I am Different {Twilight Fanfiction} -- Voltooid

061 I don't drink human blood

Ik zuchtte en liep door het zaal. De Cullens waren weg. Chuck was weg.

Daar stond ik dan midden in de zaal met alle ogen op mij. Als enigste - half - mens in de zaal. Ik wist in ieder geval wel wat ik moest doen als ze me wouden aanvallen.

Ik zat diep in mijn gedachten. Op één of een andere manier zag ik mijn moeder voor me. Daarna zag ik Alice en een grot vol afschuwelijke dingen. Vooral Alice die werd beetgenomen door duizenden armen die hij in de grot opsloot. Haar stem galmde door mijn hoofd. Ik voelde een paar koude handen op mijn schouder die me lichtjes heel en weer schudde en er soms lichtjes in kneep. Geluiden waren een beetje vaag en ver weg.

'Ashley? Reageer, alsjeblieft! Ashley?' hoorde ik Alec's bezorgde stem. Zijn handen verdwenen ineens. Ik kreeg weer normaal beeld. Ze keken me weer raar aan. Ik keek ze niet begrijpend aan tot dat Alec naar me wees. Ik keek goed naar mezelf en naar de anderen.

Ik had mezelf omhuld in een bubbel vol energie die zich vertoonde in allerlei kleuren. Net als daarnet alleen was dit meer uitgerekt. Ik hield het een tijdje om me heen. Tot mijn maag weer begon te rammelen. De energie schoot terug. Ik hield mezelf nog net overeind.

'Prachtig,' zei Aro grijnzend en gaf me een klein applausje. Ik lachte niet.

Ik wist dat zij bang zouden moeten zijn voor mij. Jane en Alec's gave hadden geen effect op mij. Ik kon ze zelfs terugkaatsen.

'Ik hoorde daarnet iets over eetproblemen. Wat voor problemen?' vroeg hij nog steeds geïnteresseerd. Het leek wel alsof ik ineens heel waardevol was geworden. Ik mocht ze niet.

Oké, Alec misschien een beetje. Ik negeerde hem en liep weg. Nog voor ik de zaal uit was begon mijn maag weer luid te rammelen. Geërgerd sloot ik mijn ogen voor een paar seconden. Ik zuchtte diep en zei het toch.

'Ik leef sinds kort op bloed en niet meer op gewoon mensenvoedsel,' zei ik bot en liep dit keer wel weg.

Daar zat ik dan op mijn kamer. Starend naar de boeken van mijn moeder. Het waren magische boeken en mijn moeder was een heks, maar zouden de spreuken nog werken?

Kan ik ze gebruiken?

Op dat moment zaten mijn gedachtes vol vragen. Als Edward hier was zou zijn hoofd zelfs kunnen ontploffen..

Figuurlijk natuurlijk. Over Edward gesproken..

Waarom zag ik hem niet eens naast Bella staan?

Hij stond zelfs aan de andere kant van haar én hij wou me redden..

Een vaag beeld kwam tevoorschijn. Ik zag het zelfde gebeuren alleen had Edward een rode cape aan en Bella naast zich.  Ze had een groene blouse aan. Haar gezichtuitdrukking was wanhopig en onrustig. Ze was menselijk.

Voor ze stonden Jane en Alec weer. Aro die hen toelacht en in zijn klapte.

Dit moet wel een herinnering zijn die ik hier op heb gepikt tijdens het wegdromen.