The Gangster And I (Posted in Psicom App)

Chapter 21

Chapter Twenty-one: One Message Received.

NANIGAS ang buong katawan ko. Hindi ko alam kung ano ang ire-react ko sa sinabi niya.

Damn, I know it's him.

"Let's go home." Aniya.

Hinarap niya ako at niyakap.

"Let's go home baby."

Bumilis ang tibok ng puso ko. Hindi ko mawari kung dahil ba ito sa nainom ko o dahil sa presensya niya. Either way, I know it's because of him.

Kumalas siya sa pagkakayakap at hinila na ako papalayo sa alon ng mga tao. Ang akala ko ay pupunta lang kami sa counter o 'di kaya ay sa mga VIP rooms pero nagkamali ako.

Nakarating kami sa parking lot. Seryoso pala siya sa sinabi niya.

Halos hindi ako nagsalita buong oras na hawak niya ang kamay ko at hila-hila ito patungo sa sasakyan niya. Hindi ko alam ang sasabihin at napansin kong hindi rin naman siya nagsasalita.

We stopped in front of his car.

"Dala ko ang kotse ko." Ani ko.

Tumango siya na para bang I stated the obvious. I looked around and was surprised to see na katabi lang ng sasakyan niya ang sa akin.

Itinuro ko iyon sa kanya at iminuwestra na sasakay na. I got my keys from my purse and pressed the button. Tumunog naman ang kotse ko. I was about to open the door when he talked.

"You're drunk." Aniya.

I shook my head.

"I'm sober na. I can drive." Ani ko.

Totoong okay na ako. Nawala completely 'yung hilo ko kanina nang lapitan niya ako. At isa pa, I don't want to be him tonight. Gusto ko muna mag-reflect mag-isa. Kapag kasi nandiyan siya ay nadidistract ako. Medyo natataranta at hindi mapakali.

"No, you're going with me." Lumapit siya sa akin at hinawakan ang kamay ko. Gamit ang kabilang kamay niya ay itinulak niya pasara ang pinto ng sasakyan ko.

"Kyle."

"Stop being so stubborn! Paano kung makatulog ka habang nagdadrive? What if you get into an accident? I can't lose you Janella." Aniya.

Nagulat ako sa sinabi niya. Why is he bein so straightforward?

"Stop acting like you're my boyfriend!" Ani ko. Hindi ko na rin napigilan at medyo napalakas na ang boses ko.

"Why are you like that? Bakit ang bait mo sa akin? Bakit iba ang pagtrato mo? Why do you care? Fuck it! Answer me!" Shock was evident in his face. Hindi niya siguro inaakalang sasabog ako ng ganito.

"I told you I like you!" pagbawi niya.

"And I told you I don't believe you!"

Nag-igting ang panga niya at hinawakan ako sa magkabilang braso.

"Believe me then."

"Bakit ba hindi ka naniniwala sa mga sinasabi ko? I told you how I fucking like you! I can't sleep because I'm always thinking about you. I always follow you around because I'm scared of what might happen to you or about the guys who kept flocking around you. I fucking care about you!" Hindi kaagad ako nakasagot sa kanya.

His voice was full of sincerity at para bang hirap na hirap na siya.

Damn, boy.

"Just give me a chance, please." Aniya.

Kumalas ako sa pagkakahawak niya.

"I'm sorry."

Binuksan ko ang pinto ng sasakyan ko at kaagad na pumasok. Hindi ko na pinatagal ang pamamalagi doon at tuluyang umalis.