Kana Susamış Karanlık

Bölüm 10 : Sorgulanan fikirler

Lara, duygusal karmaşasını bir kenara bırakarak, katilin izini sürmeye odaklanmaya kararlıydı. Ancak, son zamanlarda yaşadığı olaylar onun da zihninde şüpheler uyandırmıştı. Murat'ın söylediği sözler, onunla olan ilişkisinin karmaşıklığını artırmış ve içinde bir tereddüt oluşturmuştu.

Lara, Murat'la tartıştıktan sonra eve gitmek üzere merkezden ayrıldığında, aklında Murat'ın şüpheleri ve suçlamaları dönüp duruyordu. Yağmur başlamıştı ve sokak lambalarının altında yürürken, damlalar ceketinin omuzlarına düşüyordu. Hava soğuktu ama Lara'nın içindeki karmaşa, dışarıdaki soğuktan daha ürperticiydi.

Yalnız kaldığında, kendi iç dünyasıyla mücadele etmeye başladı. Murat'la olan duygusal bağı düzeltmek istiyordu ancak aynı zamanda mesleğinin getirdiği sorumlulukları da unutmamalıydı. Bir yandan da, katilin sinsi planları ve gizemli kimliği hakkındaki düşünceleri aklını kurcalıyordu.

Eve vardığında, kapıyı kapatıp ceketini çıkardı. Sessizlik içinde oturma odasına geçti ve koltuğa oturdu. Gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı. Murat'ın sözleri kulaklarında çınlıyordu. "Son zamanlarda olanlar beni şüphelendiriyor. Bazen, bu işin içinde senin de bir şekilde yer aldığını düşünmekten kendimi alamıyorum." Bu cümleler, onu derinden sarsmıştı.

Lara, Murat'ı suçlamıyordu. Onun güvenini sarsan olayların ortasında, Murat'ın bu şüpheleri taşıması anlaşılabilirdi. Ancak, onun bu şüpheleri dile getirmesi, Lara'nın da kendi iç dünyasında derin bir sorgulamaya yol açmıştı.

Kendi kendine mırıldandı, "Neden Murat bana güvenmiyor? Ben de onun gibi bu cinayetleri çözmeye çalışıyorum. Ama ya... ya gerçekten benimle ilgili bir şeyler varsa?"

Lara, bu düşünceyle ürperdi. Kendi zihninde dönüp duran karanlık düşünceler, onu huzursuz ediyordu. Cinayet mahallerinde hissettiği tuhaf rahatlık, kurbanların yüzlerindeki korku ve acıyı görmezden gelmesini sağlayan soğukkanlılık... Bunlar gerçekten normal miydi?

Banyoya gidip aynada kendine baktı. Gözleri yorgundu, yüzünde derin çizgiler vardı. İçindeki huzursuzluk, yavaş yavaş korkuya dönüşüyordu. "Ya gerçekten... ya gerçekten ben..." Bu düşünceyi tamamlayamadı. İçindeki karmaşa, onu daha da derin bir kuyuya çekiyordu.

Mutfaktaki masasının üstünde duran cinayet dosyalarına göz attı. Her bir kurbanın fotoğrafı, olay yeri inceleme raporları, deliller... Hepsi bir araya gelerek korkunç bir hikaye anlatıyordu. Lara, bu hikayenin bir parçası mıydı? Kendi içindeki karanlıkla yüzleşmek zorunda mıydı?

Lara, geçmişteki cinayetlerle ilgili dosyaları incelemeye karar verdi. Cinayetlerin işlenme şekli, katilin sembollerini bırakması ve psikolojik profilinden bazı özellikler, onun içindeki şüpheleri daha da artırıyordu. Bir yandan da, kendi içindeki sorgulamalarla boğuşuyordu.

Odasında tek başına otururken, kafasında binbir soru vardı. Kendini tanıdığı kadar, çevresindekileri de tanıdığına emindi. Ancak, son zamanlarda yaşadığı olaylar onu düşündürüyordu. Acaba katilin kendisi olabileceğini düşünmek delilik miydi?

Bu düşünce onun içinde bir deprem etkisi yarattı. Kendi güvenilirliğini sorgulamak, onu derinden etkiliyordu. Ancak, bir yandan da gerçeği bulmak ve katilin kimliğini ortaya çıkarmak için bu düşünceyle yüzleşmesi gerekiyordu.

Başını ellerinin arasına alarak derin bir nefes aldı. "Ben kimim? Gerçekten ne yapıyorum?" diye düşündü. Bu soruların yanıtlarını bulmak için daha derine inmek zorundaydı. Kendi zihninin karanlık köşelerinde gizlenen gerçeği bulmak için cesaretini toplamalıydı.

Lara, Murat'ın şüphelerinin ardındaki gerçeği ve kendi içindeki karanlığı anlamak için kararlıydı. Bu yolculuk, onu nereye götürürse götürsün, gerçeği öğrenmek zorundaydı. Çünkü bu cinayetlerin ardındaki sırları çözmek, sadece kurbanlar için değil, kendisi için de önemliydi.

Tam o anda telefonu çalmaya başladı. Arayan Murattı. 

***************************************************************************************

Gece yarısına doğru, Murat, bir plan yapmaya karar verdi. Bu plan, Lara'nın suçlu olup olmadığını anlamasına yardımcı olabilirdi. Ancak bunu yaparken, Lara'yı kaybetmek istemiyordu. Ona gerçekten değer veriyordu ve bu yüzden onu geri kazanmanın bir yolunu bulmalıydı.

Telefonunu eline alarak derin bir nefes aldı ve Lara'yı aradı. Telefon birkaç kez çaldıktan sonra Lara'nın yorgun sesi duyuldu.

"Lara, ben Murat. Biliyorum, bugün sana karşı haksızlık ettim. Şüphelerim ve endişelerimle seni suçladım. Ama bu durumda beni anlamalısın. Bu cinayetler hepimizi derinden etkiledi. Seni kaybetmek istemiyorum. Lütfen, konuşalım."

Lara, bir süre sessiz kaldı. Murat'ın sesindeki içtenlik ve samimiyet, onu biraz yumuşatmıştı. "Murat, ben de bu durumdan dolayı üzgünüm. Ancak senin bu şekilde şüphelenmen beni çok yaraladı. Ben de bu cinayetleri çözmek için buradayım. Birlikte çalışmalıyız, birbirimize güvenmeliyiz."

Murat, Lara'nın cevabını duyunca rahatladı. "Haklısın Tanrıçam. Sana güvenmeliyim. Bu işi birlikte çözmeliyiz. Yarın buluşup bu konuda daha detaylı konuşabilir miyiz?"

Lara, Murat'ın bu yaklaşımını olumlu ama soğuk karşıladı. "Tabii ki Murat. Yarın konuşalım ve bu cinayetlerin arkasındaki gerçeği birlikte bulalım."

Telefonu kapattıktan sonra Murat, planını bir kez daha gözden geçirdi. Lara'nın güvenini kazanmaya çalışarak, onu daha yakından gözlemleyecekti. Eğer Lara gerçekten masumsa, bunu anlamanın tek yolu onunla daha fazla vakit geçirmekti,ondan ayrılmak değildi.

Ertesi gün, Lara ve Murat, merkezde buluştular. Murat, Lara'ya içten bir şekilde sarıldı ve ona olan güvenini tekrar kazanmaya çalıştı. "Tanrıçam, dün gece seni aradığımda gerçekten samimiydim. Bu işi birlikte çözeceğiz ve eskisi gibi olucaz"

Lara, Murat'ın bu tavrını görünce biraz rahatladı. "Evet, Murat. Birlikte çalışacağız. Şimdi, elimizdeki delilleri bir kez daha gözden geçirelim."

Gün boyunca birlikte çalıştılar. Murat, Lara'nın hareketlerini ve tepkilerini dikkatle gözlemledi. Lara'nın her zamanki profesyonelliği ve kararlılığı, Murat'ın şüphelerini biraz olsun azaltmıştı. Ancak, aklının bir köşesinde hala bir soru vardı: "Acaba Lara gerçekten masum mu?"

Gün sonunda, Murat, Lara'ya bir öneride bulundu. "Tanrıçam, bu gece benimle yemeğe çıkar mısın? Hem biraz kafa dağıtırız hem de bu konuları daha sakin bir ortamda konuşabiliriz."

Lara, Murat'ın bu teklifini kabul etti. "Olur, Murat. Biraz değişiklik iyi gelir."

Gece, şık bir restoranda buluştular. Yemek boyunca, cinayetlerden bahsetmediler. Daha çok, birbirleri hakkında konuştular, hayatlarını, geçmişlerini paylaştılar. Murat, Lara'nın gözlerine bakarken, onunla ilgili şüphelerinden dolayı kendini suçlu hissetti. Ancak, içindeki dedektif içgüdüsü, hala bir şeylerin yolunda olmadığını söylüyordu.

Yemek sonrası şarap içmeye başladılar ve yavaştan yakınlaşma içgüdüleri uyanıyordu.