အခန်းကထွက်ပြီး လှေကားကဆင်းလာစဉ်မှာပင် သင်းပျံ့သောပန်းရနံ့ကိုရနေသည်။ထမင်းစားခန်းဘက်ကိုသွားဖို့လှည့်လာတော့ ဧည့်ခန်းနဲ့ထမင်းစားခန်းအကူး လမ်းရှည်ကလေးထောင့်မှာ ကြွေအိုးဖြူဖြူနဲ့ ပြည့်နေအောင်ထိုးထားကာ ဝေဆာလှပနေသော နှင်းဆီအိုးကြီးကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။
" အမေစန်း... ဘာစိတ်ကူးရလို့ပန်းတွေအများကြီးဝယ်လာတာလဲ....."
အနောက်ကနေအသံတွေကြားနေတာမို့ လူရှိနေမှာပဲအတတ်သိကာ မဝင်ရသေးခင် လှမ်းအော်မေးလိုက်သည်။
ပွင့်ဖတ်က ချိုချဉ်ရောင် .. အသည်းကွဲရောင် အမျိုးမျိုးခေါ်ကြသည့် အနီမကျ လိမ္မော်မကသော ကြားအရောင်ဖျော့ဖျော့ကလေးနဲ့ အနားရစ်နှုတ်ခမ်းမှာ လိမ္မော်ရင့်ရောင်အနားသတ်ထားသော လှပဆန်းကြယ်သည့် နှင်းဆီတွေက ကားနေအောင်ပွင့်သည့်အနေအထားကိုလည်းမရောက်သေးပဲနဲ့ သင်းကြိုင်သောနှင်းဆီရနံ့ကိုအစွမ်းကုန်ထုတ်လွှတ်နေလေသည်။
ဆူးမပါသော ရိုးတံကလေးကို လက်ဖျားနဲ့ကိုင်ကာ ဂုဏ်ကနှင်းဆီတစ်ပွင့်ကို ငုံ့နမ်းမွှေးကြူလိုက်သည်။
" ကျွန်မဝယ်လာတာမဟုတ်ပါဘူး... ကိုခေါင်ဝယ်လာတာပါတော်.. မနက်ကအပြင်ထွက်သွားပြီး ပြန်လာတော့ ပန်းတွေပါလာတာပဲ... များလိုက်တာမှ... ဘုရားပန်းသုံးအိုးအပြင်ကို ပိုနေသေးလို့ ဧည့်ခန်းမှာတစ်အိုး... ဒီနားတစ်အိုး ... ကျွန်မထိုးလိုက်ပါ့မယ်ဆိုတာတောင် လက်မခံပါဘူးတော်... ဘုရားပန်းပဲပြင်ချေတဲ့ ကျန်တဲ့ဟာတွေ သူ့ဟာသူ စတိုခန်းထဲကပန်းအိုးတွေသွားရွေးထုတ်ပြီး သူ့စိတ်တိုင်းကျပြင်ထိုးနေရာချသွားလေရဲ့... ပန်းတွေကလည်းလှချက် အစစ်နဲ့တောင်မတူဘူး "
အမေစန်းက လူထွက်မလာ နောက်ထဲကနေ အသံပဲထွက်လာသည်။ဂုဏ်မျက်ခုံးလေးပင့်အောင် အံ့ဩသွားရ၏။ကြံကြံစည်စည် သူ့ပုံစံနဲ့ပန်းတွေဘာတွေဝယ်လို့ပြင်လို့တဲ့။ဘုန်းကြီးနဲ့ဘီးလို မအပ်မရာဟုတွေးရင်း ပြုံးမိရင်းကပဲ နှင်းဆီပန်းကလေးကို နောက်တစ်ခေါက်ထပ်ငုံ့မွှေးကြူလိုက်လေသည်။
အိမ်မှာတော့ ပန်းပင်သစ်ပင်တွေကို စိတ်ဝင်စားစရာလို့ထင်တာ မမနန္ဒာတစ်ယောက်ပဲရှိသည်။အားအားရှိရင် ခြံထဲဆင်းပြီး ဟိုအပင်လေးကိုင်းခွဲလိုက်.. ဒီအပင်လေးမြေချလိုက်နဲ့ တကုပ်ကုပ်လုပ်နေတတ်သည်။တခါတလေ သူ့မိဘအိမ်ကနေ ယူလာတတ်တာလည်းရှိ.. တခါတလေကျတော့လည်း စိုက်ပျိုးရေးခြံတွေကတောင် တကူးတကမှာယူစိုက်ပျိုးထားတာတွေလည်းရှိသေးသည်။
