Passionate Embrace (COMPLETED)

EPILOGUE

EPILOGUE

ARCHIMEDES B. VALDERAMA'S POV

I JUST passed by a café and decided to go inside to buy a coffee and something to eat. Maaga rin akong umalis sa bahay namin kahit nandoon si Kalla. I didn't eat my breakfast.

"Good day and welcome to our de Luna Café," the girl greeted me and her voice tickled my heart. I don't know how that happened.

The woman was a service crew and she was guarding the counter. She's wearing their uniform in the café and she's just a simple girl but her aura is different.

Nakayuko lang siya and I can't see her face clearly but I know she's beautiful. Halatang matangos ang ilong niya.

She lifted her head and our eyes met. Nakikitaan ko man siya nang pagkagulat ay hindi iyon masyadong halata.

She is beautiful, only one girl I know is the most beautiful in my eyes. My wife Kallani but I don't think I'll ever see a woman more beautiful and like Kalla. Ngayon ay mayroon na nga.

"A café latte and banana cake for take out," I said firmly. I heard her sighed. May problema ba siya?

"Thank you, we will serve your order later please wait a minute, Sir," she said politely.

"Is it okay if I sit here?" tanong ko na ikinagulat niya. Kasi sino naman ang gustong umupo malapit sa counter kung puwede naman lumipat sa iba?

"Pardon Sir?" she asked.

"I'll sit here at the counter. I just drink coffee quickly," I told her.

"Oh, okay, Sir," she answered.

Abala na siya sa trabaho niya at sa paggawa ng kape pero hindi ko magawang tanggalin ang tingin ko sa kaniya.

Wala ka talagang makikitang kapintasan sa babae. Parang ang perpekto niya. Maganda rin ang hubog ng katawan niya at mestiza ang kutis niya.

Ayokong masyadong titigan ang babae dahil baka gawin ko lang ang ginawa ko dati kay Kalla. Kumuha ako ng sticky note at doon ako sumulat.

"Isang makasalanan na titigan ang magandang babae dahil may asawa na ako. Kaya bilang peace offering ay tanggapin mo ang order ko."

-Arch

Saka ako tahimik na lumabas at hindi ko na nga kinuha ang order ko. Sinadya kong isulat sa ganoon para hindi niya maintindihan. Siguro naman ay hindi siya isang Pilipina.

Pero hindi naman ako umalis agad dahil nagawa kong sundan ang babae at sumasakay siya ng bus patungo sa isang condominium. Ang alam ko ay mahal ang isang condo roon kapag bumili ka pero afford pala niya iyon.

Halos isang gabi ay hindi ako makatulog dahil mukha ng babaeng iyon ang nakikita ko kahit katabi ko pa ang asawa ko.

***

"Good morning, Sir. What's your order?" the girl asked me. Nang dumating siya ay parang hindi naman niya ako napansin kaya lumapit na ako sa counter.

"Same order," I answered.

"Order ninyo po kahapon?" tanong niya na ikinagulat ko pa.

"You know how to speak in Tagalog?" hindi makapaniwalang tanong ko.

"I came from the Philippines," she told me and I blinked. Hindi ko alam iyon, ah.

"Sorry, I have to go." Nakaalis tuloy ako nang wala sa oras dahil sa pagkapahiya. Kung ganoon ay naintindihan niya ang nakasulat doon.

SIMULA nang makita ko ang babae ay palagi na lang akong nananaginip na paulit-ulit ko siyang inaangkin. Kaya hindi ko na rin siya tinigilan pa.

"You don't need-" Inabutan ko siya ng calling card. "Para saan ito?" tanong niya.