Mutsuz Oluruz Biz Seninle

25.Bölüm

Yine zil zurna sarhoş gelmişti.Yağız'ın yanında rezil olmak asla istemiyordum.Yağız'ın kolundan tutup kapıya doğru sürükledim.
-Geç oldu Yağız sen gitsen iyi olur.
O sırada babam önümüze geçip:
-Bir dakika bu herif kim ne yapıyorsunuz gece gece burada benim evimde?
-Senin evin mi? Eve uğradığın mı var senin? Bu ev annem,Ege,ve benim evim.
Sesleri duyan annem uyanıp yanımıza geldi.
-Sen mi geldin Ahmet
-Senin bu kızının ne yaptığından haberin var mı? Eve erkek atmış bildiğin
Yağız öne atılıp:
-Ne diyorsunuz ya yok öyle bir şey.Defnenin arkadaşıyım ben.
-Evet Yağız'ın yardıma ihtiyacı vardı o yüzden yardım ettik. Dedi annem.
-Bana palavra sıkmayın.Uzak dur kızımdan.
-Uzak durmazsam ne olucak?
Yağız'ın kolundan tutup:
-Yağız lütfen uyma sen ona.
-Bir dakika Defne.
-Yaşın büyük olmasa ben yapacağımı bilirdim de büyüklere saygım var.
-Ne yaparsın lan yapsana.
Babam birden Yağız'ın üzerine atılıp yüzüne yumruk attı.Neye uğradığımı şaşırdım.Babamın üzerine yürüyüp gömleğinden tuttum.
-Ne yaptığını zannediyorsun sen ya? Senden nefret ediyorum.Nefrett
Sinirden gözlerim dolmaya başladı.Onun karşısında asla ağlamak istemiyordum.Hemen Yağız'a bile bakmadan arkamdan seslenen annemi duymadan evden koşarak çıktım.Nefes alamıyordum her şey üstüme geliyordu.Arkama bakmadan koşuyordum yeter ki o evden uzaklaşayım.Kendimi bir anda sahilde buldum.Bir banka oturdum.Deniz havası bana hep iyi gelirdi.O anki sinirle telefonumu bile yanıma almamıştım.Yalnız kalmak benim için en iyisiydi.Gözlerimi kapattım.Hayatımı,yaşadığım bu olayları düşündüm.Hep mücadele etmek zorundaydım ama o kadar yoruldum ki.Gözümden bir yaş aktı ve sonra yaşlar birbirini takip etti.Ayaklarımı karnıma çekip başımı dizlerime koydum.Hıçkırarak ağlamaya başladım.İçimdeki bütün acıların böyle gözümden akıp gitmesini istiyordum.Arkamdan bir el omzuma dokundu.Çok ani olduğu için çığlık attım.
-Sakin ol Defne.Benim Yağız.
İşte şuan en ihtiyacım olan insan oydu.Yağız.. Benim kahramanım.
-Özür dilerim Yağız ben gerçekten özür dilerim.Çok utanıyorum.
Elimi ellerinin arasına aldı.Ellerinin sıcaklığını kalbimde hissettim.
-Senin asla bir suçun yok Defne.Babanın yaptığı şeylerin bedelini sen ödememelisin.
Haklıydı ama elimde değildi.
-Annen de merak etmiştir seni eve bırakayım seni hadi.
-Yok teşekkür ederim eve gitmek istemiyorum bugün.O adamı görmek istemiyorum.Sen git yorgunsun zaten.
-Saçmalama seni bırakıp gidemem.Eve gitmek istemiyorsan benim evime gelmek ister misin?
-Rahatsızlık vermeyeyim
-Olur mu öyle şey zaten gelmiştin yabancılık çekmezsin rahat edersin.
-Teşekkür ederim Yağız.
Sarıldım.Benim için huzurun tanımı buydu.Benim evim burasıydı.Onun yanı,onun elleri,kolları..
-Hadi kalk üşüme daha fazla hava soğudu.
Beraber kalkıp Yağız'ın arabasına bindik.Yarım saat sonra yine o villaya gelmiştik.
-Anıl ve Mert evde mi? Diye sordum.
-Yok onlar şehir dışında bugün işleri vardı.
Yağız ile tek başıma burada kalmak beni aşırı heyecanlandırmıştı.Evde yaşadığımız o yakınlaşma da aklımdan çıkmıyordu.Beni gerçekten öpecek miydi? Öyle bir an bir daha yaşar mıydım? Bunu her şeyden çok istiyordum.
-Geçen kaldığın odada kalırsın yine olur mu? Ben de yan odada olacağım.
-Olur teşekkür ederim.
Odama girdim.Bir duş alsam iyi hissederdim ama kıyafetim falan yoktu.Odadan çıkıp Yağız'ın kapısını tıklattım.İçeriden gel sesini duyup içeri girdim.
-Yağız duş alsam iyi olucak da üzerime olabilecek bir kıyafet falan var mı?
-Bir dakika dolabımda olucaktı.Sana biraz bol gelebilir ama.
-Bol seviyorum zaten diyerek gülümsedim.Bana kendi kıyafetlerinden verecekti.Kendimi değerli hissediyordum.Gri bir tişört ve kısa siyah şort verdi.Duş aldıktan sonra Yağız'ın verdiği kıyafetleri denemeye başladım.Tişört bol ve uzun geldiği için altıma şort giymedim.Dizlerimin altına kadar geliyordu.Böyle rahat hissediyordum.Odanın kapısı çaldı ve gelebilirsin dedim.
Yağız beni gözleriyle baştan aşağı süzdü.Utanmıştım yanaklarımın yandığını hissediyordum.
-Ee şey kurutma makinesi getirdim saçların için ıslak kalmasın.
-Çok düşüncelisin teşekkür ederim.
-Kurutmamı ister misin?
Tabiki isterdim.Bana birden bu kadar yakın olması beni bir yandan havalara uçuruyor bir yandan da korkutuyordu.Benden uzak duruyorken bir anda bu kadar yakın davranması değişik geliyordu.
-Olur kurutabilirsin.
Beraber banyoya aynanın karşısına geçtik ve saçlarımı kurutmaya başladı.Bir yandan da eliyle saçlarımı seviyordu.Bu hareketi çok hoşuma gitmişti.Ona daha fazla aşık olmam için çabalıyordu sanki.Saçımı kurutmayı bitirdikten sonra:
-O zaman iyi geceler güzel rüyalar Defne.
-Teşekkür ederim sana da iyi geceler
Keşke hep yanımda kalsaydı.Biliyordum aynı evdeydik ama gözlerim o yanımda yokken bile onu arıyordu.Ben Yağız'a gerçekten sırılsıklam aşık olmuştum.Yatağa yattım ve uyumaya çalıştım ama asla uykum gelmiyordu.Ağzımın kuruduğunu hissettim ve su almak için mutfağa indim.Mutfak masasında Yağız'ı otururken buldum.
-Uyku mu tutmadı? Diye sordum.
-Evet ya.Seni de mi tutmadı?
-Yani biraz ama su içmek için geldim.
Çekmeceden bardak alıp sürahiden doldurup içtim.İyi gelmişti.
-O zaman tekrardan iyi geceler dedim.
-Defne bir dakika.
-Bir şey mi oldu?
Yanıma geldi ve ellerimi tuttu.
-Oldu.Hem de çok güzel bir şey oldu.
-Ne oldu?
Gözlerimin içine baktı.Gözlerinin içi gülüyordu sanki.
-Defne ben
-Evet sen?
Yoksa o itiraf mı geliyordu? O da bana mı?
-Defne ben sana aşık oldum.
Rüyada mıydım ben? Gerçek miydi bu? Eğer rüyaysa ne olur kimse uyandırmasın.En güzel gördüğüm rüya buydu çünkü.
-Nasıl yani?
-Şöyle
Belimden tutup kendine çekti ve dudaklarıma yapıştı.Dudaklarında nefes aldığımı hissettim.Bana yaşadığımı hissettirdi.Aşık olduğum adam bana aşık oldu ve şuan öpüşüyorduk.O benim huzur bulduğum evimdi.Gözlerimi kapattım ve bu anın hiç bitmemesi ve sonsuza dek sürmesi için dua ettim.Yağız..
Kahramanım.. İlk aşkım...