● CHAPTER EIGHTEEN ●

100 1 2
                                    

° RETO? °

JOSHUA

Narito pala ako sa bahay naglilinis ako nang sala naisipan ko lang mag linis ng bahay kasi wala naman akong magawa lalo na sa araw na ito, tatlong araw na pala ang nakalipas nung huli kong punta sa ospital at para samahan si jeonghan bantayan ang kaibigan ni mingyu

Yung una dumalaw lang talaga ako sa kanya para kamustahin yung lalaking na sugod sa ospital kung ano na ang balita sa kanya dahil nag-alala talaga ako, saka yung ang unang beses na makakita ako ng may nasusugod sa ospital ng personal at ayon nga na sabi ni jeonghan na nandoon sya kaya nag punta ako doon kasi pinapunta nya din naman ako na kwento nya sa akin na pinilit lang daw sya ng eomma nya at ni mingyu na bantayan ang lalaki pero napapaisip ako kasi matagal ko nang kilala si jeonghan kapag ayaw nya ayaw nya kaya nakakatuwa sya at nakakapanibago sya na makitang pumayag sya sa ganun bagay at lalo na mag bantay ng hindi naman nya kaaano ano

Sa totoo lang hindi ko parin talaga na maintindihan ang mga bagay na meron sila sa tao na iyon at napapansin ko na parang napaka importante ng tao na yun sa mga buhay nila na sasabi ko lang ito kasi, nakita ko si mingyu nung huling araw sa ospital at yung isang lalaki na kung hindi ako nagkakamali na ang pangalan ay minghao na nalaman ko na kaibigan ni dokyeom na lagi kong din naman nakikita iyon na dumadalaw kay dokyeom sa ospital na may mga kasama at na pagtanto ko na sya ang isa sa mga lalaki na gahol na gahol nung unang na dala si dokyeom sa ospital

nakita ko silang dalawa sa labas kung saan ang silid ni dokyeom nagkataon lang naman na nandoon ako nun araw na iyon dahil pinapunta nalang ako bigla doon ni jeonghan tinanong ko kaagad sya kung bakit kailangan nya ako pero sabi nya na pumunta na lang daw ako kaya pumunta kaagad ako saka aamin ako nagustuhan kong pumunta sa ospital at samahan si jeonghan doon na magbantay di para makabawi ng asar sa kanya kundi natutuwa lang talaga ako saka wala din naman ako magawa sa bahay

Habang patungo ako doon ay bigla akong napahinto sa mga boses na aking narinig kaya napa silip ako para tignan kung ano ang mga iyon at doon ko nakita si mingyu at isang lalaki na pag tanto ko na si minghao nag tago muna ako sa isang gilid at hindi muna tumuloy tila pinakinggan ko lang ang mga sinabi nilang dalawa

-Flashback-

" mingyu kahit ano mangyari sa amin parin si dokyeom tutuloy"

" Anong sa inyo?, sa amin si kyeom di na pwede sainyo sya lagi uuwi o tutuloy, baka mag kaganyan na naman si kyeom kapag nasa inyo ulit sya"

" nag kaganyan sya dahil saiyo, hindi sa amin at lalong hindi dahil sakin, ang totoo kasalan mo ito, kung tinanggap mo kaagad sana ang pera hindi na sana umabot sa pagtatalo di pa mangyayari ito"

"Wag mo akong sisihin kung bakit nadala si kyeom sa ospital kasalanan mo yan!, masyado ka kasing paangat kay dokyeom gusto mo kasi ikaw lagi yung angat sa kanya para lagi ka nyang maiisip at para lalong gumaan ang loob nya saiyo, gusto mo kasi na lagi mo syang kasama, pero kahit ganun pa man pinabayaan mo sya na manatili sa kwarto at di ka umisip ng paraan kaya nagkaganyan sya, tandaan mo ito sigurado ako na hinayaan mo lang sya doon minghao~"

" hindi ko kaya hayaan o pabayaan o baliwalain ng ganyan si dokyeom, alam mo yan mingyu kaya ka nga nagkaka- ganyan diba!, kahit sa tingin o palagay mo na di mo alam kasi yan lang naman ang tingin mo, hindi ako nagpapaangat sa kanya para lagi nya na maisip ako, saka di na tayo mga bata mingyu para mag papansin pa para mapansin at para makuha ang gusto mong atensyon kay dokyeom o ano man kasi magkaiba tayo, ang totoo kasi mingyu makasarili ka ikaw at si dokyeom lang ang iniisip mo saka mga bata palang tayo noon gusto mo ikaw na lang din lagi at gusto mo na sya na lang din lagi, hindi mo man lang naisip na minsan kasama ninyo ako, alam mo ba kaya ako ganito?, hindi mo kasi alam ang mga nararamdaman ko kay dokyeom kaya ako nagkakaganito at lalong lalo na sa kanya kasi.., basta hanggat kami ang nag papagamot sa lola nya at sa pag galing ng lola nya sa amin parin si dokyeom uuwi"

IT WAS ALWAYS YOU ( BL TAGALOG ) Where stories live. Discover now