U.K.S.K.

Gözüme kıymık battı

- Deva Abla

- Hm

- Dondurma alalım mı?

- Bu havada?

- Sende biliyorsun ki dondurma benim için mevsimsel bir tatlı.

- Bilmez miyim?

- Hadi kalk hazırlan.

- Sürükleme beni be peşinden. Git al işte.

- Dedi karanlık havada tek başıma çıkamadığımı bilen birileri.

- Dedi çok bilmiş birileri. Kalk hadi kalk.

Rabia zafer gülüşünü attıktan sonra hazırlanmaya kalktı.

Kapıdan çıkarken Rabia hızlıca konuştu.

- En son çıkan dondurmaları ısmarlar.

- Zaten ben ısmarlayacaktım  dedi Deva gülerek.

- Oo baştan söylesene şunu. Senin yüzünden boşa efor sarf ettim. Karnımı doyurmak zorundasın.

- Ne kadar üçkağıtçı bir kuzenim var Allah'ım. dedi Deva merdivenleri inerken.

Rabia önden hoplaya zıplaya inerken kapının girişinde Yiğit Efe'yi bir kızla sarmaş dolaş görünce duraksadı.

-Tövbe bismillah!

Deva'nın gelmesini engellemek için  hemen merdivenleri geri çıktı. Ama artık çok geçti. Deva, Yiğit Efe'yi görmüştü hemde hiç görmek istemediği bir halde. Yiğit Efe zor da olsa kızı üzerinden kazımayı başarabilmişti.

Rabia ise endişeli bakışlarla Deva'yı takip ediyordu.

- Rabia..sonra gidelim mi?

- Tamam canım ablam sonra gideriz.dedi Rabia fısıldayarak.

- Deva! diye seslendi Yiğit Efe ardından.

Yanındaki kız ise benzin döküp ortalığı ateşe vermek istercesine konuşmaya devam ediyordu.

- O kim hayatım?

Yiğit Efe ise kızı görmezlikten gelip Deva'nın peşinden gitti.

- Deva!

- Yaptın yine yapacağını. dedi Mert kınayan bakışlarla ve Yiğit'in peşinden gitti.

Deva çantasının içinde anahtarını bulmaya çalışıyor ama titrek ellerinden bir türlü bulamıyordu. Rabia kuzeninin çantasını elinden aldı.

- Tamam ben hallederim. dedi ve aramaya başladı. Rabia kapıyı açtıktan sonra peşlerinden Yiğit ve Mert geldi.

- Deva?

Deva duymazlıktan gelerek içeri girdi.

- Rabia?

- Şuan değil. dedi ve kapıyı kapattı.