SİYAH CEYLAN+18

17.Bölüm +18

Medya: Maral Altuğ.

[İyi okumalar bebişlerim.]

Adımlarımı dışarıya yönelttiğim de sakin bir şekilde dışarıya çıktım. Soğuk hava yüzüme vurmuştu.

Biraz arkamı döndüğümde Atakan'ın tam arkamda durduğunu fark ettim. Gülerek yüzüne baktım."Ne laftan anlamaz bir insansın." Dedim.

"Evet ben laftan anlamam. Birisinin peşine düştüysem peşini bırakmam." Dedi.

"Ben peşimde gezmeni falan istemiyorum. Senin yüzünü dahi görmek istemiyorum ya." Dedim.

"Çok değişik bir kadınsın." Dedi.

Tekrar güldüm."Niye? Senin o takıldığın kadınlar gibi altına yatmadığım için mi Atakan?" Dedim.

"Hayır onun ile alakası yok." Dedi.

"Öyledir, kesin." Dedim gülerek."Artık peşimi bırak." Dedim.

Kaşlarını havaya kaldırdı."Asla, ne münasebet?" Dedi.

Güldüğüm yerde kapıdan çıkan Polat ile yüzümde ki gülümseme tamamen gitti. Yüzüme o kadar keskin bakışlar atmıştı ki, 'Sen benim için bittin Maral.' bakışı atmıştı.

Atakan tam arkasını döndüğünde Polat'a baktı.

Polat Atakan'ın yüzüne sakin bir şekilde bakarken benim yüzüme çok kötü bakıyordu. Haklıydı, her konuda haklıydı. Hiçbir şey diyemiyordum.

Arkasından çıkan Tugay, Atakan ile bana şaşırmış bir şekilde baktı. Polat giderken Tugay bana döndü."Gerçekten yaptığın ayıp." Dedi.

Polat'ın arkasından gitti."Ayıp Maral." Dedi Atakan.

Yüzüne dahi bakmadım."Kes sesini." Dedim.

Tam araba önümüzden geçerken kafası cama dayalı olan Polat'a baktım. Gözlerinde ki yorgunluğu, uykusuzluğu anlıyordum. O gözlerinde ki her şeyi anlıyordum.

Saçlarımı arkaya attım. Derin bir nefes alarak yola atıldım. Kolumun sertçe çekilmesi ile durdum.

"Maral aklın nerede? Araba geliyor görmüyor musun?" Dedi Atakan.

Yüzüne bile bakmadım."Görmedim, bırak kolumu."

Kolumu bıraktığında yavaş bir şekilde karşıya geçtim. Arabaya bindiğimde gözümden düşen bir damla yaşı elimin tersi ile sildim. Biz bunları hak etmiyorduk.

Arabayı çalıştırdığım an arabaya binen Elzem yüzüme baktı."Nereye gidiyorsun?" Dedi.

"Bilmiyorum." Dedim.