Verslaafd | Mabbie

5 | onbekend nummer

Robbie stopte voor het huis van Matthy. "Sorry nogmaals, ik haal je morgen op oké?" Rob pakte de helm aan die Matthy af deed. "Oké" Matthy liep naar zijn voordeur toe, Rob bleef wachten totdat hij veilig binnen was. Zijn telefoon ging af. Met een berichtje van Whatsapp.
+310672311288 heeft uw toegevoegd aan 'H5A 📚📑'.

Matthy kreeg dezelfde melding binnen maar swiped hem gewoon weg. Volgens de klok was het al 16:50. "Mam?" Matthy liep de woonkamer binnen. "Ja hier" Zijn moeder keek door het keukenraampje naar Robbie die buiten stond. "Wie is die jongen?" Zijn moeder had een bezorgde toon. Ze wou niet dat Matthy met vreemde omgimg. "Rob" Matthy antwoord kort en krachtig. "Ken jij hem?" Ze zat te roeren in de pan op het fornuis "Ja" Matthy nam plaats aan de eettafel. "Is het een vriend?" Zijn moeder bleef maar doorstoken. "Ja ma, hij haalt me morgen ook op" Zo te zien had zijn mentor geen mailtje gestuurd over het 'buddy systeem'.

"Waar is pa?" Matthy zijn broers waren zo te zien buiten een spelletje aan het spelen. "Hij komt later" Alweer. Alweer kwam hij later. Wat doe die man. Hij hoopt zo dat hij niks uithaalt. Matthy heeft nooit echt een relatie gehad met zijn vader. Het was altijd gewoon een ouder van hem. Ze hebben niks met elkaar gemeen. Hij stopte er zeker met proberen na zijn diagnose. Matthy weet zeker dat hij zijn minst favoriete kind is. Het meeste geschreeuw was altijd op hem gericht "Haal jij je broertjes even?" Matthy knikt en staat op.

"Etenstijd" Hij staat achter Ezra. Ze waren ticket to ride aan het spelen. "Nee! Ik moet winnen!" Ezra keek hem boos aan. "Dat kan je straks afmaken dan" Jesse geeft hem een por. "Je weet dat hij verliest he" Jaïr staat op en loopt naar binnen. "Ik wil nu verder!" Matthy zijn kleine broertje protesteerden. "Dan neem ik je mee" Matthy tilt het jongetje gemakkelijk op zijn schouder. "Nee Matthy!" Ezra slaat Matthy zijn rug. "Ezra" De moeder van Matthy lachte een beetje om de jongen. "Pa weer weg?" Jaïr schept zijn pasta op en kijkt naar zijn moeder, ze zucht en knikt.

Na het eten was Matthy aan het afwassen. Dat was eenmaal zijn taak in huis. Zijn moeder zat aftedrogen. totdat haar telefoon afging. "Hallo?" Ze hield haar telefoon tegen der oor aan. Matthy zag de expressie op zijn moeders gezicht veranderen. Ze gaf de theedoek aan Matthy en liep naar de gang. Dit kan niet goed zijn. Matthy zijn ademhaling ging sneller. Hij keek naar Jesse die op de bank lag, "Het is oké Matt" Las Matthy op zijn lippen. Ja vast wel toch? Misschien was het haar werk? Of zijn mentor. Maar hoezo zou ze weglopen? Matthy ging zichzelf maar afleiden met het afwassen en afdrogen van de borden. Hij begon ook al met opruimen totdat zijn moeder weer terug kwam. Haar ogen waren glazig. Matthy fronste naar haar. "Er is niks, maak je maar geen zorgen, schat" Matthy knikt. "Dankjewel voor het opruimen"

Het was nu 22:00 en hij lag op zijn bed op zolder. Hij heeft zijn vader nog steeds niet horen thuiskomen. Ezra lag allang te slapen en Jesse en Jaïr ook al. Dat kan je toch niet maken. Het is je familie. Alsof Matthy over de duivel sprak hoorde hij de voordeur open gaan. Eerst hoorde hij nog geen gepraat. Hij besluit zijn deur open te doen en te luisteren. Toen opeens iets hards viel. "Godverdomme!" Echoden door het hele huis heen. Zijn moeder en vader waren in een soort ruzie gekomen. Schreeuw gevecht was net nog net niet. Matthy schrok hiervan en deed zijn deur snel dicht.

Zijn hart begon met bonzen en zijn handen met trillen, kut. Dit was een paniekaanval. Matthy deed zijn handen over zijn oren en begon met tellen. Maar dat hielp maar niet. 1 2- "DAT KAN JE TOCH NIET MAKEN!" stop, stop. Matthy begon met tranen. 1 2 3 4- "GA WEG!" 1 2 3 4 5 6- Een heel hard geluid wat waarschijnlijk de voordeur was ringde door het huis. De warme tranen gingen over de wangen van Matthy. Hij voelt zijn knieën zwak worden en zakte naar de grond, hand op over zijn mond om zijn eigen stil te houden.

Hij krabt zijn armen uit pure paniek en verwarring. Wat is er aan de hand? Buiten reed iemand hard de straat uit, dat was zijn vader. Het huilen stopt maar niet. Hij bijt zo hard op zijn lip het begon nog net niet met bloeden. Beneden hoort hij Jaïr de kamer van Ezra binnen lopen. Shit, dat is zijn taak. Als oudere broer moet hij voor de rest zorgen. Maar het lukt hem niet. Zijn adem was zo snel hij viel bijna flauw. Hij moet iemand bellen. Kut wat is zijn nummer, met trillende handen klikt hij hem aan. De telefoon gaat even over, neem asjeblieft op.

.
.
.
"Yo, met wie spreek ik?" Het bleef even still alleen Matt zijn oneven adem was te horen.
"Hallo?"
"J..Ja met M..Mij"

-

841 woorden