μη λες ΠΟΤΕ

ΓΙΑΤΙ?

Πήγα απο πίσω του και πιάνοντας του το μπράτσο τον έκανα να γυρίσει.Ήταν τόσο σέξυ,βρεγμένος και έβλεπα τις σταγόνες να ταξιδεύουν πάνω του.Ήθελα να τον αγγίξω,με τράβαγε σα μαγνήτης.Με τα δυο χέρια έφτιαξε τα μαλλιά του ''Τι συμβαινεί?'' Η καρδιά μου με εγκατέλειπε αλλά δε θα τα παράταγα ή τώρα ή ποτε.

''Γιατι?'' τα μάτια του μου έλεγαν οτι γνώριζε τι τον ρωτούσα μα εκείνος έκανε τον ανήξερο.

''Τι είδους ερώτηση είναι αυτή?'' έπαιζε με τα νεύρα μου αυτό ήταν το μόνο σίγουρο.

''Γιατί μου το κάνεις αυτό?Τι έκανα?'' προ στιγμήν ήμουν ψύχραιμη,πολιτισμένη.Είχα υπομονή,θα μπορούσα να περιμένω για μια λογική απάντηση.

''Δεν έχω να εξηγήσω τίποτα'' είπε ξερά και χτύπησε τις ευαίσθητες χορδές μου.

''ΤΙ?ΝΟΜΙΖΕΙΣ'' ο τόνος μου έντονος αυτός που του άξιζε ''Εντάξη στην αρχή έφταιγα,ήμουν απότομη αλλά εσυ...εσύ το παρατραβάς.ΔΕ ΧΑΝΕΙΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΒΑΛΕΙΣ,ΝΑ ΜΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΚΟΝΤΡΑ.Έχω δικαίωμα να ξέρω!'' πότε φώναζα και πότε οχι.Μιλούσα ακριβώς όπως αισθανόμουν,μια έτσι και μια αλλιώς.Και εκείνος απλά κοιτούσε.

''Σου απάντησα νομίζω'' και με έκανε να αφησω έναν ήχο θυμού.Ένας θυμός που πάλευε να βγει,να ξεσπάσει αλλά δε τον άφηνα.Και βάζοντας τις παλάμες μου στο στήθος του τον έσπρωξα όσο μπορούσα φωνάζοντας ξανά ''ΜΕ ΔΙΩΧΝΕΙΣ,ΓΙΑΤΙ?'' και πριν προλάβω να το συνειδητοποιήσω με είχε αρπάξει και τα πρόσωπά μας ήταν σε απόσταση αναπνοής ''Γαμώτο Άντα.'' δε κουνιόμουν και το βλέμμα μου είχε απόγνωση,ήθελα να μάθω, τόσο κακό ήταν?''Γιατί?'' είπα με παράπονο ''Γι'αυτο!'' και τα χείλη ενώθηκαν και το στόμα άνοιξε και η ζεστή γλώσσα του χάιδεψε τη δικιά μου.Απαλά,κυρίαρχα.Ένας αναστεναγμός έκανε το φιλί του επιβλητικό και εγώ θύμα του αφέθηκα στη μοίρα μου.Η καρδιά χτυπούσε και δε ξεκολούσαμε και τότε άγγιξα τη κοιλιά του, αργά έσυρα το χέρι μου στο βρεγμένο κορμί του μέχρι το λαιμό.Όταν το ένιωσε με πίεσε στο σώμα του και κρατούσε το κεφάλι μου σταθερό.Σταμάτησε να με φιλάει χωρίς να απομακρυνθεί.Οι ανάσες μας πρόδιδαν ένταση,πάθος και προσμονή.''Μη τολμίσεις να με ξαναπροκαλέσεις'' ειπε και αφού με άφησε, έφυγε αμέσως.

Δε κατάφερνα να κάνω βήμα,έμεινα στην ίδια θέση αγγίζοντας με τα δάχτυλά τα χείλη μου.Τον ένιωθα ακόμα,τον ήθελα κι άλλο.Πως μπορούσε να με διώχνει γι αυτό?Δε καταλάβαινα και ποια εξήγηση μπορούσε να με βοηθήσει?Ποια?Άφησα τα γόνατα μου να πέσουν στην άμμο.Ο ήλιος με έκαιγε και ο αέρας με ανατρίχιαζε.Ακόμα είχα το φιλί του στα χείλη και τη φωνή του να με διώχνει καρφωμένη στο μυαλό.Το μόνο που ήθελα ήταν να ξαπλώσω,να κλεισω τα μάτια και να ονειρευτώ ένα καλύτερο τέλος απο αυτή τη συνάντηση.Και έτσι γύρισα σπίτι!