Ken: *maingay na kumakain*
Paulo: *kanina pa naiirita*
Ken: *kung makasipsip sa buto ng kinakaing bulalo ay parang pati mesa may planong higupin* Mmmmm... sarap!
Paulo: Ken...
Ken: *walang pakialam, kumakain pa rin*
Paulo: Ken!
Ken: Hm? Bakit?
Paulo: Kanina ka pa! Ang ingay-ingay niyang bibig mo. Hindi ba pwedeng kumain nang tahimik? Nakakahiya sa ibang mga tao, ano ba!
Ken: *frowns a little* Bakit? Maingay ka rin naman kapag kinakain kita, hindi naman ako nag-r-reklamo. *dumighay pa nga* ay, excuse me...
Paulo: *nabulunan sa sabaw*
Ken: *natatawang nag-abot ng baso sa nobyo* *stroking P's back* Sorry, love. Wala nga palang ibang tao sa bahay. Sige, tatahimik na po.
Paulo: *umuubo* H-Hayop ka! B-Bwisit!
Ken: Ikaw kasi eh... *ayaw nang matigil sa kakatawa* *basta, look at his contagious laughs na lang on-cam* *ang tagal niyang maka-move on* *hindi na namalayang iniwan na pala siya ni Chona sa table*
_____
// soripoooo. gud ebneeeennnnggg ehe
YOU ARE READING
Nah, Just SeKen
FanfictionThis is just some random SeKen imagines or drabble on the writer's past time. Some might find this cringe-y, or maybe some butterfly flapping its wings on their stomach. Few would also tear up, who knows what to find inside; anything childish, daddy...
