Değiştirilen Gerçekler

Yirmi Üç

Medya; Asal ve bölümdeki kombini.

Bölüm şarkıları;

Dktt-Aldattın mı beni?

MaNga-Hint kumaşı

Hakan Peker-Karam

"Öyle bi' baktı yüzüme yararlı yaralı, ben ömrümde bu kadar yıkılmamıştım "

Yukarı doğru bir daha kaydırdım.

"NASSIL OLMUŞUM BACIMMM??? HELE Bİ' YORUMLARDA YAĞZZIN!"

Yine kaydırdım.

"Başladık brawl starsa, mega kutu açtık Altıyı yolla, Leon, Spark, Crow, Sandy'i çıkarttık. Bütün karaketerler maxlandı."

Yine kaydırdım.

"Cemil olabilir mi Cemil? Suat? Orhan? Yusuf?"

Yine kaydırdım.

"Abla bitti mi? Ne? Makyajım mı? Bitmedi, bitemez. Kimse bitiremez." 

Sıkıntıyla oflayıp telefonu koltuğa fırlattım.

Sabahtan beri tiktokta video izleyip duruyordum, artık beynim sulanmıştı. Okulda ders işlenmiyordu artık bu yüzden ben de okula gitmeyi bırakmıştım, hoş gitsem de ders dinlediğim yoktu da.

Üç buçuk, dört hafta sonra üniversite sınavım vardı ve ben koca sene boyunca kitap bile açmamıştım. Sınavı benim yerime babam çözecek herhalde.

Üç gündür evden dışarı çıkmamıştım, sıkıntıdan patlamak üzereydim.

Evdeki herkes çok yoğun çalışıyordu bu aralar. Alaz abim yeni operasyona gitmiş, Aras abim izinden dönüşünün acısını çıkartıyor, Araz abim ve Ayaz abim ortak bir dava almış onunla uğraşıyor, babam ise neredeyse eve bile uğramayacak kadar yoğun çalışıyordu. Annem de normale göre çok daha fazla gidiyordu moda evine.

Devrim ise sınavın yaklaşmasıyla iyice derslerine asılmıştı.

"Ben geldim!" 

Heh! Asil geldi.

Yeni tanıştığı bir kızla buluşmaya gitmişti. Beni beni, ikizini evde yalnız bırakmıştı.

Salona girmesiyle başımı ona çevirdim.

Yüzünde güller açıyordu maşallah.

"Bakıyorum da birilerinin buluşması güzel geçmiş." 

Kendini üçlü koltuğa atıp ayaklarını orta sehpaya uzattı.

"Asal," diye hülyalı hülyalı tavana doğru konuştuğunda gülerek "Hm?" dedim.

"Çok güzel Asal. Böyle masmavi cam gibi gözleri var, ipek gibi saçları var sapsarı. O kadar güzel ki bakmaya doyamıyorum. O kadar kibar ki, nasıl davranacağımı bilemiyorum." 

Heeey heeeeey. Yani ya da benim elli dirhem pastırmam, pastırmam. Konyalıdan başkasına bastırmam, of of.

"Yavrum sen aşık mı oldun iki günde?" diye gülerek konuştuğumda o kadar dalmıştı ki benim dalga geçmemi umursamadı. "Sanırım oldum. Böyle hep yanında olmak istiyorum, içimde bir şeyler uçuşuyor sanki, karnımda garip bir ağrı var." dediğinde kocaman bir kahkaha attım.