μη λες ΠΟΤΕ

ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ

''Κατα τ'άλλα εγώ είμαι το αγοράκι.''αποτραβήχτηκα και προσπάθησα να σηκωθώ απο πάνω του.Πονούσα ακόμα, αλλά δε θα έμενα άλλο έτσι.Κουτσαίνοντας γύρισα τη πλάτη και απομακρύνθηκα.Δεν έβλεπα τι έκανε και δε με ένοιαζε κιόλας.''Δε σε χρειάζομαι άλλο''είπα και κουνώντας το ένα μου χέρι νευρικά του έδειχνα το δρόμο της αποχώρησής του.Μετά απο λίγο και αφού δεν υπήρχε καμμιά αντίδραση, μπήκα στο σπίτι.

Ο μπαμπάς μου δεν άργησε να με πάρει.Προσπάθησα να μη δείχνω απογοητευμένη.Θα έκανα τα πάντα για να μη τον ακούσω να λέει <Στα λεγα εγώ>.Και έτσι προσποιήθηκα οτι δε πονούσα,οτι ήμουν ενθουσιασμένη και καθόλου νευριασμένη.Όλο αυτό με εξάντλησε. Έκανα προσεκτικά ένα ντουζ και ντύθηκα.Είχε περάσει η ώρα και δε μπόρεσα να φάω κάτι.Άκουγα το στομάχι μου να διαμαρτύρεται αλλά η όρεξη είχε κάνει φτερά.Ακόμα στ'αφτιά μου είχα τη φωνή του να με κοροιδεύει.

Εκείνη τη μέρα το μόνο που έκανα είναι να πάω με δυσκολία να αγοράσω μερικά πράγματα για το σπίτι και να κάτσω τη νύχτα μόνη μου στη βεράντα.Το σκοτάδι πάντα μου άρεσε,έκρυβε τις ατέλειες.Ότι δεν έπρεπε να φαίνεται το έκρυβε μέσα του και όλα έμοιαζαν και πάλι οπως θα έπρεπε να είναι.Τέλεια.Έτσι και εκείνο το βράδυ,το σκοτάδι είχε κρύψει το πρόσωπό μου.

Μαζεμένη στη καρέκλα σκεφτόμουν οτι δε θα τα παράταγα και ας άρχισαν ήδη να μου λείπουν όλα.Και μετά κοιτούσα τη θάλασσα,άλλαζα γνώμη,ηρεμούσα.Νόμιζα πως τα πήγαινα καλά με τη μοναξιά αλλά απ'ότι φαίνεται δε την είχα ζήσει και ποτέ.Σε εκείνη τη βεράντα έπρεπε να κάνω παρέα με τον εαυτό μου και ήλπιζα να τον αντέξω,αυτό μόνο.

Τελικά κατέλληξα να αποκοιμηθώ σε εκείνη τη καρέκλα.Το σώμα μου ήταν πιασμένο και ξέχασα το κόψιμο στο πόδι όταν το πρωι αποφάσισα να σηκωθώ.Ο πόνος μόλις το πάτησα μου τον θύμησε και σωριάστηκα.Πιέζοντας το κεφάλι μου έβγαλα μια κραυγή θυμού.Όλα στραβά μου πήγαιναν και δε συγκρατήθηκα.''Είστε καλά?''άκουσα κάποιον να λέει.Σήκωσα το κεφάλι και ένας κύριος μου έδινε το χέρι του για να βοηθήσει.Με χαρά το δέχτηκα!''Σας ευχαριστώ''είπα χαμογελώντας.

Ήταν μεγάλος σε ηλικία αλλά περιποιημένος και πολύ γοητευτηκός.Τον κάλεσα να μείνει μαζί μου,χρειαζόμουν παρέα πιο πολύ απο ποτέ.Του έβαλα κάτι να πιεί και έκατσα μαζί του.''Πως το έπαθες αυτό?'' ρώτησε δείχνωντας το τραύμα με τα μάτια του.Αναστέναξα ''Στη θάλασσα,ένα κοράλι'' έκανε έναν μορφασμό πόνου και φάνηκε πως και εκείνος είχε την ίδια εμπειρία.Μείναμε αρκετή ώρα να μιλάμε και μ'άρεσε,το διασκέδασα αρκετά.Ήταν απο εκείνους που χαιρόσουν να τους ακούς να λένε ιστορίες.Και μόλις είχα κάνει μια γνωριμία.Και μόλις ένιωσα να αλλάζει λίγο η τύχη μου.