Öldüğünde, mezar taşına adı bile yazılmayacak olanlardık. Biz; İsimsizlerdik.
🔗🇹🇷🤍
*İsimsiz Künyem adında ve kurgusunda yazılan tek kitaptır. Kopyalanması durumunda işlem başlatılacaktır.*
Askeri kurgudur.
Bu kadar beklettiğim için tekrardan çok özür dilerim ve bir daha böyle bir şey olmayacağı hakkında söz veriyorum.
Son zamanlardaki desteğinizi asla unutamam, bırakacağımı sandığım sırada bana gelen desteği gördüğümde "Saçmalama Eylül, bu insanlar nasıl bırakılır? Sırf bu insanlar için kalmam gerek." Dedim kendi kendime.
Çok seviyorum hepinizi, ballarım.
Umarım beğenirsiniz,
İyi okumalar
Kanal linki: https://whatsapp.com/channel/0029VamryFmGE56dXXMFJh3Z
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎀
Saat gece yarısını çoktan geçmiş, Narin inat edip Barın'ın kucağında uyumuştu.
Yemek yediğimiz masayı toplayıp salona geçmiştik. Barın'ın yanında ben oturuyordum. Sağ bacağımda hafif hafif dokunuşlarını hissediyordum. Kucağındaki kız çocuğunun saçlarını okşarken bir eli de bendeydi.
İkimizi de kendi meselesi hâline getirmişti.
"Şu operasyon işi," dedi Asya. Bakışlarım ona döndüğünde devam etti. "Ne zaman çıkıyoruz?"
Sıkıntı, bir sis gibi üzerimize çöküp kalplerimizi ele geçirdi.
Yanımda duran Barın cevabı verdi. "Birkaç gün hazırlıklar olur, sonrasında da çıkarız."
"Komutanım, biz kalkalım artık. Sağ olun her şey için." Akın bana dönüp "Ellerine sağlık yenge, çok güzel ağırladın bizi. Teşekkür ederiz."
Başımı salladım. Onlar kalkarken bende ayağa kalktım. "Ne demek, Akın. Hep gelin."
Onların ardından Yasin ve Kerem hariç herkes kalkmaya başladı. Kapıya gittiğimizde kapıda yaşanan küçük bir kargaşadan sonra uğurladım hepsini.
Odaya geri döndüğümde bana doğru fırlatılan bir yastığı refleks ile tuttum. Başımı kaldırıp şaşkınca içeride oturan Barın, Yasin ve Kerem'e baktım.
"Yengeye gitti." Dedi Yasin çok sakin bir sesle.
Kerem kendini tutamayıp kıkırdadığında elimdeki yastığı yürüyüp koltuğa bıraktım. Barın'ın karşısına geçip "Yatağına götüreyim, iki büklüm oldu çocuk." Dedim. "Sen dur yavrum, ben götürürüm."
Ayağa kalkıp "Gel sende, yatağını açıver." Dedi. Yürüyüp onunla beraber Narin'in odasına girdik. Önden yürüyüp yatağın üzerindeki yorganı açtım. Yastığı düzeltip kenara çekildim. Narin'i yatağa bıraktığında üzerine tekrar yorganı örttüm. Siyah saçları dağılmış, küçük burnunun ucu kızarmıştı.
