Kana Susamış Karanlık

Bölüm 8: Özlem

Lara, katilin izini sürmeye devam ederken, bir yandan da Komiser Murat'ın durumuyla ilgileniyordu. Murat'ın vurulması ekibin moralini bozmamıştı sadece, aynı zamanda Lara'nın içinde de bir endişe uyandırmıştı. Onunla olan ilişkisi, sadece meslektaşlar arasında değil, sahibe-yardımcı ilişkisine dönüşmüştü.

Murat hastaneye kaldırılmıştı ve durumu kötü değildi. Lara, onun yanında beklerken, içindeki endişe giderek büyüyordu. Murat, onun için çok önemliydi ve onun iyileşmesini istiyordu. Ancak, bir yandan da katilin izini sürmeye devam etmek zorundaydı. Tek bir iz bile bırakmıyordu arkasında. Tek bir iz bile. Titiz ve manyak biriydi.

Lara, hastane koridorlarında ilerlerken içindeki karmaşık duygularla başa çıkmaya çalışıyordu. Murat'ın yaralı olduğunu öğrenmek, kalbindeki endişeyi daha da arttırmıştı. Birbirlerine olan ihtiyaçları, bu zor zamanlarda daha da belirginleşmişti. Hastanenin beyaz duvarları arasında yankılanan adımlarının sesi, onu Murat'ın odasına götürdü.

Kapıyı yavaşça açtı ve Murat'ı yatakta yatarken gördü. Gözleri kapalıydı ama yüzündeki hafif gülümseme, Lara'nın varlığını hissettiğini gösteriyordu. Lara, yavaşça yanına yaklaştı ve elini tuttu. "Murat?" diye fısıldadı.

Murat gözlerini açtı, Lara'ya bakarken içinde bir sıcaklık hissetti. "Lara," dedi, sesi yorgun ama sevecendi. "Buradasın."

Lara, Murat'ın elini sıkıca tuttu. "Seni kaybetmekten çok korktum,kedicik" dedi, gözlerinde biriken yaşları silerek. "Bensiz hiçbir yere gitmeyeceksin, tamam mı?"

Murat hafifçe gülümsedi. "Seni bırakmaya niyetim yok,tanrıçam" dedi ve Lara'nın elini dudaklarına götürdü. Öpücüğü hafifti ama içindeki derin duyguları yansıtıyordu. Lara, Murat'ın elini bırakmadan yanına oturdu ve ona doğru eğildi.

"Murat," dedi Lara, sesi titreyerek. "Sana ihtiyacım var. Beni bırakma."

Murat, Lara'yı kendine çekerek sarıldı. İkisi de birbirlerinin varlığına tutunarak huzur buluyorlardı. Lara, Murat'ın göğsüne başını yasladı ve onun kalp atışlarını dinledi. Bu ritmik ses, ona güven veriyordu.

Murat, Lara'nın saçlarını okşayarak konuşmaya başladı. "Murat yok güzelim,kedin var, ve seninle her şey daha anlamlı. Sen yanımda olduğunda, her şeyin üstesinden gelebileceğimi hissediyorum."

Lara, Murat'ın gözlerine bakarak, "Sen de benim için aynısını yapıyorsun," dedi. "Seninle birlikteyken güçlü hissediyorum. Birlikte her şeyi aşabiliriz."

Murat, Lara'nın yüzüne dokunarak onu kendine doğru çekti. Dudakları birbirine değdiğinde, aralarındaki çekim daha da yoğunlaştı. Öpücükleri, tüm duygularını ve arzularını yansıtıyordu. Lara, Murat'ın dudaklarının sıcaklığında kaybolurken, içindeki ateş daha da büyüdü.

Bir an için dünya durmuş gibiydi. Sadece onlar vardı, birbirlerinin kollarında kaybolmuşlardı. Lara, Murat'a daha sıkı sarılarak, onun varlığının verdiği güvenle huzur buldu. "Seni seviyorum, kedimm," dedi, sesi şefkat doluydu.

Murat, Lara'nın yüzüne bakarak, "Ben de seni seviyorum, güzellik tanrıçam," dedi. "Sonsuza kadar."

Bu an, ikisi için de bir dönüm noktasıydı. Birbirlerine olan muhtaçlıkları ve derin bağları, onları daha da yakınlaştırmıştı.

Lara, Murat'ın dudaklarından ayrıldığında gözlerinde bir ateş yanıyordu. O anın sıcaklığı, içindeki tüm duyguları alevlendirmişti. Murat da aynı duygularla doluydu. Lara'nın gözlerine derinlemesine baktı ve onun da kendisi kadar yanıp tutuştuğunu gördü.

"Tanrıçam," diye fısıldadı Murat, sesi artık bir mırıltıydı. "Seni istiyorum, her şeyimle."

Lara, Murat'ın gözlerinde gördüğü tutkuya karşı koyamıyordu. "Kedicik, seni her şeyden çok istiyorum,ama iyileşmeni beklemeliyiz" dedi, sesi titreyerek. "Şu an sadece sen ve ben varız."

Murat, Lara'yı kendine daha da yakınlaştırarak dudaklarına tutkulu bir öpücük kondurdu. Öpücükleri giderek daha derin ve yoğun hale geldi, elleri Lara'nın vücudunda geziniyordu. Lara'nın kalbi hızla atıyor, nefesi kesiliyordu. Onun dokunuşları, tüm bedeninde elektrik etkisi yaratıyordu.

"Seninle olmak, her şeyden öte," dedi Lara, nefes nefese. "Sana her zamankinden daha yakınım ve bu his beni çıldırtıyor."

Murat, Lara'nın boynuna hafif öpücükler kondurarak fısıldadı. "Senin her zaman sahibem olmanı istiyorum, Lara. Beni bu kadar arzuladığını bilmek, beni deliye döndürüyor."

Lara'nın elleri, Murat'ın vücudunda gezinirken, içindeki arzu daha da büyüyordu. "Kedicikk, seni her zerremle istiyorum, senin de her zerreni istiyorum" dedi, sesi daha derin ve tutkulu. "Bu anı her şeyden çok bekledim ve kovalamacadan yoruldum,sana bağırdığım için kusura bakma,bunu fazlasıyla telafi edicem."

Murat, Lara'yı yatağın üzerine yatırırken, gözlerinde aynı arzuyu gördü. "Seni asla bırakmayacağım, ve seni güzelce dinlendiricem" dedi, gözlerini onun gözlerinden ayırmadan. "Bu an sadece bize ait."

Lara, Murat'ın ağırlığını vücudunda hissederken içindeki alevler daha da harlandı. "Beni kendine daha da çek," diye fısıldadı. "Sana her şeyimle teslimim,tanrıçam ve dediğiniz benim için kanundur."

Murat, Lara'nın dudaklarına yeniden kapanırken, vücutları birbirine daha da yaklaştı. Dokunuşları daha tutkulu, öpücükleri daha derin ve nefesleri daha hızlıydı. İkisi de birbirlerinin kollarında kaybolmuş, bu anın sonsuza kadar sürmesini diliyorlardı.

Lara, Murat'ın dokunuşlarıyla kendinden geçmişken, "Seni seviyorum," diye mırıldandı. "Her şeyimle seni seviyorum,ama burda olmaz kedicik,evimizde...ahhh."

Murat, Lara'nın dudaklarına son bir öpücük kondurarak, "Nasıl emrederseniz sahibem, Ben de seni seviyorum," dedi. "Sonsuza kadar."

 Lara ve Murat, bu tutkulu ve ateşli anın içinde kaybolmuş, sadece birbirlerine ait olduklarını hissediyorlardı. Lara,duygusal karmaşasını bir kenara bırakarak, Murat'ın iyileşmesi için gereken herşeyi yapmaya kararlıydı. Onun yanında olduğunu hissettirmek ve destek olmak istiyordu.

***(muratın resimleri isimli bölüm atmak fikri çık aklımdan,bu bir katil kitabı ASHAHJHHJ)***