İSİMSİZ KÜNYEM

3. Bölüm

Bayramınız mübarek olsun

İyi okumalarr...

🎀

Korkuyor muydum? Hayır. Korkmuyordum. Peki neden böyle hissediyordum?

Araba hala hareket halindeydi. Arabada dinleyiciler duruyordur inşallah.
"Bakıyorum gıkın çıkmıyor ajan." Dedi aynadan sırıtışını gördüğüm adam. "korktun mu yoksa?"

"Sikerim lan korkunu!" Diye yükseldiö bir anda ama arkadan boynuma dolanan ipe benzer birşey hem sesimi hemde nefesimi kesmeme sebep oldu. "Dediklerimi yap, beni oparasyonun yapılacağı yere götür." Dedi ve ipi çekti.

Tabiki bir nefes kesme ile bayılacak değildim. Benim girdiğim mülakatlarda kat ve kat daha fazlası yaşanıyordu.

Düşün elf, düşün kızım. Akıllısın sen bulursun bir çözüm.

İç sesimle cebelleşip bir çözüm bulmam gerekiyordu. Dinleyicilerin arabada olup olmadığını anlamam gerekiyordu.

Işıklar kırmızı olduğunda frene basıp arabayo durdurdum. Ellerim direksiyonu sıkıca kavrarken dişlerimi dudaklarıma geçiriyordum.

Işıkların yanmasına birkaç saniye vardı yalnızca birkaç saniye.

Aklıma gelen şey ile kafamı hafifçe kaldırdım. Eğer arabadan inecek olursam bu silah başımda patlayacaktı. Ama eğer bu adamı kandıracak olursam bu silah onun farklı yerlerinde patlayacaktı.

Yeşil ışık yandığında arabayı haraket ettirerek bilmediğim bir yere doğru girdim. Burası bir ormana çıkıyor gibi duruyordu.

Aptal adam! Sence oparasyon yerini bize iki gün önceden söylerler mi?

Gaza fazlasıyla basarak hızlandım. "Nereye gidiyoruz?" Diye sordu. Namluyu bu sefer hafifçe bastırıyordu enseme. "Oparasyon yerine. Dedin ya aptal." Diye aşağıladım.

"Yanlış bir hareket yapma. Hatay'ın karış karış her yerini biliyorum en ufak bir şeyde sıkarım kafana kadın!"

Allah'ım, sen yardımcımsın ne olur bir yol göster.

Derin bir nefes aldım. Ama kulağıma gelen bir sesle dondum.

"Elfida, adama bir şey belli etme. Nereye gittiğini biliyoruz. Aklındakini de anladım. Planını uygula ve gerisini bize bırak. Kendine zarar gelmeden bu işin içinden çık."

Komutan Barın Alp Yıldırım'a ait bir sesti bu.

Kendime gelerek dikiz aynasından adama baktım. Duymuş gibi durmuyordu.

Duyması da imkansızdı.

İkiye ayrılan yoldan sağa dönerek ağaçların olduğu bir yerde arabayı durdurdum. "Geldik." Dedim. Elimi kemere attığımda adam hareketlendi. Silahı daha enseme daha çok bastırdı.
"Eğer bir iş çeviriyorsan kimse ne ölünü ne dirini bulur." Dedi. Ve arabadan indi bu sırada da silahı bana doğru tutup benim olduğum tarafın kapısını açtı.

"İn." Dedi. Sakince inerek kapıyı sertçe kapattım. Beni kolumdan tutup önüne aldı silahı arkamdan tuttuğunu hissediyordum. "Orman burası. Burada ne bok var da getirdin." Dedi bağırarak.