Bal Bade'm (Gerçek Ailem)

2.4

Eveett hoş geldiniiizz sefalar getirdiniz ballarıımm❤‍🩹😘😘💐

Burayı uzun tutmuyorum bu sefer  dkdjskdjj kitap hakkında merak ettiğiniz bir şey varsa burdan alabilrim sorulaeı 👉🏻

Sınır-660-800 bakın valla cidden çok kişi okuyo yav az yıldıza bassanız dolcak

İyi okumalar ballaımmm 🍯❤‍🩹

. Ya bi takibinizi alırım eheh  dnesnne
İG:bidibidi12_
TT:bidibidi12
.

Yazar'dan(yani fevkalade benden sjsksksjxkls)

Derin bir nefes alıp, yan koltuğunda  baygın olan kızına baktı Berzan Karaca. Başını çarptığından beri kafası eğik bir şekilde baygın duruyordu.

Sinirle soludu yavaşça. Kızını iten şerefsizi işten kovmuştu. Ne hakla kızını itip kafasını yarardı. Kafasındaki akan kanı gördükçe sinirleniyordu. Arabanın en sert demirine denk gelmesi de Bade'nin şansıydı diye düşündü.

Ama Bade'ye baktıkça sakinleşiyordu. Kızı yanındaydı artık. Yarım saattir yoldaydılar ve Bade ayılmamıştı hâlâ. Bu biraz sinir bozucuydu.

Bu sırada da Berzan, arada bir Bade'nin başını kontrol etse de içi rahat değildi. Ciddi bir şey olabilmesi adına acil durumlar için kendine tuttuğu, özel doktoru aramış ve yanlarına gelmesini söylemişti.

Gülümseyip kızını kendine doğru çekip kafasını omzuna yasladı. Bade'nin kafasındaki kanlar, kendisinin tişörtüne bulaşınca yüzünü buruşturdu. Ayrıca kafasında olan taç da neyin nesiydi? Şu an taçtan daha önemli bir şey vardı. Ne hakla üstünü kirletirdi?

"Efendim nereye gideceğiz?"

Adamının sesini duyması ile gözlerini Bade'den çekip kafasını kaldırdı Berzan. Kısa bir an düşündü. Şehirden ve oğullarından uzak olabilecek bir yer? Bir kaç dakika sonra aklına gelen şey ile gülümsemesi büyüdü.

Karısı ile tatile gittiği dağ evine gidebilirdi. Çok eğlenceli dakikalar geçirmişti o evde.

"Dağ evine sür." Dedi tiksinç bir sesle. O kadının aklına gelmesi ile midesi bulanmıştı.

Şöför karışan kafası ile Berzan'a döndü. "Oraya hiç gitmedim efendim. Tarif edebilir misiniz?" Diye sordu saygıyla. Bu adam ile oldukça saygılı konuşmaya çalışıyordu. Çünkü gözü dönünce öleceğini biliyordu. Gözü kara bir adamdı Berzan.

"Camın kenarındaki kağıtta yazıyor yerlerin hepsi. Her şeyi de ben mi söyleyeceğim lan!?" Diye sesini yükseltti sonlara doğru.

Şöför irkildi çıkan ses ile. "Tamam efendim. Özür dilerim." Dedi ve ön kısımdaki kağıdı alıp adrese baktı.

"Abi." Diye fısıldadı Bade. Berzan, kısık bir ses duyması ile gözlerini camdan çekip, omzunda yatan kıza çevirdi.

Ne diyordu şimdi bu kız? Kendi kendine de mi konuşmaya başlamıştı. Bade'nin omzunu dürttü sertçe. "Ne abisi? Babanım ben senin." Dedi sert bir dille. Baba demesi lazımdı ona. Hem abi derken hangisini bahsetmişti.

Bade duyduğu ses ile yerinde doğrulmaya çalıştı. Şu an hiç bir duygu hissetmiyordu. Başındaki ağrı her saniye daha da artıyordu.

Elini başına atıp ağrıyı bastırmaya çalıştı, lâkin bastırması ile başına giren ağrı ve eline gelen ıslaklık ile inleyerek geri çekildi.

En son ne olduğunu anlamakta zorluk çekiyordu ve bunda kafasını çarpmasının etkisi vardı galiba.

"Ne oluyor?" Diye fısıldadı başındaki acı ile. Şu ana kadar çektiği tüm baş ağrıları Birleşmiş gibi ağrıyordu başı. Ve bu, ağrıyı katlanılmaz hâle getiriyordu.