Kathrine's POV
"Oooopps!!! Sino bang humahabol sayo? O, hinga." Sa pagmamadali ko makalayo hindi ko na alam kung gaano ako kabilis, di ko rin napansin si Jerome na nag aabang sa pintuan.
"A-aah, wala naman, akala ko kasi late na ako. Hingi tubig". Nauna na akong pumasok sa loob at agad na uminom ng tubig. Pagkatapos ay dumeretso na ako sa make up artist ko.
This is what I like about modelling, ang make up session dahil mas lalo akong gumaganda, maganda rin naman ako kahit wala akong make up. Dahil sa modelling lumakas ang fighting spirit ko, hindi na ako nakadama ng hiya.
Nang matapos ako hinanap ko si Jerome sa audience pero hindi ko sya nakita. Ayaw ko ng mahkwento sa kanya, ayaw ko ng nag aalala sya sa akin.
"Okay everyone, we are about to start the show. Follow every instructions to avoid accedint, alright? Now line up." Tawag pansin sa amin ng organizer.
Nang magsimula na ang show at turn ko ng lumabas may nahagip ako sa aking mata, si Julius nakatayo sya sa may speaker. Hindi ko nalang pinansin kahit naiilang ako.
Pagdating sa ko sa backstage nakita ko si Jerome, nilapitan nya ako at ngiying ngiti.
"You are so beautiful, when I designed this dress I know na babagays talaga ito sayo."
Ngumiti ako sa kanya. "You never failed to make me feel beautiful Jerome, thank you!" Yumaksp ako sa kanya.
Nang matapos ang show niyaya ako ni Jerome na pumunta sa after party. Pero umayaw ako kailangan ko 0ng huminga, ang sikip sikip ng dibdib ko. Ang daming nangyari sa araw lang na ito.
"Dude una na ako. Behave ka dun ha." Sabi ko sa kanya at para hindi na nya ako mayaya ulit dumeretso na akong lumabas at kuway sa kanya.
Nang nasa pathway na ako, naramdamam ko ma parang may sumusunod sa akin. Nung una hindi ko lang pinansink wala namang masasamang tao dito. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad ng binilisan ko bumilis din yung sumusunod sa akin.
Huminto ako sa may street lighy at umupo doon. Alam ko na lalabas at lalabas din yang sumusunod sa akin. Pero ng magtagal wala pa rin tumayo ako at naglakad.
Lumingon ako at tumakbo ako patungo sa tinataguan ng sumusunod ss zkin. Sino ba ang taong hindi makakapansin sa anino nya. Hinila ko sya sa likod.
"Why are you following me?" Sabay paharap sa kanya.
Para akong naging statwa sa nakita a0ko, its Julius. Agad din akong nakabawi.
"What are you doing? Why you keep on following me?"
"I never knew you wee into that thing, you look so stunning out there."
"Huh! Yeah right. That the duck turned into a swan? Tigilan mo na ako, ano ba ang mahirap intindihin dun?"
"Forgive me, I want you to forgive me. Alam ko mahirap yun, just try to open your hewrt and try to forhive me."
"Don't tell me what to do, hindi ko alam kung gaano kahirap sa akin ang nakikita ka. Lahat ng sakit na akala ko nakalimutan ko na bumalik lahat. Sana hindi ka na lahg nagpakita kasi okay na ako e." Alam ko na namumulw na ang mga mata ko.
"Kath, I'm so sorry. I regret everything that I did to you. Kung sana ginawa ko kung ano yung tama hindi ka masasaktan ng ganito. Alam ko naman sa simula pa lang na ikaw ang nagpapadala ng sulat sa akin. Ayaw ko lang pigilan ka sa ginagawa mo, I saw happiness in your eyes while doing iy. But when Demi caught you, I have to save myself-" pinigilan ko na sya sa mga sasabihin nya.
"Stop, I don't want to remember anything. Alam mo ba na bumaba ang tingin ko sa sarili ko dahil sa sinabi mo. Lahat lahat wala akong itinira para sa sarili ko sa dahilan lang na gusto ko na mapansin mo ako. Pagkatapos ng nangyari hindi ako lumabas , wala akong gustong kausapin, hindi ko pinansin yung mga taong nagmamahal sa akin. Napabayaan ko ang sarili ko ng dahil lang sa letseng pagmamahal ko sayo. Nawala ang papa ko na hindi ko naparamdam sa kanya yung pagmamahal dahil binuhos ko sayo lahat."
Napahagulhol na ako ang sikip na ng dibdib ko gusto ko ng sumabog pero hindi ko magawa.
"Ayaw ko ng balikan yung mga masasakit na nakaraan ko, bakit kailangan mo pang magpakita sa akin? Sana kinalimutan mo na lang din."
"Di ko rin alam kung bakit gusto ko na makita ka ulit. Kung kaya ko lag kalimutan lahat ginawa ko na. Hindi mo alam kung gaano ako nasaktan ng makita ko na tumatakbo palayo sa amin. Hindi ako manhid, nakakaramdam din ako. Hindi ko ma explain, pero sa tuwing binabass mo ko ang mga sulat mo sa akin, napapangiti ako. I am attracted to you at that time, pero pinipigilan ko lang yung sarili ko."
My jaw drop, I don't know what to say. At this moment gusto ko na lamunin na ako ng lupa o kung nananginip man ako gusto ko ng gumising.
"Just stay away from me. Hindi ko kayang magpatawad dahil di ko rin alam kung papano patawarin ang sarili ko."
Tumalikod na ako sa kanya at nagpatuloy ang pagbagsak ng mga luha ko. Ang sama sama ng loob ko.
