Öldüğünde, mezar taşına adı bile yazılmayacak olanlardık. Biz; İsimsizlerdik.
🔗🇹🇷🤍
*İsimsiz Künyem adında ve kurgusunda yazılan tek kitaptır. Kopyalanması durumunda işlem başlatılacaktır.*
Askeri kurgudur.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar dilerim 💗
🎀
Tesadüf olamazdı. Tarih aynıydı. Babamın şehit düştüğü tarihti. Bu kadar aynı olamazdı.
Telaşla arkama döndüm. Karşımda buğra oturuyordu. Yan tarafımızda da iki daire vardı. Asansörün yanındaki kamera dikkatimi çektiğinde kameraya doğru yürüdüm. Başımı kaldırıp kameraya baktım.
Kimin koyduğunu öğrenebilme umuduyla bine yönetim katına yani giriş katına inmek için tekrar asansöre bindim. Giriş katta durduğunda binanın yöneticisinin kapısını çaldım.
Birkaç dakika sonra kapı açıldığında "Merhaba, rahatsız ediyorum kusura bakmayın. Evime hırsız girdi galiba tabletim ve bir miktar param çalınmış. Acaba kamera görüntülerine bakabilir miyim?" Diye yalandan bir şey söyleyip kameralara bakıp bakamayacağımı sordum.
Yüzüme sahte bir gülümseme takındığımda karşımda kırklı yaşlarında bir kadın duruyordu. "Ah, çok geçmiş olsun tabii ki bakabilirsiniz. Fakat kameralarımız iki gündür çalışmıyor onun öncesince olduysa yardım edebilirim."
Kadının kurduğu cümleyle bozguna uğradım sanki. "Çok güvenlik önlemi almıştık oysa, nasıl oldu ki?"
Planlıydı, düşman çok yakınımdaydı. Yüzümdeki gülümseme sönerken kadının gözlerine baktım. "Yok tamam, ben hallederim. Teşekkür ederim, iyi günler." deyip arkamı döndüm.
Halsizlik başını almış gidiyordu. Neredeyse olduğum yere çöküp uyuyacaktım.
Cebimden telefonumu aldım. Ve aklıma gelen ilk kişiyi aradım. Telefon çalarken konuştuğum kadın kapıyı kapatmıştı. Yürüyüp bu kez giriş kapısından dışarı çıktım.
"Alo, başkanım."
"Elfida,"
"Başkanım, çok önemli."
"Bilgisayardan bir şey mi çıktı?" sanki beni görebiliyormuş gibi başımı sağa sola salladım. "Başkanım, babam..."
Sustum. Kalbim acıyordu.
Her olayda duygusuz insanın tekiydim. Ama konu babam olunca 5 yaşındaki halime geri dönüyordum.
"Elfida, bu konuyu birçok kez konuştuk. Bu şekilde devam edersem mesleğini tehlikeye atacaksın."
