[🕷️] Sausage Empire - FanGar.

28 - Kuchenne rewolucje.

Jako iż Fang był uziemiony, a Buster i sam Fang (Maisie mniej), byli zanudzeni, postanowili zrobić tartę dla Edgara... Ich przyjaciółka kupiła im składniki, a oni zabrali się za robotę... Maisie uważnie oglądała, aby im kuchnia nie spłonęła. Więc i Buster dostał zadanie, by umyć truskawki. Co niedługo potem okazało się, że też go przerosło!

Nie tyle, ile pierdolnął w zlew przed wyjściem, przez co ten wypadł lekko ze swojego miejsca, to kiedy je mył... Stał się dramat, ale nie daleko pada jabłko od jabłoni, bo wszystko, co związane z rudym to kłopot...

— Kurwa mać, co Ty znowu zrobiłeś!

Wydarł się krzyk Kła, kiedy rura od zlewu z hukiem pierdolnęła, a na podłodze znalazła się woda, lejąca się wodospadem.

— Jesteś jakiś pierdolnięty — mruknęła Maisie, łapiąc się za głowę — hydraulika! Panie boskie!

Podeszła bliżej, aby zobaczyć, i może naprawić ten dramat... No, ale hydraulik murowany. Te rury prosiły o pomstę do nieba już dawno, trzymane na samych trytytkach, montowanych przez złotą rączkę — Maisie. No i dopóki ten rudy zjeb nie dotknął to się trzymało... Trudno.

///

Edgar ledwo co nie zasypiał w tej żabce, robiąc hot-doga... Chciał energetyka. To jedyne, co by go przy życiu przytrzymało. Pewnie znając życie finalnie i tak by zasnął, ale trudno. Czemu musiał mieć chłopaka ćpuna, który lubi się napieprzać z innymi? Dobre pytanie. Podszedł za ladę, aby zobaczyć, jak Colette wpierdala parówkę na zapleczu... Jezu. Westchnął i pokierował się do lodówki...

Myślał chwile. Co by tu wziąć... Sików nie weźmie, a połowa tak właśnie smakuje... Pewny wyboru, złapał za klamkę. Colette akurat weszła za ladę, patrząc na niego. Pociągnął za klamkę, ale drzwi się zatkały. No genialnie... Pociągnął mocniej, ale odskoczył z klamką w dłoni. Po chwili usłyszał trzask i cała szyba pękła, odłamki poupadały na ziemię. Zszokowany patrzył na to, czując chłód. Przyjaciółka aż się za głowę złapała...

— Kurwa. — Wydusił, przewracając oczami...

— Jezu... Szef nas zabije. — Mruknęła Colette, patrząc na to i wyłączając tamtą lodówkę.

— No trudno i tak stara była. Trzeba przełożyć te energetyki... — Westchnął i odkładając klamkę, zaczął przekładać wszystkie puszki.

Colette załamana mruknęła coś i również złapała się za przekładanie całości. Pięć minut i poskładane... Prawie. Składali ostatnie, kiedy przyjaciółka wyłączyła emo muzykę Edgara z radyjka i puściła na pełnej „Good Randoms". Popatrzył na nią z terrorem w oczach i zatkał uszy, domykając lodówkę nogą.

— Zabije się...

— To za lodówkę... Ej! Lepsze niż te twoje emo miauczenie... Janet ładnie śpiewa!

— Tak, a ja nazywam się Jan Paweł Drugi...

— Serio? — Spytała, śmiejąc się...

No i emo przyjaciel schował się na zapleczu, czekając aż ten horror dobiegnie końca. Ścierwo w radiu, syf i powódź no i na Boga, Colette. Wziął telefon, aby pooglądać Instagrama czy inne Facebooki. W jego głowie zaczęło grać coś o niebo lepszego, a on czekał na chyba cud. Albo informację, że szef w końcu się zjawi. Bo panie Boskie, ile można mieć w Hiszpanii wakacje all inclusive? Spyta o podwyżkę, bo to, co przeżywa ostatnio daje mu szanse...

Zadzwonił nagle... Oczywiście Fang! No i można żyć. Pobujał się na krzesełku i odebrał, uśmiechając się szczerze. Popatrzył na kamery i czekał na słowa... Słyszał rechot.

— Edgar, kochanie — zaczął, leżąc na kanapie tak, aby nikt nie miał jak się dosiąść. Buster pewnie chciał go zabić za to, bo słyszał krzyki.

Fang coś po chińsku zaczął mruczeć, a Buster się drzeć aby japę skleił po temu „skośnookiemu".

— O kurwa! Trzeźwy! — Edgar zachwycił się, że aż z krzesła spadł, ale szybko wstał. — Mój chłopak jest trzeźwy!