Kendimi bir çukurun içinde gibi hissediyordum. Karşımda ipe asılı annem görüyordum.
Babam annemi ipe asmıştı. Annem'in yüzü mosmordu. Bembeyaz yüzü gitmiş yerine mosmor bir yüz gelmişti.
Her şeyi babam yapmıştı. Hayatımızı babam mahvetmişti. Bizi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya: Maral Keskin.
[İyi okumalar.]
Gözlerimi açtığımda Polat'ın hâlâ uyuduğunu fark ettim. Uyuyordu, yataktan yavaş bir şekilde ses çıkarmadan kalktım.
Üzerimi düzelttikten sonra perdeye doğru ilerledim. Perdeyi çekerek odadan çıktım.
Aşağıya yavaş yavaş indim. Mutfağa girerek etrafa baktım. Şuan mutfak o kadar dağınıktı ki. Anlatamayacağım kadar dağınıktı. Gülhan denen kadın'ın başında bone falan yoktu ve siyah uzun saçları açıktı. Ojeli parmakları ile içli köfte oyuyordu. Gördüğüm görüntü dışında midem bulandı.
"Gülhan sen ne yapıyorsun?" dedim sinirle.
"Yemek yapıyorum hanımım." Dedi.
"Yemek yaptığını görüyorum Gülhan. Kör değilim." Dedim.
"Bir yanlış mı yaptım Maral hanım?" Dedi.
"Gülhan, başında bone yok saçların açık ve parmakların ojeli. Sen içli köfte oyuyorsun. Ne yapıyorsun sen?" Dedim sinirle.
"Kusura bakmayın Maral hanım. Bir daha olmaz." Dedim.
"Olmayacak zaten Gülhan. Çık git sen kaç gün çalıştıysan veririm paranı." Dedim.
Böyle konularda çok titizdim."Maral hanım, benim bu işe ihtiyacım var." Dedi.
"Gülhan işe ihtiyacın varsa işini düzgün yap. Tırnakların uzun aynı zamanda ojeli ve içli köfte oyuyorsun. Saçlarında açık ben böyle şeyden hoşlanmam. Makinede yapabilirdin içli köfteyide." Dedim.
