Verslaafd | Mabbie

16 | bewolkt

"Rob" Matthy veegt zijn ogen af met zijn mouw. "Wat?" Hij trekt Matthy de schuifdeuren uit. "Waarom.. zet jijzelf weer achter mij?" Matthy probeert zichzelf los te maken van de grip van Rob zijn hand. Hij was te slap. De kleinere jongen sleepte hem over de straten van Utrecht.

"Jij hebt meer zorg nodig dan ik" Rob gaat op zoek naar de dichtstbijzijnde bushalte. "Dat.. is niet waar" Matthy voelt zich schuldig. "Misschien vindt jij dat niet, ik wel" Robbie zet snelle stappen die Matthy amper kon bijhouden. Zijn hand nu om zijn pols heen.

"Ik wil straks met je praten, maakt niet uit bij wie" Matthy zijn hart maakte een sprong. Praten ? Wat valt er te bespreken? Hij heeft zijn hart al gelucht bij Lisa net. Dinsdag hadden ze bijna een argument waar ze ook genoeg gezegd hadden.

De snelle passen van Rob komen tot een einde, ze staan onder een overkapping van het bushokje. Je raad het nooit maar het doosje met sigaretten ging weer open. "Robbie" Matthy zijn stem had een soort rilling. "Mhm?" Hij haalt de peuk van zijn lippen vandaan.  "Ga jij daar ooit nog mee stoppen?, als je... je het moeilijk hebt. Praat met mij dan."  Rob nam nu een trekje met een schuldgevoel. "Ik kan het proberen, ik rook al veel minder dan in Brabant, maak je geen zorgen"

Zorgen? Daar hadden hun alle twee genoeg van. Het was grimmig bewolkt buiten. Stond nog net niet op regenen. Het weer reflecteert laatste tijd goed zijn emoties. De bus kwam aan. Ze stapte in en gingen weer ergens achter plaats nemen samen. Matthy was zo doodsmoe, fysiek en mentaal. Hij legt zijn hoofd op de schouder van Robbie.

Soms wil Matthy gewoon normaal leven, normaal zijn. Zijn moeder zegt altijd 'niemand is normaal' maar dat is niet zo. Hij is compleet anders dan de medemens.

Zijn ogen beginnen met zwaar worden. Ze vielen dicht, hij lag niet bepaald lekker. Rob zijn jas was koud. Maar hij voelde dat zijn ademhaling snel ging door de omhoog en omlaag gaan van zijn schouders.

Robbie liet Matthy slapen. Hij had er geen probleem mee. De therapie sessie van ongeveer 5 minuten net was waardeloos. Hij werd allemaal vragen gevraagd die hij niet kon beantwoorden. Rob realiseerde toen waarom hij geen therapie meer deed. Het hielp hem toch niet. Misschien hielp het Matthy wel.

Hij praat veel liever met Matthy. Die stelt hem geen nutteloze vragen.

Ze kwamen aan voor het huis van Matthy. Robbie zet zijn scooter neer in de tuin. Het was ongeveer 18:45. Matthy gaapt. "Matt, je sleutel?" Matthy werd weer een beetje wakker en deed de deur open voor hun.

"Matthy?" Jaïr duwt zijn stoel naar achteren zodat hij hem kan zien in de gang. "En Robbie?" Jaïr kijkt hem aan. "Hoi" zegt Robbie. "Heeft hij al gegeten?" Vraagt Jesse die nu in de deuropening naar de eetkamer staat. Rob hangt zijn jas op en schud nee. Dat Matthy eet is zeer belangrijk. Hij vergeet het vaak. Ook niet express. Hij dan gewoon gefocust op iets anders.

"Jesse, waar is Mama?" Matthy gaat aan de tafel zitten. Jesse deelt een bezorgde blik aan Jaïr uit, "uhm... ja daarover" Jesse schept wat nasi op. Dat nog warm stond. "Wat?" Matthy keek nu ook naar Jaïr. "Ze is soort van.. naar papa?" Matthy slikt droog. Wat?

"Hoezo? Is Ezra mee?" Hij tikt met zijn vork op de tafel. "Hij was degene die wou" zucht Jesse. "Ik ga geen kind van 7 verbieden om zijn vader te zien. En.. papa die vindt Ezzie toch het leukst" Matthy slikt. Dat klopt inderdaad. Als dat maar goed gaat afloopt.

"Rob wil je ook?" Jesse stond met een pan in zijn hand. "Uh.. als er nog is graag" Rob zat al op de stoel naast Matthy. "Weet je al waarom.. vader zo doet?" Matthy wist nog steeds niet waarom zijn vader zo deed. Vreemd gaan stond hoog op hun lijst. "Nee.. maar het kon ook met werk te maken hebben" Jesse zet de borden neer en gaat naast Jaïr zitten.

"Ik denk dat hij vreemd gegaan is op mama" Jaïr had een grote mond. Hij haat zijn vader. Haat is een groot woord. Dat wordt vaak gezegd tegen hem. Maar hij houdt van Matthy en zijn familie en zijn vader doet hun pijn. "Jaïr" zucht Jesse. Hij wrijft zijn tempels op zijn hoofd. "We weten nog niks, ga niet zo ver denken" Jesse is soms wel bezorgd om de 12-jarige.

Matthy eet zijn eten op met moeite. Robbie schiet hem steeds ogen. Hij was nog redelijk kalm. Het nieuws van net kon hem laten omslaan.

Jesse liet hun naar boven gaan, hij ging de afwas doen met Jaïr. Robbie ziet zichzelf in die jongen. Het doet hem een soort pijn. Matthy is niet de enige die aan het leiden is. Zijn hele gezin.

"Wil je nog praten?" Matthy trekt een shirt aan. "Stop" Matthy staat nu met zijn blote bovenlijf raar te kijken naar Rob. Rob pakt zijn armen. Je zag lichte rode wonden. Inderdaad zijn krab wonden op zijn bovenarmen. "Is dit van krabben?" Matthy knikt en doet zijn shirt over zijn hoofd trekken. "Doe het niet express hoor" Zucht hij verslagen. "Ik geloof je, en nee praten kan wel wachten. Eerst slapen jij!"

Ze lagen weer naast elkaar in bed. Net als eer-gisteren en die dag daarvoor. Het riedeltje ging als volgt. Matthy lag dichtbij de deur. Op zijn zij. Met zijn hand op de borstkas van Rob.

"Hoe kom je thuis?" Vraagt Matthy "Boeiend ga slapen" zegt Robbie. Hij geeft een kusje op zijn hoofd. Matthy was versteld maar liet het niet merken.

Na 2 uur gaat de kamer deur van Matthy open. "Rob verstop jezelf nu!" Jaïr keek gestrest rond de kamer. "Wacht, kut doe alsof je vrienden met mij bent. Je bent toch even lang" Rob stelt geen vragen en volgt Jaïr snel de kamer uit.

Beneden hoort hij een diepe mannen stem. Dat zal toch niet? Was de vader nu al thuis?

-
1005
Hi, spelling niet gecontroleerd, schocker