GÜLCE

KALDIĞIM YERDEN DEVAM

"Offf ya annem bana çok kızacak,senin aklına uyup göle gelmemeliydim,Bak üstüm nasıl kirlendi.Hepsi senin yüzünden." Nefes almadan, konuşmaya ve ağlamaya devam ediyor ve eve doğru,ayağimdaki tek ayakkabıyla yürümeye çalışıyordum.Diğeride gölde kayıp olmuştu.
"Dur Gülce! Beni bekle."
"Hayır Togay hayır.Annem bana çok kızacak" diye hala ağlamaya kaldığım yerden devam.
Eve gelince annem her zamanki gibi iyi bir azar çekip ve beni babamin kucağına atmıştı. Togay da annemden çekindiği için beni evin yakınına gelince bırakmıştı.
Bugece köyde düğün vardı.Annemde Umay teyzemle yani Togay in annesiyle, tabi ben ve Togay la beraber onlarla gidecektik düğüne.Dügünleri , eğlenceleri çok seviyorum.Asla evde kalıp eğlenceden olamam. Bugünkü cezamsa düğüne gidememek olacağını annem gülerek söylerken öğrenmiştim tabiki.Benim gibi Togay da evde kalacaktı.
" Hadi kızım,Nezaman geleceksin Gülce!" Diye odamin camina vuran bir adet Togay beni çıldırma noktasina getirmişti.
" Kızlar beklenir akillim.Birde bana bir daha kızım deme diye kaç kere söyledim sana" dedim kızarak...
Kimseye görünmeden evden çıkıp bahçeye kosturdum.
"Togay beni ne kadar seviyorsun?" Dedim bahçede ki ağacın en kalın ve yüksek dalında oturup,çok sevdiğimiz dolunayı ve yıldızları izlerken.
Biz kendimizi bildik bileli beraberdik Togay la.Ailelerimiz komşu, ailelerimiz ne kadar çok "siz kardeşsiniz birbirinizi koruyup kollayin" desede ben Togay i çok seviyordum.O benim hem arkadaşım hemde kalbimdeki tek erkekti babamdan sonra.

Bu gece dolunay var ve ben çok uzun yıllardır dolunaylarda yalnızım.Evimin terasında oturup gözlerimi tekrar gökyüzüne diktim ve içimi bir sızı kapladı.Tam ikiyüz küsur yıldır olduğu gibi.
Yalnızdım,sevdiklerim anılarımda bile yalnız bırakmıştı artık.Annem ve babam ve tabiki Togay onları bırakalı çok uzun zaman olmuştu.Daha doğrusu onlardan kaçıp 100 yıl sonraya geleli.
Ama görev herşeyden üstündür.Tekrar tekrar bunu söyleyip birazcık olsun vicdanımı rahatlatmaya çalışıyordum.
Benim hayatım, mutluluğum,o zamanda kalmıştı.Şimdi ben tüm dünyada aranan ve suçlanan bir ölüm makinasıydım.
10 yıldır bu şehirde,buradaki insanlarla beraber yasamaya çok alışmışım ama bunun yine geçici olduğunun da farkındaydım.Yine bir zaman sonra dedikodular olucak, benim hiç yaşlanmadığı mı anlamaya basliyacaklar ve ben yine yalnızlığa mahkum olacaktım taki başka bir ülkeye ve şehre yerleşip,orda hayat kurana kadar.
Telefonuma gelen mesajla bende düşünceler den kurtulup kötü ve karanlık maskemi takındım.Cevap yazıp gönder tuşuna bastım herzamanki gibi.
Evet şimdi dünyayı bir pislikten daha arındırma zamanı.Benim sloganım da bu.
Evimde yaptırdığım gizli odama geçip üzerime herzamanki,özel diktigim tulumumu giydim ve motoruma atladım.
Adres mesaj da gelmişti.Bugünkü görevim,haksız yollarla girdiği ihaleleri kazanmaya çalışan,bunu yaparken de masumlara zarar veren,hatta onları türlü işkencelerle öldüren,kendine iş adamı diyen bir mahluku ortadan kaldırmak.