Duvar +18

On Birinci Bölüm

Selam ballar! Naber? 🌸

Gözlerimi açtığımda kendimi başka bir yerde bulmanın şokuyla etrafa bakmaya çalışırken ağrıyan boğazım ile de hareket edemedim. Yattığım yere bakınca hastanede olduğumu gördüm. Hiçbir şey hatırlamıyordum. Yerimde doğrulduğumda koltukta oturan Pamir'i fark ettim. Son günlerim şu adamsız geçmiyordu gerçekten.

"Ne oldu?" dedikten sonra öksürmeye başladım. Boğazım yıpranmıştı. Sesimi duymasıyla bana dönüp hızlıca yerinden kalktı ve su uzattı. Suyu içerek bir açıklama yapması için suratına bakmaya devam ettim.

"Telefonun çalıyordu ve sen ısrarla açmadığın için seni kontrol etmek istedim. Odana geldiğimde komodinde çok fazla hap görünce ise kendine zarar verdiğini düşündüm." demesi ile şok geçirmiştim. Gerçekten öyle birine mi benziyordum ben yalnızca uyumak istemiştim.Resmen hastaneye getirip midemi yıkatmıştı.

"Şaka mısın sen? Yalnızca uyku hapıydı onlar. Nasıl bu kadar emin olup beni hastaneye getirebilirsin ya?" diyerek sesimi yükselttim. Düşüncesi insancıl olsa dahi bu kadar hayatımda olması hiç hoş değildi ve artık sinirlerimi bozuyordu.

"Sen öyle yaparsan ben de bunu yapabilirim Meva. Kendine bunu yapmana göz yumamam anlıyor musun?" demesi ile cidden kriz geçirecektim. Belki de konuşmasak daha iyiydi. Yataktan kalkınca başımın dönmesi ile direkt bana yöneldi ancak ondan uzaklaştım ve duvara tutundum. Bununla derin bir nefes aldı ve beni izledi.

Lavaboya gittim ve yüzümü yıkayarak yüzümü inceledim. Neyse ki hala güzeldim. Odaya geçerek beni bekleyen Pamir'in karşısına geçtim.

"Eşyalarım sende mi?" demem ile çatık kaşlarını daha da çatabilirmiş gibi baktı.

"Hayırdır, ne yapacaksın eşyalarını?" demesi ile bir gülme geldi. Hatta o kadar sinirlerim bozuldu ki kahkaha attım.

"Şöyle kimliğim yanındaysa bir nikah günü alalım dedim ya ne dersin?" demem ile dudağının azıcık kıvrıldığını gördüm ancak hemen eski haline döndü.

"Sen zahmet etme ben müstakbel eşim için her şeyi hallederim." cümlesindeki müstakbel eşim kısmı birkaç saniye kalbimi durdurmuştu. Gerçekten ağzından duymak ve düşünmek ağır bir etkiye sahipti.

"Ben her şeyi hallettim yalnızca uyanmanı bekliyordum." diyerek beni kucağına alan adam ile çığlık attım. Düşmemek adına kollarımı boynuna doladım ve yakınımda olan yüzüne baktım.

"Sen gerçekten çıldırmışsın! Ne yapıyorsun?" demem hoşuna gitmiş gibi sırıtmış ve yürüyüp odadan çıkmıştı. Beni takmaması üzerine ellerimi saçına daldırıp çektim ve adımları durdu ardından bana bakıp iç çekti.

"Böyle yaparak beni durdurmak mı yoksa daha fazla kucağımda kalmak mı istiyorsun Meva?" demesi ile şaşırdım. Sonrasında ise ne demek istediğini anladım ve omuzlarına vurdum.

"Saçma sapan konuşma da indir beni vahşi şey!" demem ile kahkaha attı. İlk defa gülüşünü duyuyordum. Bunlara odaklanmamalıydım şu an. Bende böyle bir hakimiyet kurmasına izin veremezdim.

"Vahşi şey mi teessüf ederim ama hani kedindim." diyerek sırıtması ile o keyiflendikçe ben sinirlenmeye başladım. Arabaya gelmiştik ve resmen beni kucağında ön koltuğa koymuştu. Herhalde ona bıraksam benimle kucağında arabayı sürecekti.

"Sen ancak vahşi bir aslan olursun kedigillerden ben uysal kedileri severim." dememle kaşlarını çattı ve üstüme eğilip kemerimi bağladı.

"Demek beni sevmezsin öyle mi?" diyerek yüzüme yaklaştı. Çok yakındı ve çok davetkar bakıyordu ancak babaannemi düşünüp hızlıca uzaklaştım.