U.K.S.K.

İkisini de kaybettik

Son dersini okuduktan sonra başta hocası olmak üzere arkadaşları ıslatmaya başladı. Deva sevinçten ağlamaya başladı. Kendisini videoya alan kuzeni Rabia güldürmeye çalışıyordu onu.

-Ne ağlıyorsun kız sanki evlendiriyoruz. Ah evde kalsan ne yaparız acaba?. Bana bak sakın evde kalayım deme. Sonra sıra bana gelmez.

Deva kuzeninin sözlerine gülmüştü.

-Ha şöyle gül biraz ya hu. Evet Deva hanım bugüne özel bir şeyler söylemek ister misiniz ?

- Anneciğim, babacığım kızınız hafız oldu. Ama siz yoksunuz. Anne, sevinçten ağlayan gözlerini görmeyi çok isterdim. Baba, alnımdan öpüp "Allah mübarek etsin prensesim" demeni çok isterdim.O yüzden bir yanım çok mutlu iken diğer yanım buruk.

-Amaaa...

-Amaa biricik kuzenim Rabia ve biricik teyzem yanımda. Yanımda olduğunuz için çok teşekkür ederim. İyi ki varsınız. Sizi çok seviyorum.

- Biz de seni seviyoruz.Hadi git üzerini değiştir. Sırılsıklam oldun.

-Tamam. Hadi sende şu kamerayı kapatta bana yardım et.

-Geliyorum.

....

Üzerini değiştirip programa devam ettiler. Ardından eve gitmek için toparlanıp yola koyuldular.

Eve geldiklerinde herkes kendini bir yere attı. Çok yorulmuşlardı. Teyzesinin telefonu kulağının dibinde birkaç kez çaldı ama açan olmadı. Telefonu kim aradığına bakmadan açtı ve kulağına götürdü.

•Efendim

• İyi günler Hümeyra Hanım ... hastanesinden arıyoruz. Yasemin Hanım ve Mehmet Bey hakkında dün akşam sizi bilgilendirmiştik. Biliyorsunuz ki durumları çok ağırdı.Maalesef ikisini de kaybettik.. Başınız sağolsun.

•N.ne diyorsunuz siz? Ben.. anlamıyorum sizi.

•Ben kiminle görüşüyorum şuan?

•Ben bahsettiğiniz kişilerin kızıyım. N'oldu anneme babama?!

•Dün trafik kazası geçirmişler. Hastanemize getirdiklerinde durumları pek iyi değildi. Çok kan kaybetmişlerdi...

Deva'nın beyni uğuldamaya başladı. Gördüğü her şey etrafında dönüyor, duvarlar üzerine üzerine geliyordu. Telefon elinden kaymış, dizlerinde derman kalmamıştı. Yere çömeldi. Duyduğu haberden sonra şuan kabus görmeyi diliyordu. Ağladığını duyan teyzesi ve kuzeni başına toplandılar.

- Deva! Kızım ne oldu sana böyle?!

- Deva Abla?!

Ağlamaktan kendini kaybedecekti neredeyse. Kriz geçiriyor olmasından korktular. Teyzesi telefonunu görünce anladı neden bu halde olduğunu.

-Ölmüşler. Onlar ölmüşler.Anne! Baba!

Duydukları şeyle ikisi de şaşkına dönmüştü.

-Ne? diyebildi Rabia çaresizce. Bu sefer o da ağlamaya başladı. Hümeyra Hanımın da içi yanıyordu. Ama onlar için metanetli olmalıydı.

Deva'nın güçsüz, hastalıklı bedeni bu acıya daha fazla katlanamadı. Yine bayılmıştı.

- Deva, kızım?

-Rabia ambulans çağır kızım.

Rabia yaşadığı şoku atlatamıyordu.

-Rabia!

Rabia kendine gelip ayağa kalktı. Kendi telefonunu ararken kapı çalındı. Rabia kapıyı açtığında Yiğit Efe'yi ve arkadaşını gördü. Yiğit Deva'nın ağlama sesini duyduğu için koşup gelmişti. Rabia'yı da gözü yaşlı görünce korkmaya başladı.