"My soul, body and even my heart is frozen. I'm cold as ice.
Killing, blood and torturing are the only things that I could do rightnow.
But then I saw them. The people who taught me how to love, how to be a human even if there's no human being futur...
Nadat Jay me had gevraagd ben ik snel weggaan vanwege het toenemende publiek. Beschaamd vanwege al het gefluister van mensen ben ik gevlucht naar mijn kamer. Ik deed de deur achter me dicht en gooide de peperdure designerpumps op het bed. Mijn voeten kunnen die dingen niet aan. Ik gleed langs de muur op de vloer en zuchtte. Ik haalde mijn hand door mijn haar en besefte hoe hard mijn hart aan het kloppen was. Mijn hart ging tekeer en mijn wangen waren warm.
Toen ik terug dacht aan hoe Jay me aankeek voelde ik kriebels bij mijn buik. Noemen ze dit vlinders in je buik hebben? Vast wel.
Misschien is het tijd om me even om te kleden aangezien Alice me heel erg heeft opgedoft en ik me niet echt comfortabel voel in deze kleren.
Ik had even snel iets anders aangetrokken. Mijn haar gekruld of stijl?
Ik koos er uiteindelijk voor om mijn haar simpel even te borstelen en over mijn schouders te laten vallen. Mijn haar weerkaatste het zonlicht dat via mijn raam naar binnen kwam en liet mijn haar er sterk en gezond uit zien. Alice moet er vast iets in hebben gedaan, waardoor mijn haar zo zacht is geworden.
Dankbaar dat Alice me gelukkig van te voren al wat had opgemaakt deed ik wat mascara op mijn wimpers en smeerde wat lipbalsem op mijn droge lippen. Ik tuitte mijn lippen in de spiegel en speelde met mijn haar.
Ik keek naar mijn outfit en de make-up. Het is voor het eerst dat ik mezelf heb opgemaakt. De zenuwen sloegen toe toen ik op de klok keek en zag dat het bijna tijd was. Zenuwachtig trok ik mijn shirt goed en probeerde mijn zweterige handen af te vegen aan mijn broek.
Het is ook voor het eerst dat ik een date heb met een jongen.
Mijn handen trilden en ik voelde mijn hartslag versnellen. Ik keek nogmaals naar de spiegel. Wat als hij zich bedenkt?
Mijn benen leken me niet meer te kunnen houden en ik plofte neer op de vloer. Nog steeds was mijn blik gefixeerd op de spiegel. Op het meisje met bruin haar, angstige ogen en een onverzekerde houding.
Is de reden dat de meisje me pesten ook gewoon omdat ik niet 'normaal' genoeg ben?
Als ik meer leek op Romy en Kathelijn zouden ze me ook aardig vinden en Jay zou mij allang hebben gevraagd. Dan zou ik nooit gepest worden omdat Jay me beschermt van alle anderen. Dan zou ik de Cullen niet hoeven pijn te doen. Ook zou ik geen rare dingen doen zoals tijdreizen en een vreemde oogkleur hebben bij elke sterke emotie.
Toen ik weer terug kwam naar de realiteit zag ik dat ik een paar tranen had laten vallen. Ik knipperde de tranen snel weg. Zegende Alice' waterproof mascara dat het niet is uitgelopen. Mijn blik schoot weer naar de klok. Het is tijd!
Gauw greep ik mijn vest en holde de deur uit. Ik wandelde naar de plek waar ik en Jay hadden afgesproken. Het was aan het schemeren en de wolken werden donkerder.
De eerste vijf minuten bleef ik rustig wachten met in gedachte dat hij al onderweg was. Een kwartier later was ik bang dat hij niet kwam opdagen. Ik rilde van de kou. Had ik maar een dikke jas meegenomen. Ik leunde tegen een boom aan. Misschien werd hij betrapt door Mevrouw de Vries en misschien was hij gewoon de tijd vergeten, of hij moest eerst iets doen. Met nog veel meer redenen bleef ik daar zitten te wachten. Het werd langzaam al donker. Het was nu al bijna 11 uur. Ik heb dus gewoon 3 uur zitten te wachten?!
Voordat ik een stap naar zijn huis wilde nemen om op hem te checken, voelde ik een vreemde windvlaag die de bladeren van de struiken om me heen lieten trillen. Bijna en ik zou zweren dat ik de zoete parfum van Alice zou ruiken.
Met een wantrouwig gevoel liep ik naar de huisjes toe. Algauw verliet de gedachte mijn hoofd toen ik licht zag branden in Jay's huis. De kou en mijn teleurstelling over het lange wachten verdween, want ik kon het Jay niet kwalijk nemen. Ik stond op en liep naar zijn huisje. Durf ik wel aan te kloppen?
Nee dus. Ik kon het niet. Misschien is er iets gebeurd waardoor ie me nu even niet wou spreken. Ik wou aankloppen maar mijn hand verslapte. Mij drie uur lang wachten in de kou. Er begon wat tranen in mijn ogen te springen. Binnen hoorde ik stemmen. Ik hoorde een lage stem dichterbij de deur komen. Haastig probeerde ik weg te lopen van zijn deur, maar mijn benen verloren hun gevoel door de kou en ik kwam ongelukkig neer tegen de deur, die net op dat moment open ging.
Hij keek vervreemd neer naar mij en trok een wenkbrauw op. Beschaamd krabbelde ik overheid en keek Jay aan.
"Hey, Jay," mijn stem was schor en niet snel daarna merkte ik dat ik aan het klappertanden was.
"Hoi," antwoordde hij afwezig. Zijn mond stonk naar alcohol en hij had enkel een badjas aan.
"We hadden afgesproken in het bos..." zeg ik zo kalm mogelijk, maar de tranen brandde achter mijn ogen. Ik voelde brok in mijn keel. Hij keek onverschillig en keek naar wat ik aan had en daarna weer naar mijn gezicht.
"Heb 'wij' echt zoiets afgesproken, Ashley? Of was het dit keer weer je levendige fantasie?" zei hij met een dubbele tong. Was hij dronken?
"I-ik..." Zijn woorden lieten een wond achter in mijn hart. Ik probeerde zelfvertrouwen te vinden zoals Alice me beloofde dat ik zie zou krijgen en wilde boos worden op hem tot ik iets hoorde wat ik niet had verwacht.
"Waar blijf je nou?" hoorde ik iemand roepen.
Het kon zijn dat ik het me verbeeldde maar ik hoorde een meisjesstemmen vanuit de kamer komen. Ik stopte met snikken en wou de woonkamer in kijken maar Jay hield me tegen. 'De tv staat aan en..' zijn ogen waren bloeddoorlopen alsof hij weinig slaap had gehad de laatste dagen. Het was me niet eens opgevallen.
'Wat is er?' vroeg ik ineens met wat medelijden in mijn stem. 'Iemand uit mijn familie is overleden.. En ik probeerde het weg te drinken en te roken. Het spijt me dat ik die dingen zei. Het was echt rot van me," zei hij overtuigend. Een 'o' geluid verliet mijn mond. Ik wreef over mijn slaap en keek hem daarna aan.
"Het spijt me. Ik dacht dat er iets anders aan de hand was. Ik had niet moeten aandringen en-" ik werd onderbroken door luid gegiechel en gelach. Het leek verdacht veel die van Kathelijn en Romy.
Jay wreef in zijn ogen met wijs en duim. "Ik zet de tv wel even zachter, maar is het anders wel goed als ik je morgen rond twaalf uur zie?" zei hij met een zwakke glimlach. Ik knikte en verliet het huis. Jay gooide de deur dicht achter me en ik liep door het donker terug naar mijn huisje.
