Bal Bade'm (Gerçek Ailem)

3.3

BEN SİZE Bİ İKİ SAAT Mİ DEMİŞTİM JSKJSMMDMW

SEY OLDU SEY

HOSGELSİNİZİİZ

😽😽🔫

.
.
İyi okumalaar ballarım
.

Cesur'dan

Duyduğum şey ile aklım dururken aval aval karşımdaki duvara baktım.

Ne demekti bu?

Ölü bulundu.

Kafamın içinde tekrar tekrar öten şey ile konuşmaya başladım.

-"Ne demek oluyor bu? Ne demek öldü?"diye sordum anlamsızca.

Daha dün arayıp iyi olduğunu söylemişlerdi.

Karşıdan gelen boğaz temizleme sesi ile derin bir nefes aldım. Boşta olan elimle yüzümü sıvazladım.

-"uyuşturucu krizine girmiş." Dediğinde gözlerimi kapattım.

Yaptığı her şey kendi sonunu yazmak için vardı.

Uyuşturucu.

Kaç kere konuşmaya çalışsam da susturmuştu beni. Yıllar sonra kendisi tadarak öğrenmişti.

-"Cesur bey?"diye burada olup olmadığımı yoklayan adam ile gözlerimi açtım.

Şoka girip sessiz kaldığımı mı sanıyordu acaba?

Biliyordum zaten. Bir gün böyle bir şey olacağını biliyordum ama tam hapise girince olacağını tahmin edemezdim.

İçimdeki hissizliğin tek nedeni kendisiydi. Üzülmüyordum.

Ama böyle olmamalıydı. Böyle sessiz sedasız ölemezdi. Çektirdiği kadar çekmesi lazımdı.

Gerçekten ölmüş müydü peki?

-"Nerede şu an?"diye sordum hızla, bir yandan kahveden kalan son yudumu içip, bir yandan da ceketimi üstüme geçiriyordum.

Hızlıca hazırlanıp çıktım odadan. Kapının ardındaki masada oturan sekretere yaklaşıp davayı ertelemesini söyleyip telefonu dinlemeye başladım.

-"Hastaneye kaldırıldı."dediğinde görmese de kafamı salladım.

-"Haber verdiğiniz için sağolun, gerisiyle ben ilgileneceğim." Diyerek kapatıp cebime koydum telefonu.

Hızlı adımlar ile şirketten çıkıp arabamın yanına ilerledim. Ne yapacaığımı ve ne olacağını kestiremiyordum.

Diğerleri değil de Bade'nin tepkisini merak ediyordum. Olayları yeniden hatırlayıp üzülür müydü, yoksa umursamaz mıydı? Bilemiyordum.

Arabayı çalıştırdım ve ilerlemeye başladım. Bir yandan da telefonu arabaya bağlayıp abimin numarasını tuşladım.

Haber vermem gerekiyordu ona da. İkinci çalışınca açılan telefon ile derin bir nefes aldım.

-"Efendim abicim."diye yanıtlayınca konuşmaya başladım.

-"Abi, konuşmamız gereken şeyler var, hastaneye gelir misin?" Diye uzatmadan konuya geçmeye çalıştım.

Bu haberi telefonda versem çok iyi şeyler olmayacağı için yan yana gelince konuşmak daha iyi olacaktı.

Çünkü abimin sağı solu belli değildi. Gelirken bir şey falan olurdu Allah korusun.

-"Ne hastanesi lan! Bir şey mi oldu? İyi misiniz?"diye sıraladığı soruların cevabını tek bir kelimede toplamaya çalıştım.

-"iyiyiz abi sen gel başka şey var. Onu konuşmamız lazım." Dediğimde onaylayan mırıltılar çıkarttı.