Mutsuz Oluruz Biz Seninle

19.Bölüm

Yağız'ın arkasından bakarken öylece kalmaya devam ederken kızlar ağladığımı görüp hemen yanıma geldi.Onlar da görmüştü Yağız ve o kızı.
-Defne iyi misin?
-Ah kuzum ya kıyamam sana gel lavobaya gidip yüzünü yıkayalım.
Elçin ve Gamze bir şeyler diyordu ama onları bile duyamıyordum.Aklım hâlâ Yağız ve yanındaki kızdaydı.Ben Yağız ile ilgili o kadar hayaller kurarken Yağız'ın başka bir kızla olmasını nasıl kaldıracaktım?
-Şoka mı girdi bu kız Elçin?
-Bilmiyorum ki Gamze ya.
-Defne kendine gel hadi kuzum.
-Başkasını mı seviyor şimdi?
-Bak belki arkadaşı falandır.Üzülme hemen sen.
-Gitmek istiyorum gidelim burdan nolur.
-Tamam hadi gidelim.
Elçin ve Gamze koluma girdi ve hemen oradan çıktık.
-Bak gökyüzüne ne kadar güzel senin sevdiğin gibi.Hadi nefes al rahatla biraz.
-Üzülme Defo ya.
Başımı kaldırıp gökyüzüne baktım.Beni hep rahatlatan gökyüzü bu kez rahatlatmıyordu.
Hemen eve gidip uyumak istiyordum.Bu yaşadığım olayın kabus olmasını istiyordum.Belki de kabustu.Ben şuan çok kötü bir kabus görüyorum uyanıcam ve bitecekti bu kabus.
Ne ben uyanabildim ne de bu kabus bitti.
-Kızlar ben eve gitmek istiyorum.Merak etmeyin siz de iyiyim ben.
-İyi değilsin Defne biliyorum.
-İyiyim Gamze.Ben şurdan bir otobüse binip eve gidicem.
-Olmaz taksiyle biz bırakalım.İçimiz rahat etmez.
-Elçin haklı biz bırakıcaz seni eve.
-Tamam.
İtiraz edemezdim çünkü biliyordum beni bırakmazlardı asla bu halde.Onlar benim için her şeyi yaparlardı.
Taksi geldi ve taksiye bindik.Gamze'nin marketten aldığı suyu içerek rahatlamaya çalıştım ama asla iyi hissetmiyordum.
Elçin elimi tuttu.Üzgün olmama ne o ne de Gamze asla dayanamazdı.
-Belki kardeşi falandır olamaz mı? Bilmiyoruz ki daha bir şey.Anıl'a sorarız öğreniriz.
-Kız gelip koluna girdi ve canım dedi Elçin.Kardeşi olsaydı söylerdi Anıl bana.Kardeşi falan yok.
-Sevgilisi olsa da söylerdi ama.
-Belki de Anıl'ın haberi yok yeni falan yaptı sevgili.Olamaz mı Gamze?
-Tamam bunları konuşmayalım artık.Düşünme sende bunları.İyi olucaksın tamam mı? Biz hep yanındayız.
-Sizi çok seviyorum.
-Biz seni daha çok seviyoruz

Taksi evin önünde durdu ve taksiden indim.
-Bizim de gelmemizi ister misin?
-Yok kızlar teşekkür ederim.Biraz yalnız kalsam iyi olucak.
-Ağlamak yok ama tamam mı?
-Bakarız.
Biliyorlardı,ne olursa olsun dayanamayıp ağlayacağımı.Taksi gitti ve eve girmeden önce kaldırıma oturdum.Çok sevdiğim bir söz vardı benim."Hayat sen planlar yaparken başına gelenlerdir."
Öyleydi.Ben Yağız'la ilgili bir sürü plan yaptım başıma gelen ise Yağız ve sevgilisiydi.
Adını bile yeni öğrendiğim adama o geceden beri aşıktım.Evet kabullendim.Kabullenmesi bile zor oldu ama ben Yağız'a aşıktım.Onun da bana aşık olduğunu sanıyordum.Anıl da öyle demişti ama değilmiş.Bağlanmıştım bile ona.Her gece ceketinde kalan kokusuyla uyuyordum onun haberi bile yokken.Ama o şimdi başka bir kadının kokusuyla uyuyor, uyanıyordu.Kafamı dizlerime koydum.Dayanamayıp ağlamaya başladım.Fazla ağır geldi onları birlikte görmek.
-Defne iyi misin noldu neyin var?
Kafamı kaldırıp baktığımda Can'ı gördüm.Belki de benim için doğru olan kişi Can'dı.
Titreyen sesimle cevap verdim.
-İyiyim.
-Değilsin gel buraya.
Can elimden tutarak oturduğum yerden kaldırdı.
-Neyin var anlatmak ister misin?
-Hayır önemli bir şey yok.
-Defne seni böyle ağlarken görmeye dayanamıyorum.
Beni ağlarken görmeye dayanamayan bir adam varken ben beni ağlatan bir adama aşık olmuştum.Bu olmamalıydı.Kendime bunu yapamazdım.
Can'a sarıldım.Bu sefer daha fazla ağlıyordum.
-Hadi gel gidiyoruz.Ağlama nolur artık.
-Nereye gidiyoruz?
Cevap vermeden beni arabasına bindirdi.Umrumda da değildi zaten nereye götürdüğü.Sadece kafamı dağıtmak istiyordum artık.
Can arabayı çalıştırmadan önce cebinden peçete çıkarıp yüzümü silmeye başladı.
-Kıyamam sana ya.
-Can iyiki varsın.
-Sende iyiki varsın.
-Neden ağladığıma dair bir şey sorma olur mu?
-Olur güzelim.
Güzelim...Evet ben Can'ın güzeli olmalıydım.Yağız beni haketmiyordu.
-Nereye gidiyoruz söylemedin hâlâ?
-Rahatlayabileceğin bir yere.
Daha fazla soru sormadım.Uyumak istiyordum.Kafamı arabanın camına koydum ve gözlerimi kapattım.

Uyandığımda Can'ın kucağındaydım.Denize gelmiştik.Beni vapura doğru götürüyordu.Can uyandığımı farketmedi.Ben de farkettirmedim.
Uyuma numarası yaparken tekrardan uyuyakaldım.Uyandığımda ise vapurun içinde bir yataktaydım.Biraz olsun yorgunluğumun geçtiğini hissettim.Ayağa kalktım.Lavobaya gitmek istiyordum.Bir anda başım döndü ve yatağa geri oturdum.Hâlâ olayın etkisindeydim.
Can güverteden inip yanıma geldi.
-Uyanmışsın.
-Evet.
-Annene haber verdim merak etmesin diye.
-Unuttum ben annemi ya bir şey dedi mi?
-Kızıma iyi bak üşütmesin dedi.
Güldüm.
-Yalancı
-Gerçekten dedi.O yüzden sana bugün çok iyi bakmam lazım annene söz verdim.
-Bana uyar.
-İyi o zaman.
-Şey benim lavobaya gitmem lazım da nerde lavoba?
-Şurda hemen.
-Dibimdeymiş göremedim.
-Sonra yukarı gel yemek yiyelim tamam mı?
-Tamam
Lavobaya gidip aynaya baktım.Gerçekten çok kötü görünüyordum.Üstümde hala beyaz crop vardı.Yanımda bir tane hırkam bile yoktu.Saçım çok dağınıktı.Yüzümü yıkayıp saçımı topuz yaptım.Her şeyi unutup Can ile güzel bir yemek yemek istiyordum.Bunun bana iyi geleceğinden emindim.
Güverteye çıktım.Çok güzel bir masa ve çok güzel yemekler vardı.
-Sen mi hazırladın bu masayı?
-Evet.
-Yalancı inanmıyorum.
-Neden ya?
-Yemekler çok güzel yapamazsın sen bunları.
-Tanımışsın beni.Evet yemekleri tabiki ben yapmadım ama masayı ben hazırladım.
-Çok güzel olmuş teşekkür ederim her şey için.
-Rica ederim.
Can sandelyeyi çekti ve masaya oturdum.
-Bekle bir dakika geliyorum.
-Tamam
Aşağıya indi ve bana hırka getirdi.
-Ya çok teşekkür ederim.Üşümüştüm gerçekten.
-Rica ederim canım.
Karnım fazla acıktığı için dayanamayıp hemen yemeğe başladım.
-Yavaş ye boğulcaksın.
-Napiyim çok acıktım.
Can'ı artık kendime yakın hissediyordum.
Yanıma geldi ve peçeteyle ağzımı sildi.
-Pasaklı
-Sensin o.
Eli çenemde gözleri dudaklarıma bakıyordu.
Dudakları ve dudaklarım arasında çok az bir mesafe vardı.Geri nasıl çekilecektim bilmiyordum.Gözlerimi kapattım.O anda telefonum çaldı.Telefonum sayesinde bu andan kurtulmayı başardım.
-Telefona bakayım ben.
-Bak tabi.
Masadan kalkıp Can'dan uzak bir yerde telefona baktım.
Elçin arıyordu.
-Alo
-Defo nasılsın?
-İyiyim.
-Can ile berabermişsin annen söyledi.Napıyorsunuz?
-Yemek yedik vapurdayız.
-Ay ne güzel çok sevindim.Üzme kendini tamam mı sende? Boşver Yağız'ı ne hali varsa görsün.
-Kapatıyorum şimdi ayıp olmasın çocuğa hadi öptüm.
-Haber ver bana yarın.
-Veririm görüşürüz.
Telefonu kapatıp masaya geri oturdum.
-Kimdi?
-Elçin
-Tam zamanında aradı.
-Öyle oldu biraz.
-Şimdi tatlıları getiricem.
-Tatlı da mı var?
-Tabiki.
Can hemen tatlıları getirdi.
En sevdiğim tatlı olan baklavayı getirdi hemde.
-En sevdiğim tatlı bu biliyor musun?
-Evet bende o yüzden bunu tercih ettim.Hem tatlı yiyelim tatlı konuşalım değil mi?
-Her şey için tekrardan teşekkür ederim.
Can elimi tuttu.
-Defne ben artık seninle arkadaşlıktan öteye geçmek istiyorum.Seni çok seviyorum sana çok değer veriyorum.Hep yanında olmak istiyorum.Belki evet sırası değil ama düşündün mü cevabını?
-Evet.
-Ne peki?
-Evet işte kabul ediyorum teklifini.
-Gerçekten mi? Sevgili miyiz biz şimdi.
-Evet sevgiliyiz.
Can beni ayağa kaldırıp bana sarıldı.
-Teşekkür ederim sevgilim teşekkür ederim.
Yağız'ı unutmak için mi Can'ın teklifini kabul ettim yoksa Can'a aşık mı oldum bilmiyordum.Tek bildiğim şey Can'ın beni mutlu edeceğiydi.