"Buraya ilk geldiğimde kimseyi tanımıyordum ama bir sürü yeni dostum olmuşdu ve ben onları bırakıp gidemiyordum"
Bir hafta.Tam olarak bir hafta geçmişdi bu olayların üzerinden.Baş ağrılarım bazen çoğalıyor ve bazen yok oluyordu.Üç gün ard-arda iyi olduğum için Miradan Alexle konuşmasını istemişdim ama Mira daha iyleşmediğimi ve biraz da zaman vermemi istemişdi.
Dördüncü gün çok şiddetli bir baş ağrım oldu ve ben yeniden Miranın izlemine hayran kaldım.Bu olaydan sonra susup sadece onu dinledim çünki emindim,eğer tam iyleşseydim o zaman Mira bunu izlemiyle görür ve bana söylerdi.
Ondan tekrar tıp okuyup-okumadığını sormağı unutmuşdum.Burdakı herkes sırrlarını bildiğim için kızgındı,herkes derken birkaç kişi aslında.Alisa,Brendon,Oscar,Viktor buna sinirlenmişdi ama lidere birşey diyemiyorlardı.Bir tek Viktor her fırsat bulduğunda Alexi sövüyordu.
Küçük kardeşinin beklenilmeden yaptığı şeylere alışamamışdı galiba. Eun,Mira,Olivia,Jessica,Felix ve Jack ise daha çok endişeli gibiydi.Onlara söylediğim şeylere inanmak istiyorlardı ama içlerinde bir gram da olsa "belki söyler", "belki ihbar eder" duygusu vardı biliyordum.
Çünki beni dahatam tanımıyorlardı ve aniden düşdüğüm bu duruma sağlıklı tepki veremeyeceğimi düşünüyorlardı ama hayır,satmıycakdım.Her birinin geçmişisinin kötü ve yaralı olduğunu söylemişdi Alex.
Dünyaya olan kin ve nefretlerini insanlara zarar vererek kusa bilirdiler ama onlar öyle iğrenç insanları cezalandırarak masum insanların hayatını kolaylaşdırıyor ve ya onların intikamını alıyorlardı.Onları nefes almaktan mahrum bırakıyorlardı ve bence bu en uygun cezaydı.
Çünki hapse de girseler nefes almış olucaklardı ve buna layık bile değildiler.Bu yüzden katil bile olsalar onların bu yaptığını istesem de yanlış bulmuyordum.Çünki gazeteci olarak çalışdığım iki yılda bende haksız yere ölen birçok insan ve haksızlığa maruz kalan birçok masum insan tanımışdım.
Yazdığım makalelerde büyük harflerle "𝑨𝑫𝑨𝑳𝑬𝑻" yazısını yazsam da kimsenin bunu umursamayacağını biliyordum.Belki bir-iki hafta sosyal medyada itiraz yorumları yazar ve klipler paylaşırlardı ama sonra ne olurdu?
Elbette unuturlardı.
Haksız yere ölen ve bir aydan sonra unutan,unutulan insanlar dünyanın her yerinde vardı.
Bir tek acıyı çeken ölen kişilerin aileleri,yakınları,sevdikleri olurdu.Bir tek onların kalbindeki yaralar iyleşmez ve onlar için unutulmazdılar.Bu acı bir gerçekdi.Bunu onlara ilk söylediğimde ve fikrimi bildirdiğimde bana şüpheyle yaklaşmış ve inanmamışdılar normal olarak.
Bir tek Alex bana çok inanıyordu.
Ona bana herşeyi anlatdığı gece fikrimi bildirdiğimde sadece susup,gözlerime bakmış ve inanmışdı.Benim gözlerime bakarak düşündüklerimi düşünmüş ve hiss etdiklerimi hiss etmişdi.Bir katil için fazla duygu bağımlısıydı.Ve emindim ki,bir gün fikrimi değişirsem ki öyle birşey olucağını hiç sanmıyordum ama eğer olsaydı,yine gözlerime bakarak anlardı.
Peki o zaman ne yapardı?
Beni öldürürmüydü?Hayır.O masum insanlara asla zarar vermezdi.Hiçbir şey bilmesem de ona bu konuda çok güveniyordum ve nedenini bende bilmiyordum.Ama o zaman ne olucağını bende çok merak ediyordum fakat öyle birşey olmuycaktı.
Onları satmam için ortada hiçbir sebep yoktu ve onlar suçlu insanları öldürüyorlardı ki buda makbul görüle bilirdi.Diğerleri bana ilk başda inanmasa da zaman geçdikce güvenmişdiler.Hiss ediyordum,bana karşı samimiydiler.Hepsine çok alışmışdım ve hepsi çok iyi insanlardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALBİMDEKİ KATİL
Humor"O bana anlam veremediyim bir şekilde bakıyordu, bende ona daha doğrusu kömür gibi simsiyah gözlerine bakıyordum."
