'' ကဲ ဒါလေးပြီးအောင်ကူးပြီးမှပြန်ကြနော် ... တီချယ်ထားခဲ့ပြီ ''
တီချယ်က ဝှိုက်ဘုတ်မှာ စာတစ်ပိုဒ်ကိုပေးခဲ့ပြီး လက်တွေဘာတွေသုတ် လက်ကိုင်အိတ်လှလှလေးကိုကိုင်ကာ အခန်းထဲကကျော့ကျော့မော့မော့ထွက်သွားပြီ။
ဘေးမှာထိုင်နေတဲ့ ရေခဲက ဆက် အနားကိုတိုးပြီး '' သွားမလား '' လို့တိုးတိုးမေးသည်။
ခေါင်းညိတ်ပြပြီး အချိန်မဆိုင်းပဲ စာအုပ်ကိုခေါက်သိမ်းပြီးအိတ်ထဲထိုးထည့်လိုက်တာနဲ့ သိမ်းခြင်းဆည်းခြင်းကိစ္စကပြီးစီးသွားပါရော။ကျူရှင်လာတိုင်းဘောပင်တစ်ချောင်းနဲ့စာအုပ်တစ်အုပ်အပြင် ဘာမှမပါတာမို့ ထူးထွေပြီးသိမ်းစရာဘာမှရှိမနေ။စာကတော့ ဆရာမရှင်းပြနေကတည်းက လိုက်ပြီးခိုးကူးထားတာမို့ ပြီးနေတာ ကြာလှရှိပေါ့။
ရေခဲအပြင် ကျန်တဲ့ကောင်တွေပါ တပြုံကြီးထပြီးပါလာကာထွက်လာကြတော့ အခန်းအပြင်မှာ ဘယ်သူမှတောင်မရှိသေး။ရှင်းလို့လင်းလို့နေသည်။
ပြတင်းပေါက်ဘေးကဖြတ်လျောက်ရင်း လှည့်ကြည့်မိတော့ မေမြန်မာတို့အုပ်စုက စာအုပ်သိမ်းတဲ့လူနဲ့ ထမီဖြန့်ဝတ်နေတဲ့လူနဲ့ မှန်ကြည့်ခေါင်းဖြီးနေတဲ့လူနဲ့ ခုထိ တစ်ယောက်မှ မထနိုင်သေး။
မိန်းကလေးတွေများ အပြင်တစ်ခါထွက်ဖို့အရေး တယ်အလုပ်ရှုပ်လှတာကိုး။
''ဒီလိုအလှပြင်မပြီးပုံနဲ့ သြဇာသီးတွေကတော့ ကုန်ပါပြီတော် ''
လက်ချောင်းလေးတွေကိုဖြန့်ကားပြီး ယပ်တောင်သဖွယ် မျက်နှာနားကပ်ကာခပ်ရင်း ဆက် အသံသေးအသံကြောင်နဲ့အော်တော့ တအုပ်စုလုံးမျက်စောင်းထိုးတဲ့လူနဲ့ လက်သီးပြတဲ့လူနဲ့။
ဒီဆက်ရှင်တစ်ခုလုံးမှာ ကျောင်းသားတစ်ရာနီးပါးရှိတဲ့ထဲ မေမြန်မာတို့အမြွှာညီအစ်မအုပ်စုက သူတို့အုပ်စုနဲ့ ဘက်။
ဘာဘက်လဲဆိုတော့ ရန်ဖြစ်ဘက်။
မေမြန်မာမြတ်နိုးနဲ့ယွန်းမြန်မာမြတ်နိုးညီအစ်မက ကျောင်းမှာလည်း နာမည်ကြီး။သူဌေးသမီးတွေချည့်အုပ်စုဖွဲ့နေပြီး တဖွဲ့လုံးက တောက်ပပြောင်လက်အရောင်ထွက်နေတဲ့လူတွေချည့်ပဲဆိုတော့ နာမည်ကြီးချင်စရာလည်းကောင်းပါတယ်။
