Έμεινα να τον κοιτάω με απορία.Είχε ακόμα το τηλέφωνό μου στο χέρι και περίμενε.''Ξέχνα το''απάντησε και έφυγε.Καθόμουν σκεπτική και δεν έβλεπα γύρω μου,σχεδόν δεν άκουγα τη μουσική.Αφηρημένη μέσα σε σκέψεις που με βασάνιζαν.
''Άντα?'' και στο όνομά μου γύρισα.Έμεινα με ανοιχτό το στόμα ''Ρίκι?'' αυτό εννοούσε στο τηλέφωνο?Δε το πίστευα οτι ήταν ήδη εδώ.Δεν ήξερα αν μ'άρεσε αυτό που έκανε.Έπεσε στην αγκαλιά μου και αφού ο φύλακας είδε οτι πραγματικά είχε επισκεφτεί κάποιον,μας χαιρέτησε και έφυγε.''Είναι απίστευτα εδώ'' είπε ενθουσιασμένα και εγώ απλώς κούνησα το κεφάλι.''Έλα μωρό μου ξεπέρασε το!Έκπληξη!''και με αγκάλιασε άλλη μια φορά.Τότε είδα το Τομ σε μια γωνιά να με κοιτάζει και αποτραβήχτηκα ασυναίσθητα.
Πήραμε ποτά και μείναμε αρκετή ώρα.Εκείνος μιλούσε και εγώ απλώς άκουγα μέχρι που με άρπαξε και άρχισε να με φιλάει.Έβαλα τα χέρια μου στο στήθος του ''Σταμάτα''είπα μέσα στο στόμα του και τον πίεσα να το κάνει.''Καλά καλά'' το ύφος του είχε μια ικανοποίηση και σκεφτόμουν πως αντί να περάσω όμορφα, με την αφιξη του,τελικά θα πιεζόμουν αρκετά.
Σηκώθηκα να πάω στο μπάνιο και περπατώντας προς τα εκεί ένα χέρι με τράβηξε και με κόλλησε στο τοίχο.''Να φανταστώ οτι αυτός είναι ο κανένας.'' είπε κοντά στο πρόσωπό μου ''Που τώρα έγινε κάποιος'' απάντησα και είδα να φουντώνει ''επίτηδες το έκανες?'' ρώτησε έντονα ''γίνεσαι παράλογος'' χτύπησε το χέρι του στο τοίχο και με τρόμαξε ''εσύ με κάνεις.Ποτέ δεν ήμουν.ΠΟΤΕ!'' αναστέναξα ''τι είναι αυτό που θες τελικα?'' και πραγματικά ήθελα να μάθω,να ξέρω ''έσενα θέλω.Εσένα και δε μπορώ πια να αντισταθώ.'' έσκυψα το κεφάλι λυπημένα ''αυτό δε γίνεται.Μη με βασανίζεις άλλο.'' και με αγκάλιασε σφιχτά ''εγώ βασανίζομαι πιο πολύ μωρό μου''η καρδιά του χτυπούσε γρήγορα και το άγγιγμά του με λύγιζε ''την επιλογή σου την έκανες πριν τέσσερα χρόνια.'' στο άκουσμα με κοίταξε στα μάτια ''τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται''το είχα ξανακούσει αυτό και ξαφνιάστηκα.Τα χείλη του κόλλησαν στα δικά μου και έπαιρνε οτι δύναμη μου είχε απομείνει.Τα κορμιά ακολουθούσαν το δικό τους ρυθμό,ταιριαστά,ενωμένα.Τα χέρια του σύρθηκαν στο κορμί μου και με αναστάτωνε.Τον ήθελα,δε θέλησα στη ζωή μου ποτέ κανέναν με τόσο πάθος,με τόση λαχτάρα.''Σταμάτα''ζήτησα εγώ αυτή τη φορά ''δε μπορώ'' είπε και έγινε άγριος,η γλώσσα του έψαχνε τη δικιά μου και εγώ έκανα αυτό που ήθελε.Αποτραβήχτηκε λαχανιασμένος και άφησε τα χέρια του στο τοίχο δίπλα απο το πρόσωπό μου.Ευτυχώς που υπήρχε και αυτός να στηρίζομαι αλλιώς τα πόδια μου δε θα άντεχαν για πολύ.Ήρθε κοντά στο αφτί μου και ψιθύρησε ''μη τον αφήσεις να σε αγγίξει.Σε παρακαλώ'' τα τράβηξε και με άφησε να φύγω.Ζαλισμένη απο εκείνον τα ξέχασα όλα και ξαναγύρισα στο μπαρ.Όταν με είδε ο Ρίκι σχολίασε ''Τι έπαθες? φαίνεσαι αναστατωμένη'' κούνησα απλά το κεφάλι ''τίποτα απλά θα ήθελα να κοιμηθώ.Πάμε?''
Ευτυχώς ήταν κουρασμένος απο το ταξίδι και κοιμήθηκε αμέσως.Έτσι βρήκα ευκαιρία και βγήκα στη βεράντα.Περπάτησα μέχρι τη θάλασσα.Ο αέρας έφερνε το άρωμά του και ένα ρίγος ταξίδεψε μέσα μου.Είχα βγει εκεί έξω σα να τον περίμενα,σα να ήξερα πως και εκείνος με έψαχνε,με είχε ανάγκη.Γύρισα το κεφάλι, τον είδα να πλησιάζει και δε άντεξα.Δε μπορούσα να περιμένω άλλο,έτρεξα πάνω του και με σήκωσε στην αγκάλιά του.Τύλιξα τα πόδια μου γύρω του και έτσι με ξάπλωσε στην άμμο,κάτω απο εκείνο το γεμάτο φεγγάρι.Τα χείλη του στο λαιμό και τον ζητούσα με όλες τις αισθήσεις μου.Τράβηξε απαλά τα μαλλιά μου και το κορμί λύγισε κάνοντας χώρο κάτω απο τη μέση μου για το χέρι του.Με τραβούσε πάνω του και η ανάσα μου έγινε γρήγορη.Κατέβασε απο τους ώμους μου τις τιράντες και με άφησε γυμνή.Ακίνητη απο κάτω του τον άφησα,τον άφησα να ψιλαφήσει το σώμα μου.Το έκανε αργά,το απολάμβανε και εγώ με υπομονή περίμενα.Μικροί αναστεναγμοί τον έκαναν να καταλάβει οτι αυτή τη φορά δε θα έφευγε κανείς μας.Με κοίταξε στα μάτια και τον ένιωσα μέσα μου αργά.Άγγιξα το λαιμό του και ένα κύμα πόθου με τύλιξε.Ποτέ στη ζωή μου ο έρωτας δεν ήταν ανάγκη για ένωση και εκεί κάτω απο το φεγγάρι ζούσα το πιο όμορφο πράγμα στο κόσμο.Δεν έπαιρνε τα μάτια του απο τα δικά μου και γινόταν γρήγορος.Έτρεμα,τον ζητούσα και εκείνος μου έδινε οτι χρειαζόμουν.''Θα μπορούσα να μείνω μέσα σου για μια ζωή'' ψιθύρησε και ήξερα τι εννοούσε,ήξερα γιατί έτσι ένιωθα και εγώ.Το κορμί του με κατακτούσε πιο άγρια,πιο γρήγορα και η απόλαυση με ταξίδευε.Κανείς άντρας δε κατάφερε να μου δώσει τόση απόλαυση και τόσα συναισθήματα παράλληλα.Είχα γίνει δικιά του και ο δρόμος αυτός δε θα είχε γυρισμό.Είδε να τρέμω και με κράτησε σφιχτά εκεί που ήθελε μέχρι να ξεσπάσει παθιασμένα μαζί μου.Συνέχισε να με φιλάει μέχρι να ηρεμήσω,μέχρι το σώμα να επανέλθει.Ξάπλωσε δίπλα μου και με τράβηξε πάνω του,άκουγα τη καρδιά του και θα μπορούσα να κοιμηθώ εκεί.Ο πιο ωραιος ήχος και έπαιζε για μένα,μόνο για μένα.
YOU ARE READING
μη λες ΠΟΤΕ
RomanceΤο ''Ποτέ'' είναι μια λέξη όπως τα ζάρια.Ρισκάρεις κάθε φορά που τη λες!