Paulo: May lagnat ka, Ken?
Ken: Yes, love. Need yakapsul and kisspirin.
Paulo: Puntahan kita mamaya after work.
Ken: Yayakapin mo ba ako?
Paulo: If you insist, why not? Sa leeg nga lang.
Ken: Yey! Kiss mo na rin ako. Dapat sa lips ah. No homo. Kiss as a friend lang naman. Matik, gagaling ako agad diyan.
Paulo: Over my dead body. Mahawaan mo pa ako.
Ken: Yieeee, may plano nga siya.
Paulo: ???
Ken: If wala akong sakit, hahalikan mo talaga ako? Sabihin mo namang oo. Huwag kang KJ.
Paulo: Sige, tulog ka na lang, Suson. Mawawala rin iyan.
Ken: I doubt it.
Paulo: May alam akong gamot sa lagnat. Kain kang madaming chicken. Ganyan din ginagawa ko. Kumain nang kumain ng maraming manok.
Ken: Pre, as far as I remember, hindi iyan gamot. Pero really, stop lying. Ikaw, kakain ng maraming manok?
Paulo: Oo. Hindi ka naniniwala? Kumakain ako ng marami hanggang sa maubos ko ang lahat ng manok sa lupa.
Ken: HAHAHAHAHA mararanasan ko na ba kung paano kainin ng isang Paulo?
Paulo: Oh, damn you!
YOU ARE READING
Nah, Just SeKen
FanfictionThis is just some random SeKen imagines or drabble on the writer's past time. Some might find this cringe-y, or maybe some butterfly flapping its wings on their stomach. Few would also tear up, who knows what to find inside; anything childish, daddy...
