I am Different {Twilight Fanfiction} -- Voltooid

Proloog

"Ashlynn, Ashlynn!"

De naam prikkelde mijn zintuigen. Haar stem klonk wanhopig waardoor ik de drang kreeg mijn ogen te openen. "Word wakker!"

Nee.

"Word alsjeblieft wakker, Ashlynn!" luidde het. Alwéér die stem.

Ik voelde twee handen op mijn schouders geplaatst worden. Ze waren doorweekt met een warme vloeistof. De warmte drong door mijn shirt. De handen gaven me duwtjes die om de seconde ruwer werden. Mijn ogen gingen open en het leek alsof ik geen adem kon halen.

De handen lagen niet meer op mijn schouders. In plaats daarvan hoorde ik nog de echo van de stem in mijn achterhoofd.

"Mama?" vroeg ik afwezig. Al snel realiseerde ik dat ik omsingelt was door vuur. Ik deinsde weg van de hitte om me heen. Vuur likte aan de meubels die het snelst vlam vatten en vreten grote stukken weg. Een vuurmonster die een zee van vlammen aan het creëren was. In paniek zocht ik naar een teken van leven.

Mama stond ineens voor me.

Ik schrok toen ik zag dat meer dan de helft van haar arm was afgebrand, maar er klopte iets niet. Haar arm leek op die van een paspop die je in de etalage ziet van een winkel. Het afgebroken stuk zag eruit als de graniet. Geen bloedvaten, spieren of bot in zicht.

Ze keek wanhopig en moe. Wat is er met haar gebeurd?

Voor ik me kon verroeren, liep ze naar me toe. Ze gaf me een knuffel alsof dit de laatste keer was dat ik haar nog zou zien. Ze drukte een kus op mijn voorhoofd.

"Ashlynn, je moet weten dat mama van je houdt. Wat mama ook is. Ashlynn volg je hart en doe het juiste," fluisterde ze met verdriet. Ze trok haar ketting van haar nek en drukte het in mijn hand. Ze glimlachte en aaide over mijn haar.

"Mama.." zei ik bang. Ik hoorde een klik achter me. Angstig keek ik om me heen. Wie was dat?

Toen ik weer voor me keek zag ik mijn moeder met een houten staak door haar hart. Verstikt greep ze ernaar. Een enorme stuk hout doorboorde haar lichaam. Ze keek me aan en haar lippen vormde mijn naam. Haar lichaam stond op instorten, haar ogen draaide weg in haar kassen en ze viel neer op de vloer.

Ik zag een bekend silhouet het stuk hout uit haar lichaam trekken. Haar lichaam veranderde in as. Het stuk hout werd door de schaduw weggegooid, hij knielde neer en drukte twee vingers in het as. Zijn gezicht was verborgen door zijn warrige haar en bloederige strepen van het gevecht. Hij wist dicht bij mij in de buurt te komen zonder zich te branden aan de vlammen. Hij smeerde het as van zijn vingers op mijn voorhoofd en trok een streep tot mijn kin. Ik trilde van angst.

Mijn deken werd vervolgens over mijn hoofd getrokken en iemand nam me mee naar buiten. Toen werd het stil...