Passionate Embrace (COMPLETED)

CHAPTER 15

Chapter 15: Back home

I DON'T know if paano ako napapayag ni Archimedes na saluhan siya sa breakfast. Siguro ay naawa ako sa kaniya? Tsk.

Tahimik lang akong kumakain at nararamdaman ko pa rin ang panonood niya. Hindi ko talaga siya maintindihan kung minsan. Wala naman siyang ginawang kakaiba kagabi na ipinagpasalamat ko kasi gentleman pa rin siya.

Maybe iniisip niya na masasaktan ang asawa niya kapag may ginawa siyang hindi nito magugustuhan. Kahit na ibang paraan pa niyang naging asawa si Kallani ay mali pa rin ang ginawa niya na nakikipagkita siya sa ibang babae. Pero siguro ay fair na rin naman sila. Kasi si Kalla ay may itinatago rin siya kay Archi.

"Kumain ka na lang diyan. Stop staring at me," sabi ko nang hindi ko siya sinusulyapan.

"Babalik ka pa ba sa Indonesia?" he suddenly asked me. Nagkibit-balikat ako kasi wala akong balak na sagutin siya. Wala na siyang pakialam pa roon. "Dalia. . ." he uttered my name. Sinipat ko pa ang relo ko sa aking bisig at lagpas na pala sa 9AM.

Tumingin pa ako sa kinakain ko kasi hindi pa ito nauubos. Tapos iyong sa kaniya ay halos hindi na niya ginagalaw pa. Busy sa katititig sa mukha ko.

"Bakit mo ba ako dinala rito, ha?" tanong ko naman kasi hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam ang dahilan kung bakit niya ako dinala rito. Parang nasa hotel kami pero ang sabi niya ay condo niya raw.

"May gusto lang akong patunayan," sagot niya at uminom pa ng tubig sa baso.

"Siguro, takas mental ka, ano?" pabirong tanong ko. Sa tagal naming nagkikita-isama mo pa ang nangyayari sa amin ay parang nasanay na rin ako sa presensiya niya. Kahit mabilis pa rin ang tibok ng puso ko. Kasi alam kong nandiyan siya. Tumaas lang ang kilay niya at umiling. "Ang weird mo, ha," usal ko at nagpatuloy na ako sa pagkain.

Wala namang kakaibang nangyari sa umagang iyon at wala akong idea kung ano ang pinagsasabi niya na may nais lang siyang patunayan. Nagpahatid lang ako sa subdivision namin at bumaba ako sa may guard house. Hinintay ko pa siya na makaalis kasi plano niya rin yata na sundan ako.

Sa huling araw ko ay wala akong ginawang iba kundi ang makipagkuwentuhan din sa mga kapatid ko hanggang sa makabalik na nga ako sa Indonesia.

Ang bago kong trabaho ay isang chambermaid sa isang sikat at malaking hotel sa bansang iyon. Higit na mabigat na ang trabaho ko sa isang ito pero tatlo o limang kuwarto lang naman ang na-assign akong maglinis at mas malaki naman rin ang sahod. Ayos na iyon.

Isang taon pa lang ang nakalipas nang malaman kong lumipat na naman ng bahay ang tiyahin ko. Dahil nagkasakit daw si Zenai at kailangang operahan. Naniwala ako noong una at nagpadala pa ako ng pera pero binenta pa rin nila ang bahay.

Sa ngayon ay wala pa akong alam kung saang lugar na naman sila lumipat. Tuloy pa rin ang secret namin ni Randell pero hindi na rin katulad pa na madalas kong makakasama si Archi.

Ang huli rin naming pagkikita na iyong nag-uusap kami ay roon mismo sa Pilipinas. Hindi naman kasi kami nag-uusap kapag may ginagawa na kami sa kama.

Anim na buwan kong hindi na-contact si Tita Araneta, matapos kong magpadala ng pera sa kaniya. Mabuti na lamang ay si Rouge ang tumawag sa akin. Doon ko na rin nalaman ang dahilan kung bakit binenta ng mama niya ang bahay nila. May tinaya raw si tita sa sugalan at ang pinadala kong pera ay pinangbayad niya sa pakikipag-settle niya. Nanghihinayang ako sa una pero naisip ko pa rin ang mga kapatid ko.

"Umuwi ka na lang dito. Dahil hangga't alam ni mama na nandiyan ka sa abroad ay hindi ka niya titigilan na huthutan ng pera," malamig na sabi pa ni Rouge.

"Nag-iipon pa ako para mabawi ko ang pera na kinuha ng mama mo, Rouge. Magdadalawang taon naman na ako rito," paliwanag ko.

"Bahala ka. Desisyon mo 'yan. Wala akong magagawa. Masyado ka lang mabait kaya inaabuso ka na ni mama. Matuto ka namang maging selfish, wala namang mawawala sa iyo. Pero kasing tigas ng bato ang ulo mo. Congrats na lang," sabi niya at binabaan na ako nang tawag. Hindi rin naman talagang namilit pa ang batang iyon.