Evime geldiğimde kapımın önüne bırakılmış çiçeklere takıldı gözüm. Çok büyük ve özenle yapılmış beyaz zambak buketiydi. En sevdiğim cicekti benim için zambak.
Üzerine baktım ama not yoktu üzerinde.bir çiçekçi kartı,ismi falanda yoktu.
Kimin biraktigini çok iyi biliyordum aslında.Unutmamis benim sevdiğimi..
" O bizi hiç unutmamış ki" dedi içinde hiç susmayan kurdum. Benimde yüzümde ufak bir tebessüm belirdi usulca.
Etrafıma bakındım ama kimseyi göremedim.bazen izlendiğini hissederya insan, işte öyle bir his sardı yüreğimi. Zambaklarimi alıp uzunca kokladım.bu koku beni benden alıyordu işte.benim için aşkın,mutluluğun,masumluğun kokusuydu zambak. Yüzüme yayılan neşeyle kapımı açıp girdim içeriye.
Telefonuma bir bildirim düştü aynı zamanda." Bana gel, bana gül" sadece bu yazıyordu.tekrar kokladım elimdeki zambakları. Beni nasıl sakinlestirecegini çok iyi biliyordu. Bir cevap yazmam lazımdı dimi?
" Teşekkürler ama...." Devamını o anlardı zaten henüz bir karar vermemistim çünkü.
Ondan kaderimizden kacamayiz biliyorsun değil mi? Bizim kalbimiz bir bütün onunla artık.bedenlerimizde bütünleşmeli. O zaman huzur dolacak hayatımıza..
Sen hiç bu kadar uzun cümle kurarmiydin diye kurdumu alaya alıp bu duygusallık tan kacmak istedim.elimdeki zambaklarla bu pek mümkün değildi gerçi.
Bedenimden ziyade kafam düşünmekten yorulmuş bir halde attım kendimi yatağıma.gozlerimi kapatınca bir görüntü belirdi sanki beynimde. İki küçük çocuk vardı. En fazla 5 yaşlarında falandilar. Çok masum ve mutlu duyorlardi. Ama birden ağlamaya ve benden kaçmaya başladılar. Durun sizde kimsiniz diye seslendim arkalarından.kız olan arkasını dönüp bana " bizi istemiyor musun,bizi sevmiyor musun ? " Diye fısıldadı ve ortadan kayboldular.
Gözlerimi açtım ve ne zaman aktığını bilmediğim gozyaslarimi ellerimle sildim. Çok tuhaf bir durumdu. Daha önce hiç böyle birşey görmemiştim. Sanırım son zamanlarda yasadiklarim ve düşündüklerim yuzunden kafayı iyice sıyırmıştim.
Uyku haramdi yine bana..gördüğüm çocuklar Togay a çok benziyorlardi.Onun gibi yeşil gözleri vardı. Gülümsedim sebepsizce..
. . .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÜLCE
WerewolfBu artık canımı sıkıyordu.Ona karşı kalbimde sıcacık bir şeyler oluyordu.Gözlerine baktığımda ayaklarım yere degmiyordu sanki. Aşk miydi bu? Onu tanımıyor,kim olduğunu bilmiyordum, insan olarak nasıl biri olduğunu bile bilmiyordum. Sadece karşımdaki...
