Bal Bade'm (Gerçek Ailem)

0.6

Sınır, tabakhaneye bok yetiştirir gibi hızlı doluyor djdksnakja

Şu an bu satırı okuyan insan, iyi ki varsın.

Buraya bir 🤍 bırakır mısınız?

İyi okumalaar🤯

Sınır; 40 oy 50 yorum.

Bokunu çıkartma diyormuşsunuz dbjsnssns

.
.

Yazar'dan (yani fevkalade muazzam benden dnsbsbkssn)

Arada bir yazar'dan kısmında da geliştirelim kendimizi.
.

Bade yemek odasından çıktıktan sonra Giray'a döndü, Cesur.

"Ne oldu evde, Bade niye tek başına çıktı dışarıya, ağlamış bir de."

Bade'nin üzülmesini istemiyordu Cesur. O üzülünce içinde bir şeyler kırılıyordu. Daha çok konuşmak istiyordu kardeşiyle, ama kardeşinin kendisinden çekindiğini görüyordu.

Giray ve Sarp ile çekinmeden konuşuyordu. Kendisi ile de konuşsundu. Sırf konuşsun diye hiç gülmeyen adamın, gülümsemekten çenesi ağrıyordu. Gülmezdi ki Cesur.

"Pars ile tartışmışlar birazcık. Aşşağıya erken inseydim engellerdim."

Giray'ın ciddi olduğu nadir anlardandı bu an. O da çok sevmişti Bade'yi. Her vakit onun yanında olmak istiyordu. Kafa dengi bir kızdı.

"Ne demiş Pars, bana söylemedi. Sana söyledi mi?"

Gözlerini kaçırdı Giray. "Ona acıdığımızı falan söylemiş, hırsız falan da demiş galiba."

Kaşları çatıldı Cesur'un. Ne hakla böyle bir şey diyebilirdi kardeşi. O böyle öğretmemişti hiç birine. Demek ki bu kardeşi zordan anlayacaktı.

Giray abisinin sinirlendiğini görünce devam etti. Ama bu sefer sırıtarak.

"Pars'ın yüzündeki kızarıklığın sebebi ise şey, Bade tokat atmış"

Bu sefer küçük bir sırıtış belirdi Cesur'un dudaklarında. Kimin kardeşiydi işte. Asla şiddet taraftarı değildi ama, kardeşine güvenirdi. Boşuna kalkmazdı o el.

"Aferin benim kızıma" Diye mırıldandı Cesur.

"Bade zorluk çekiyor alışmakta. Dalıp duruyor sürekli. Yalnız bırakmayın onu tamam mı? Yalnız hissetmesin kendini."

"Tamam abi, hem sen demeden bile kardeşimin yanındayım ben."

Giray güldü. Abisi bu aralar hep gülüyordu. Sebebi ise eve gelen Bademcikti, bir tek o konuşunca gülerek cevap veriyordu. Kendisiyle konuşurken Nemrut suratlı oluyordu. Ama olsundu, eskiden hiç gülmezdi, şimdi ise bir nedeni vardı en azından.

Bir süre ciddi psikoloji sıkıntıları vardı Cesur'un. Eskiden yaşadıkları şeyler üzerine bir yük olarak kalmıştı. Yanında bir destekçisi yoktu. Sadece onu çaresiz anlarında bırakıp giden bir abisi vardı.

"Sen var ya sen. Kız sen Bade'yi bekliyormuşsun gülmek için. Bak şu tipe, adını duyunca bile yüzünde güller açıyor."

Şakarak bir sesle söylediklerine de güldü Cesur. Hayır olsundu, bu aralar çok gülüyordu.

Ayağa kalktı, çalışma odasına gitmek için. Bakması gereken dosyalar ve davalar vardı. Giray'ın yanından geçerken "Kes lan" Diyerek ensenine bir şaplak geçirdi.

"Ya abi, bak dua et Sarp değilsin." Parmağını sen görürsün der gibi sallıyordu. Tek kaşını kaldırdı Cesur.

"Sarp olsam ne olacaktı lan, hayırdır?" Konuşurken ciddi değildi Cesur.