I am Different {Twilight Fanfiction} -- Voltooid

034 Love - Hate - Love

Edward volgde me nog een stukje tijdens het lopen.

'Ashley, kom op!' riep hij ver achter me. 'Je bent gewond, kom terug. We moeten praten!'

Hardnekkig liep ik door en negeer hem. Ik voelde mijn hand kloppen van pijn. Ik keek er even naar. Het was rood en dik geworden. Ik trok mijn mouw erover heen en liep boos naar mijn huisje. Ik sloot mijn deur en deed het slot er goed op. Ik deed m'n vest uit en gooide ook mijn hangertje tegen de muur aan. Ik had hier geen zin meer in. Ik wou nu even niemand zien. Zelfs Jay niet. Nog 9 dagen en dan mag ik weg.

'Oké, Ash, nog negen dagen dan ben je hier weg.' mompelde ik tegen mezelf. Ik keek verbaasd op en gooide gefrustreerd mijn handen in de lucht.

'In mezelf praten, geweldig!' riep ik sarcastisch terwijl ik al mijn rond liggende spullen in mijn koffer propte. Ik zette mijn mp3 aan en zette random een liedje op.

Nadat ik mijn mp3 in mijn broekzak had gestopt, keek ik naar mijn bed. Het zat onder het bloed. Ik voelde mijn keel branden en gelijk begon ik mezelf te haten. En voor de zoveelste keer stel ik mezelf de vraag:

Waarom kan ik niet eens normaal leven? Heb ik niet het recht om een normaal leventje te leiden?

Het brandende gevoel zat nog steeds in mijn keel. Ik pakte snel een boek en plofte op mijn bed. In mijn dromen van Simone van der vlugt.

Na 10 minuten lezen werd er op mijn deur geklopt.

'Edward, rot op!' riep ik geïrriteerd. Het geklop hield niet op en met tegenzin liep ik naar de deur. Woedend trok ik die open. 'Edward, voor de zoveelste..' tot mijn grote verbazing stond Jay daar. Glimlachend keek hij naar mij, maar zijn gezichtsuitdrukking veranderde toen hij Edwards naam hoorde.

'Wat is er met hem? Heeft hij je iets gedaan?' vroeg Jay bezorgt. Ik schudde mijn hoofd. Ik ga niet vertellen dat hij een vampier is. Wat moet hij dan wel van me denken?

Een koele windvlaag ging lang mijn benen. Ik realiseerde me dat ik geen broek aan had en alleen maar in mijn onderbroek stond. Ik slaakte een gil en klapte de deur dicht. Snel pak ik een shortje en deed 'm aan. Dan deed ik de deur open.

'Ehm, sorry. Ik..' Ik voelde mijn wangen gloeien en blijkbaar vond Jay het alleen maar schattig.

'Maakt niet uit. Kom je mee?' vroeg hij. Ik knikte en liep met hem mee.

'Over mijn ogen..' hij onderbrak me meteen.

'Het is mijn schuld, uhm komt zeker door mijn pillen.' zei hij schuldig. Oh, oké daar kom ik goed onder uit. Pillen?

'Pillen? Hoe bedoel je?' vroeg ik nieuwsgierig.

'Gewoon medicijnen en zo.' zei hij een beetje nerveus. Hij hield mijn hand vast. Ik voelde kriebels in mijn buik. Maar het deed ook vreselijk pijn. Waarom nu juist de verkeerde hand?

We stopten bij een boom. Er zaten letters en hartje in gekerfd. En daar voor onze neus stond.

A & J

Mijn ogen werden groot als schoteltjes en mijn lippen krulden omhoog. Dit was prachtig, gewoon te mooi voor woorden. Jay was zo lief, aardig en zou wel alles voor me willen doen.

'Ashley,' Hij tilde mijn kin omhoog zodat ik in zijn ogen keek. 'Wil je mijn vriendinnetje zijn?' vroeg hij. Ik lachte en beantwoordde zijn vraag met een kus.