Bal Bade'm (Gerçek Ailem)

1.9

Merhabaaa

Şu an bölümü gece yazıyorum hadi hayırlısı jsjsjsjkssk

İyi okumalar çiçekli ballarımmm🥺💖

Aslında dün gelecekti ama bir şeyler oldu gelemedi özür dilerim💞

Sınır-520-500

.
.

Bade'den

"Abi! Sapık var!"

Diye bağıran Pars'ın ağzına elimi kapattım aceleyle. Evi başımıza toplamaya gerek yoktu değil mi?

Bir de benim sapık ilan edildiğim bir ortamda.

Pars, elini elimin üstüne koyup geri çekmeye çalıştı.

"Buruksano" Dedi çıkmayan sesi ile. Elimi biraz hafifletip konuştum.

"Pars sus o zaman." Dedim elimi çekerken.

Kaşlarını çatıp omuz silkti. "Beni niye soyuyorsun ya." Dedi elimi göğsüne kapatırken.

Derin bir nefes aldım bu haline. Bu sırada da ılık olan suyu üzerine tuttum hafifçe. Sanırım kendi durumunun farkında değildi. Ateşi olmasına rağmen hâlâ onu soyup soymadığımı sorguluyordu.

"Dua et sadece üstünü çıkarttım." Gözlerinin kocaman olması ve geri kaçması ile güldüm. Altını tabiki çıkartmazdım ama yine de tepkisini görmeye değerdi.

Benim güldüğümü görünce gözlerini kısıp baktı. Bakışlarına da gülüp yüzüne tuttum suyu.

Yüzüne aniden gelen su ile gözlerini kırpıştırdı.

"Sen beni boğmak mı istiyorsun?" Diye sordu telaşla.

Sadece ateşini düşürmeye çalışıyordum ben, hiç hasta olan birine bakmamıştım nereden bilebilirdim?

"Evet, bir an önce kurtulmak istiyorum senden." Dedim karşılık verme amacıyla. Ciddi değildim bunu söylerken, o da ciddiye almamıştı zaten. Göz devirdi dediklerime.

"He söylesene o zaman, eve gelmezdim." Dedi alayla. Koluna vurdum hafifçe. Yüzünü yamultup kolunu ovuşturdu.

Biraz da olsa kendine geldiğini görünce duş başlığını eline tutuşturdum. Elini kaldırıp duş başlığını alırken dikkatimi çeken şey ile durdum.

Kolunda bir iz vardı. Az önce vurduğum yerin hafif üstündeydi. Benim baktığım yere baktı o da. Hemen kolunu geriye çekip görüş alanımı kapattı.

"O ney?" Diye sordum merakla.

Omuzlarını indirip kaldırdı. "Hiç bir şey, kaş yapmışım işte bak." Dedi geçiştirmek için.

Söylemek istemediğini anlayınca üstelemedim. Belki öğrenirdim bir gün.

Ne iziydi o?

"Al kendin yıkan hadi. Kapının dışında bekliyorum, seslen tamam mı?" Dedim aklıma getirmemeye çalıştığım yara ile. Onun da duraksadığını fark etmiştim. Uyurken de 'vurma' demişti. Aklımdaki sorular her geçen gün daha çoğalıyordu.

Yüzünü buruşturup aldı eline. Şu an tam bir çocuğa benziyordu. Bu haline hafifçe sırıtıp dışarıya çıktım.

Odanın içine gelince içeriyi süzdüm hafifçe. İki kişilik geniş bir yatağı vardı. Yatağın arka kısmında ise motor resimleri ile doluydu.

Bir çoğu kendi resmi olsa bile çoğu motordu.

Galiba motoru vardı. Peki ben niye görmemiştim?