχημάτισε το δικό της κώδικα  <έκανε το δικό της ΛΑΘΟΣ,έγινε το ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ,ξέχασε για λίγο τους ΚΑΝΟΝΕΣ και τώρα της άξιζε μια ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ>  χαμογέλασε.ΝΑΙ!φώναξε.Αυτό της άξιζε,αυτό ήθελε.

Εκείνη και όλοι απέναντι.Δε την ένοιαζε,η παράσταση μόλις ξεκινούσε και δε θα έπαιζε τον κομπάρσο πια.Οι ρόλοι μοιράστηκαν και είχε τον πρωταγωνιστικό.Βρήκε δική της λέξη και τη πέταξε στους θεούς.Τα ζάρια βρέθηκαν στα χέρια της και τότε οι θεοί γέλασαν και έδωσαν στην Άντα πίσω τα φτερά της.

Κάποιοι λένε πως οι δυνατοί χαρακτήρες δημιουργούνται απο την αλλαγή,οι αδύναμοι απο τη σταθερότητα.