BÖLÜMÜ BEĞENİP YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN ÇÜNKÜLÜK ÇOK EMEK VERİYORUM SİZİ SEVİYORUMMM💋💖👸
Deniz'den
Alaz Erguvan. Beni küçüklüğümdendir koruyan, babamın yapmadığı babalığı bana yapan yüce adam. Her kaçışlarımda ona sığındığım adam.
Alaz Erguvan, aşık olduğum kadının babası.
Yaklaşık 3 yıldır tanıyorum Alaz amcayı. Milena o kadar şanslı ki... Başkomiser Alaz Erguvan sadece bir polis değil, o sorgulamaksızın içindeki babalık sevgisini göstermekten çekinmeyen bir insan.
Biz 3 yıl öncesinde ilk tanışmamızda anlaştık Alaz amcayla. Babam olacak adamı içeri atması için ne gerekiyorsa yapacaktım. O da bizim için dosyayı gizli tutacak sessizce yürütecekti. Bizi ondan kurtaracaktı.
Elimiz ne kadar kuvvetli olursa o kadar iyiydi bizim için. Bir iki yıl yiyip de parasıyla kurtulmasını istemiyorduk. Yaptığı tüm merdiven altı işleri, adam öldürmeleri, para aklamaları... Sayamayacağım kadar pis işleri vardı. Şirkette onun kadar ben de söz sahibi olarak göründüğüm için benim de başım yanardı, işlediği her suç sebebiyle.
Alaz amca bana kendi hisselerimi nasıl aklayacağımı, neyi imzalayıp neyi imzalamamam gerektiğini, hangi sistemin hangi amaçla işlediğini öğretiyordu.
Onun bana bu kadar yardımı dokunmuşken, hep yanımda karşılık beklemeden durmuşken, benim "Ben kızına aşığım" demem doğru gelmiyordu. Milena'm benim için o kadar imkansızdı işte.
Bizi ilk gördüğü gün -asansördeyken- bana bakışları bile beni korkutmuştu.
...
Neredeyse bir hafta boyunca sürecek olan bu tehlikeli operasyon en az Milena'm kadar beni de korkutuyordu. Çünkü virüs gibi şehrin her tarafına yayılmıştılar, güçlüydüler. Alaz amcanın başına bir şey gelirse bundan en çok ben kendimi sorumlu tutardım.
Milena'mdan gizlediğim son ve tek sırrım. Bilmesini istememiştim. Neden bilmiyorum ama Alaz amca söylememişken benim söylemem doğru gelmiyordu. En azından operasyon başarılı geçene kadar...
＊*•̩̩͙✩•̩̩͙*˚ ˚*•̩̩͙✩•̩̩͙*˚＊♩✧♪●♩○♬☆‧͙⁺˚*･༓☾ ☽༓･*˚⁺‧͙
Aklımdaki iğrenç düşünceleri def edip Milena'ma odaklandım.Alaz amca Allah'a emanetti. O kendini kızı için korurdu...
Arabayla nereye gittiğimizin önemi olmadan geziyorduk. Milena'm yanımda oturmuş telefonunu Bluetootha bağlamıştı. Şarkılarını tek tek açıp dinletiyordu bana.
Kitapçıya gidip bir sürü kitap almıştık. Kraliçem gerek yok bu kadar masrafa diyip engel olmuştu, bilmiyor ki o istese canım pahasına gerçekleştiririm istediklerini.
Şimdilik canı sadece benimle şarkı dinlemek istiyormuş. Dinleriz o zaman.
Yarın okul açılıyordu ve ikimizin de dersler yüzünden boş vakti olmayacaktı.
O yüzden bugünümü sadece onunla geçirmek istiyordum. Onun sesini dinlemek, onun nefesini hissetmek, onun kokusunu solumak istiyordum.
"Deniz, " dedi şarkının sesini kısıp. "Söyle güzelim. " arabayı neden yavaşlattım bilmiyorum, Milena'm konuşurken tüm sesler sussun istiyordum. "Ben acıktım, annemin yanına gidelim mi sonra da sahile gider yürürüz belki? " dilek gerçekleştiriliyor...
Bugünün planı oluşmaya başlamıştı. Gece için de Emre'yle Dora aramıştı "Abi bu akşam maç yapalım mı kendi aramızda" diye. Tamam Milenam basketbolu seviyordu ama yine de onunla vakit geçirmek istiyordum, maçımızı izlemesini değil.
Ben de Emre'yle Dora'yı bizimle katılmaları için davet ettim. Önce kafeye gider bir şeyler içerdik sonra da Milena'ma sürpriz olacaktı ama karaokeye gitmeyi düşünüyordum.
Sesi güzel, kendi güzel meleğim benim.
İnstagram: amaris.wattpad
BÖLÜM KISA OLDU AMA DENİZ'DENDİ SONUÇTA. DEĞERDİ...
SİZLERİ SEVİYORUM KENDİNİZE İYİ BAKINNN GÖRÜŞRÜZZZZZ💋❤🩹
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AMARİS | YARI TEXTİNG
Roman pour Adolescents0551*******: Gökyüzüne bak Milena'm, dolunayın seni bekliyor. Hayat her zaman sizden yana olmayabilir. Ama bunca zaman üzmüşse sizi, bundan sonra da sevindirebilir. Ve bu bazen bir kişiyle, bir aileyle ya da en masumundan bir mesajla bile olabilir...
