Mutsuz Oluruz Biz Seninle

11.Bölüm

Gizli kahramanımın gözlerine bakarken yanımdaki salak çocuğa bağırmasıyla irkildim.
-Ne yapıyorsun Mert sen?Kolunu niye tutuyorsun kızın hayırdır?
-Normal konuşuyorum abi ne abarttın gitmemesi için kolunu tuttum.
-Gitmek istiyordu ama sen gitmesin diye kolunu tuttun öyle mi?Zorla yani alıkoydun.
-Yağız ne uzattın ama sence zarar mı vericektim kıza sadece konuşmak istiyordum.Ayrıca kolunun acıdığını da sanmıyorum.Değil mi?Acıdı mı kolun?
Şaşkınlıkla sadece olduğum yerde duruyordum.Yağızmış adı.Kahramanımın adı Yağızmış.Yağız..Ne kadar da güzel bir isim.Defne ve Yağız.İsimlerimiz bile çok uyumluydu.
-Baksana kız şoka girmiş konuşmuyor.
Kendime gelmeye çalışıp cevap verdim.
-Yok iyiyim ben kolum da acımadı merak etme.
İçeriden gece Yağız'a araba getiren Anıl geldi.
-Uha yine bu kız.Hoşgeldin yenge.
Mert cevap verdi.
-Yenge derken?
-Geçen gece yanında gördüm Yağız'ın.Evine bıraktı.
Mert bana dönüp:
-Yenge valla çok özür dilerim ben.Bilmiyordum ben.Ben böyle güzel bulduğum kızlara yürüyorum hep.
-Yok önemli değil
İkisininde yenge demesinde takılı kaldım.Yağız ise sanki durumu kabullenmiş gibi hiçbir şey dememişti.
-Tekrardan kusura bakma yenge.Çok utanıyorum ya.
-Yok gerçekten önemli değil.
-Kıza yenge diyip durmayın.
-Henüz yengemiz değil yani?Olma ihtimali de var ama bencee.
-Kes Anıl.
-Bu arada yenge ismin neydi?
Yağız'ın yenge dememeleri için kızması moralimi bozdu ama Anıl hala yenge diyordu.Komik çocuktu.
-İsmim Defne.
-Yağız ve Defne.İsminiz de çok iyi uyuyor.
-Soyadı uyucak mı bakalım
-Yağız Akman ve Defne Akman.Soyisimleri bile uydu demi Mert?
-Uydu valla ama biraz daha susmazsan Yağız seni öldürürcek.
Anıl'ın dediklerine gülmemek için kendimi çok zor tutuyordum.Onunla samimi olmak çok güzel olurdu.Belki bir gün çok iyi arkadaş olurduk.
-Defne istersen gel içeriye su vereyim.
Bu güzel değişik villanın içini merak ettiğim için kabul ettim.
-Olur.
Anıl:
-Mert biz burda kalalım da yalnız kalsınlar dedi.
-Anılllll
Yağız gerçekten sinirlenmeye başlıyordu.Şaka kaldıramıyordu heralde.Ya da gerçek olmasını istemiyordu.Villanın içerisi de dışı kadar güzeldi.Siyah deri koltuklar,şömine..Merdiven de vardı yukarda da odalar vardı sanırım.Keşke bütün villayı gezebilseydim.
-Mutfak burada gel.
Mutfak da duvarlar beyaz masalar siyahtı.Çok güzel bir uyum oluşturmuştu.
-Otur istersen şu sandalyeye.
-Olur.
Sandalye'ye oturdum ve Yağız'ın verdiği suyu içtim.
-Teşekkür ederim.
-Rica ederim.
-Çocukların sözleri için de kusura bakma.
-Yok önemli değil.
Çocukların sözleri çok güzeldi ama onlar için özür diliyordu.Demek ki bu kadar istemiyordu beni zaten niye istesin ki?
Moralim iyice bozulmuştu.Kendimi çoktan kaptırdım bile ona.Etkisinden çıkamıyordum.Böyle olmaması gerekiyordu.Ona bağlanmamalıydım.Hemen oturduğum sandalyeden kalktım.
-Ben gideyim artık.Annem merak eder.
Saat zaten geç olmuştu.O adam bile belki de eve gitmişti.
-Bırakmamı ister misin?
-Yok teşekkür ederim.Motorla geldim zaten.
Fazla stres ve bütün duygularım birbirine karıştığı için başım dönüyordu.Mutfağın merdivenlerinden inerken son merdiveni göremedim ve tam düşecekken Yağız belimden tutup kendine çekti.
Eli belimde gözleri gözlerimdeydi.Bu anın gitmesini hiç istemedim.Zamanın o kadar durmasını istiyordum ki.
Yağız gözlerini kaçırdı ve elini belimden çekti.
-İyi değilsin sen.
-Yok gerçekten iyiyim başım döndü sadece.
-Böyle motor kullanamazsın.Seni ben bırakırım eve.Motoru da getirir çocuklardan biri eve.
-Gerçekten gerek yok.
-Olmaz öyle hadi gel.
-Tamam
Yağız ile yine o arabaya bindik.Onu izlememek için kendimi çok zor tutuyordum.Bağlanmak istemiyordum ama çoktan bağlandım onu da biliyordum.Yol boyunca ne o konuştu ne de ben.Evin önüne geldik ve Yağız arabadan inip kapımı açtı.
-Yaşananlar için tekrardan kusura bakma.
-Önemli değil.
-Tamam iyi geceler.
-İyi geceler
Eve girene kadar arabanın içinden beni izledi.Nasıl bağlanılmazdı ki bu çocuğa?Ben zaten çoktan büyüsüne kapılmıştım...