I am Different {Twilight Fanfiction} -- Voltooid

006 Affectus

"Dus ze kan altijd bij ons langskomen," hoorde ik een bekende stem. Ik probeerde mijn ogen open te doen. Het felle licht scheen in mijn ogen met een zucht schermde ik het licht af met mijn hand. Ik ging rechtop zitten en trok het gordijn dicht, daarna ging ik weer liggen.

De stemmen kwamen van buiten. Mevrouw de Vries stond in de deuropening. De andere stem kwam van de dokter. Carlisle schraapte zijn keel en begon te spreken.

"Mevrouw Ashlynn moet nog even rusten voor ze weer actief kan meedoen met de activiteiten," hoorde ik Carlisle zeggen tegen mijn docent die daar stond te dromen. Ze knikte en ging verder met zwijmelen toen Edward en Carlisle mijn kamer in liepen.

"Carlisle, de volgende keer laat je mij maar iets zeggen. Want door jou krijgt zij nog een hartverzakking," grinnikte Edward. Carlisle's mondhoeken gingen ook omhoog.

'Maar als jij dat had gedaan heb jij je eigen problemen. Zoals Bella,' zei Carlisle met een glimlach op zijn gezicht. Ze liepen naar mij toe. Ik dook in mijn dekens en deed alsof ik sliep.
'Ik heb je al wakker zien worden, Ashley,' zei Edward gniffelend. Op een of een andere manier vond Edward het "leuk" als ik faalde.
Damn, waarom juist op dit soort momenten? zuchtend trok ik mijn deken van m'n hoofd en keek Carlisle aan.
'Gaat het al wat beter?'  vroeg hij met een lichte lach. Ik probeerde me iets te herinneren. Ik voelde me duizelig worden dus stopte ik ermee.
'Ja hoor. Aangezien..' ik stopte abrupt. Ik ging greep naar mijn hals.
'Waar is mijn ketting?' riep ik wanhopig uit. Ik was bang. Bang dat mijn ketting kwijt was. Ik gooide mijn deken van me af en sprong uit mijn bed. Maar Edwards sterke hand hield me tegen. Hij trok me weer terug, maar ik stribbelde tegen. Uiteindelijk gaf ik het op en ging weer rustig op mijn bed zitten. Carlisle haalde een doosje uit zijn jaszak.
'Hier is je ketting. We hadden hem afgedaan omdat Alice eh.. het zeg maar niet goed vond.' zei hij kalm. Ik pakte mijn ketting uit het doosje en deed het om.
'Ander kettingen..' mompelde ik. 'Waar is mijn koffer?' vroeg ik ongeduldig. Edward wees naar mijn koffer die in de hoek lag. Ik knikte en draaide me om naar Edward en Carlisle.
'Ik ga me.. omkleden. Dus mag ik privacy?' vroeg ik terwijl ik een nepglimlach opzette.
Privacy, Privacy, Privacy. bleef ik maar denken. Edward keek me met gefronste wenkbrauwen aan.
'Juist, en je kan ons altijd vinden, ons huis hier ergens in het bos.' Ik knikte en sloot de deur achter me. Opgelucht liep ik naar mijn koffer. Daaruit pakte ik mijn doos waar al mijn herinneringen in lagen. Spullen van mijn moeder, haar dagboek, mijn vaders dagboek, mijn dagboek en een dikke boek. Ik maakte het boek open. Er zaten geen echte bladeren erin. Ik stak mijn sleutel d'r in en maakte het open. Er zaten daar heel veel kettingen. En nog andere sieraden van mijn moeder. Ik pakte er een waar een potje aanhing. ["Affectus"] stond er. Ik deed het om, deze ketting was een van mijn favorieten. Daarna legde ik alles terug en liep naar de deur om mijn schoenen aan te doen. Met tegenzin liep ik naar buiten. Eigenlijk was ik liever alleen dan bij de mensen hier. De Cullens waren ook goed, alleen deden ze best mysterieus..
Wat hadden ze te verbergen? De kleur van mijn potje werd diepblauw van kleur.