Medya: Maral Altuğ.
[İyi okumalar bebişlerim.]
Annem ile o kadar çok benziyordum ki. Seneler sonra onu görmek beni fazlasıyla duygulaştırmıştı.
Anneme sımsıkı sarıldım. Asla yaşlanmamıştı. Annem saçlarımı okşarken gözümden bir damla yaş düştü.
"Güzel kızım." Dedi annem.
"Yağmur başladı, girseniz mi içeriye artık." Dedi abim.
Gülerek annemden ayrıldım. Babama baktım. Öz babamdı, babama sımsıkı sarıldığımda kendimi küçük bir kız çocuğu gibi hissetmiştim şuan.
Babamdan ayrılarak içeriye girdim. Abime baktım."Hoş geldin kız zilli." Dedi.
"Hoş buldum." Dedim.
İçeriye girerek üzerimde ki kabanı çıkarıp astım. Evin her tarafında fotoğraf vardı. O kadar güzel fotoğraflar vardı ki.
Kahvaltı masasında annemin yanına oturduğumda annem gülümseyerek yüzüme baktı."Nasılsın iyi misin?" Dedi.
"İyiyim, sen?" Dedim.
"Gördüğün gibi iyiyim." Dedi.
"Neden bunca zaman tek yaşadın?" Dedim.
"Öyle gerekti kızım." Dedi.
"Yani amacın neydi anne? Durmadan acı çektirmeniz mi?" Dedim yutkunarak.
"Asla kızım asla. Sana acı çektirmek gibi bir amacım yoktu." Dedi.
"Her neyse." Dedim mırıldanarak.
"Ee bu elbise bize bir işaret mi veriyor?" Dedi abim gülerek.
Kaşlarımı çattım."Anlamadım?"
"Pembe renk giymek falan? Bebeğin kız mı?" Dedi.
Güldüm."Abi, daha bir aylık. Cinsiyet bir aylık iken belli olmaz." Dedim.
"Doğru, unuttum ben onu." Dedi abim.
Masayı topladıktan sonra koltuğa geçmiştik ki, annem ayağa kalktı ve Polat'a baktı."Kızım her zaman yanında. Kızımı alıp gidiyorum." Dedi gülerek.
Polat güldü. Annemin arkasından ilerleyerek mutfağa girdim."Sen otur." Dedi bana bakarak.
Berjer'e geçerek oturdum. Beş tane beyaz fincan çıkartarak bir fincanı eline aldı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİYAH CEYLAN+18
AcciónKendimi bir çukurun içinde gibi hissediyordum. Karşımda ipe asılı annem görüyordum. Babam annemi ipe asmıştı. Annem'in yüzü mosmordu. Bembeyaz yüzü gitmiş yerine mosmor bir yüz gelmişti. Her şeyi babam yapmıştı. Hayatımızı babam mahvetmişti. Bizi...