Bir dergide editörlük yapan Süveyda, bir gün ablasına yıllar önce gelen aşk mektuplarını bulur. Mektupların sahibiyle karşılaştığında ise sadece ablasının geçmişiyle değil, kendi geçmişi ve bilinmeyenlerle de yüzleşmek zorunda kalır. Ve kendini, sen...
Bölüm şarkısı: Always Remember Us This Way • Lady Gaga
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Akıllı kadındı, Süveyda. Yıllar yılı bununla övünmüş, bu özelliğiyle övülmüştü. Zordu, zor kadındı. Ama zaten hiçbir işi kolay değildi, kendi de zor olmayı, zor olanın peşinden koşmayı severdi. Zararlıydı. Onu zihninden geçiren herkesin aklına da kalbe de zararlıydı. Güzeldi. Tehlikeli de sayılırdı. Ancak onu en tehlikeli yapan şey, tüm bunların farkında oluşuydu.
Kadın merdivenleri inerken elindeki telefonda mesaj bölümüne girdi. Parmakları hızla adamın adını buldu.
Kime: İLHAN Ben Süveyda, hemen size attığım konuma gelebilir misiniz? Babam sabah ilacını almamış. Bir anda yere yığıldı, ambulans yolda ama tek başıma halledemem, lütfen çabuk olun.
Kime: İLHAN *Konum* Mesajı anında iletilmişti.
Kimden: İLHAN Geliyorum.
Telefonun tuş kilidini kapatıp telefonu pantolonun arka cebine koydu. Hızlı adımlarla merdivenlerden çıktı ve yatak odasının kapısına tıklayıp ses gelmesini bekledi.
"Gel," dedi adam. Yaşlı adamın sesi neşeli geliyordu.
Kapıyı araladığında adamla göz göze geldi. "Günaydın," dedi tebessümle.
"Günaydın," diye karşılık verdi adam. Kravatını bağlaması bitince ceketini üzerine geçirdi. "Beraber kahvaltı yapmayı çok isterdim ama biliyorsun bizim işler bir anda değişebiliyor."
"Sorun yok," dedi Süveyda, kapının pervazına yaslanırken. "Zaten birazdan çıkarım bende. Dergide işler yoğun. Anlatmıştım ya, yayınevi meselesini. O iş biraz meşakkatli. Yetiştiremiyoruz."
Harun Bey, anladığını belli eder gibi başını sallarken kızına yaklaştı ve avuçlarını yanaklarının iki yanına koydu. "Kendini çok yorma."
Böyle dese de yoracağını biliyordu. Süveyda, işkolik sayılırdı. Başladığı işi yarım bırakmaktan hiç hoşlanmadığı için huzursuz oluyordu. Babasını yolcu etti. Adamın şoförüyle evden çıkışını bahçeden takip etti. Ardından kolundaki saate baktı. Mesajı atalı sekiz dakika geçmişti.
Bahçedeki koltuğa geçti ve bekledi. Telefon çalmadı. Bir mesaj sesi de gelmedi. Kuşların sesini dinledi önce. Kendi iç sesini bastıracak kadar gürültülülerdi. Bir zaman sonra ne onlar ne güzel hava buhar olup gitti. Bahçenin kapısından yavaşça bir araba yaklaştı. Oturduğu yerden kısmen de olsa görüyordu. Bu, dün geldiği arabaydı. İlhan Bey beklediğinden daha sakin bir hamleyle evin önünde durdu ve araçtan çıktı. Arabanın anahtarını güvenliğe bırakırken evin giriş kapısına yaklaştı.
Zile basmasını bekledi Süveyda. Basarsa açabilmek için kapının yakınında bekledi. Kapının zili çalmadı, açan da olmadı ancak kapı açıldı. Adam, anahtarıyla eski ahşap görünümlü kapıyı açtı ve Süveyda ile göz göze geldi.
