İSİMSİZ KÜNYEM

2. Bölüm

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

İyi okumalar...

Türk olmak. Fazlasıyla gurur verici birşeydi.

Ve Türk korkmazdı.

Sonuna kadarda böyle olacaktı.

Akgün Liyan,

İsminde meymenet yok amına koyayım.

Telefonu hızla deri ceketimin cebine atarak Buğra'ra bağırdım.

"Koş, çabuk ol koş."

Buğra'nın arkamdan geldiğine emin olarak karakol kapısının olduğu yere koşmaya başladım. Kapıdaki güvenliğe hafif bir gülümseme ile içeri girdim. Ben içeride oturan Barın Komutanı gördüğümde Buğra çoktan yarbay'ın odasına girmişti.

"Komutanım!"

"Ne oluyor, asker?"

Asker selamı vererek hazır şeklinde durdum. "Rahat, söyle asker."

Rahat durumuna geçerek konuşmaya başladım. "Akgün, Akgün Liyan aradı." Dedim.

"Teşkilatı mı?"

"Hayır, yani evet sayılır. Beni aradı. Konuşma kayıt altına alındı merak etmeyin." Dedim.

"Bunu bekliyordum." Dedi derin bir nefes aldı ve konuşmaya devam etti. "Kayıt istihbarata ulaştı mı?"

"Evet, komutanım." Dedim

Başını salladı.

"Komutanım, izin verirseniz birşey sormak istiyorum."

"Sor, Asker."

"Akgün neden sizi değilde beni aradı?" Dedim.

Yutkundu.

Bakışlarını kaçırdı ve tekrar bana baktı. Huzursuz hissetmişti. Beden dili okumada iyiydim. Fakat neden böyle yapmıştı, bilmiyordum. "Milli İstihbarat Teşkilatı'na çalısıyorsun. Bazen bizden bile çok şey biliyorsun. O yüzdendir."

Tam birşey söyleyecekken lafı ağzıma tıkıp konuşmamı kesti. "Bu konuşma burada bitti. Şimdi arama kaydından haberdar olduğumuzun haberini Sayın başkanıma söylüyorsun. Sonra da toplantı düzenlenecek." Dedi.

Bu adamın bu huyundan nefret ediyorum.

"Baş üstüne komutanım."

"Gidebilirsin."

Uzun koridorda yürüyerek bir koltuğa oturdum. Telefonumu cebimden çıkarıp istihbaratta çalışan arkadaşıma, Eylül, mesaj attım.

Komutanımın ve yarbay'ımın aramadan haberi var. Birazdan toplantı düzenlenecek gibi duruyor. Başkanıma haber vermem istendi

Mesajı gönderdim.

Kafamda binbir türlü soru vardı. Acaba kafama boş yere mi takmıştım?