I am Different {Twilight Fanfiction} -- Voltooid

003 Eye Colour

Onderweg liep ik te kletsen met Renesmee. Ze was aardig en we hadden best veel gemeen, maar Jacob kwam steeds tussen ons in lopen of hij trok Renesmee beschermend bij me weg.
Daarom besloot ik naast het meisje met blond golvend haar te lopen. Ik merkte op dat drie van hun goudgeel gekleurde ogen hadden. Net als mijn ouders. Alleen hadden zij vaker rode ogen dan gele...

Ergens voelde ik mij wel thuis tussen hun. Meestal voel ik mij een buitenbeentje, maar bij hun voel ik me meer vertrouwt met wie ik ben. Alsof ik niets hoef te verbergen.

"Hallo, hoe gaat het.. eh." ik stopte abrupt in m'n zin. Ik wist haar naam niet.

Het was altijd ongemakkelijk als ik moest vragen naar iemands naam. Vooral als mensen knap zijn durf ik niet. Ik ben dan gewoon toch spuuglelijk vergeleken met hun?

"Rosalie, en ja het gaat goed," zei ze met een lichte glimlach.

"Je hebt echt prachtig haar en de ogen van jullie. Mijn ouders hadden ook zo'n kleur vroeger," zei ik opgewonden. Ik verwachte een "dankjewel'' maar in plaats daarvan bleef iedereen stil staan. Ze gingen allemaal voor me staan.
"Je ouders hebben ook zulke ogen?" vroeg Rosalie sceptisch. Ik knikte. "Alleen hadden ze soms rooie als ze boos waren maar geen zorgen mijn moeder zei dat het iets te maken had met de pillen die ze slikte," zei ik. Door de stilte klonk mijn antwoord erg dom.

Was dit veel te raar?

Iedereen wisselde elkaar een blik uit. Ik beet op mijn lip. Heb ik iets verkeerds gezegd?

Ik keek zenuwachtig in het rond.

"Heb ik iets verkeerds gezegd?" vroeg ik zacht. Ik zag Carlisle zijn hoofd schudden en ze liepen verder. Met een schuld gevoel liep ik achter ze aan. Nu denken ze ook hetzelfde als de kinderen uit mijn klas. Nou en, dat ik anders ben dan jullie. Dit heb ik al vanaf mijn geboorte!

We kwamen aan bij een rode jeep en een rode Ferrari. Daarin zaten nog meer mensen. Ze hadden ook allemaal goudgele ogen en een bleke huid. Ik kreeg het gevoel dat al iedereen naar me keek. Dat voelde niet echt fijn. Er werden veel blikken uitgewisseld.
Na een tijdje onderbrak Carlisle de stilte.

"Ashlynn, dit zijn Bella, Edward, Alice, Jasper en Emmett," stelde hij de anderen voor.

Met een bescheiden glimlach groette ik ze maar hun harde ogen waren alles behalve vriendelijk. Ik had beter niet met hun mee kunnen komen. De sfeer was gespannen terwijl de net voorgestelde mensen naar Carlisle keken en daarna weer naar mij.
Des te langer ze staarden, des te meer ik mij als een buitenbeentje voelde. De tranen voelde ik achter mijn ogen branden. Hardnekkig hield ik ze tegen.

Mijn koffer werd in de rode Ferrari gezet door Jacob. Hij wierp me een wantrouwende blik toe. Wat hadden ze zo opeens?

Een man waarvan ik de naam ben vergeten opende de deur van de Ferrari voor mij. Ik twijfelde of ik de auto in moest stappen maar de dokter knikte naar mij. Daardoor ging ik rustig plaats nemen in de auto en hoorde de deur dichtklappen. Het rook hier naar rozen en naar nieuw leer. Ik keek door het autoraam naar de Cullens. Ze zaten te discussiëren. Een van hen wierp een blik naar mij toe en de ander wees een vinger naar mij. Hij focuste zich op mij. Ik negeerde hem.

"Ik heb iets vreemds nou en?" dacht ik en pakte mijn iPod en oortjes en begon muziek te luisteren. Dat leidde me tenminste een beetje af...