"Dus" Lisa keek Matthy aan maar Matthy keek naar zijn handen. "Ik ga simple beginnen, hoe gaat het? En hoe was je eerste schoolweek?" Lisa hield haar pen vast. Bereid om alles van Matthy kenmerkend te zeggen had op te schrijven.
Waar moet Matthy beginnen. Zijn eerste schoolweek was heftig. Eerst ontmoet hij Robbie. De jongen die nu aandachtig meeluisterde op de bank. Wordt hij vervolgens in een buddy-systeem met hem gegooid. Ze waren verantwoordelijk van elkaar. Ja. Daar begon hij maar.
"Ik heb Robbie ontmoet" Zegt Matthy. "Dat zie ik, en hoe heb je hem ontmoet?" Lisa kent Matthyas al jaren. Ze is gewend dat Matthyas vaak korte antwoorden gaf bij mensen. Graven moest ze dus. Ze had ook door dat Matthy nog niet had verteld hoe het ging. Dat was ze ook wel gewend. Matthyas kon namelijk niet goed emoties in een vakje plaatsen.
"Op school, onze mentor heeft ons in een buddy-systeem geplaatst" Zegt Matthy. Hij gaf verder geen informatie over de situatie. Lisa snapt het wel een soort. Ze schreef snel wat op voordat ze verder ging vragen. "Ga verder" Ze probeert Matthyas een beetje open te breken. Duurt namelijk altijd wel even.
"Toen ben ik niet naar gym gegaan, ik heb namelijk weer LO met die jongens" Lisa wist precies wie. "Mhm, heb je hier nog een oplossing voor gevonden? Met je mentor misschien?" Lisa haar pen bewoog over het papier. "Ja, ik mag als ik gym heb nu in een lokaal zitten, samen met Robbie" Lisa heeft door dat Rob al snel een groot persoon in zijn leven is geworden. "Dat is een goede oplossing"
"Na school was me vader weer niet thuis" Matthy zegt dit zachter, hij zit er natuurlijk echt mee. "Hoe voel jij je daarbij?" Lisa probeert het maar gewoon. "Moeilijk te omschrijven, soort gewicht op me longen? Zwaar" Lisa knikt, normaal krijgt ze helemaal geen omschrijving. Dit is dus al een prestatie.
Robbie, die op de bank zit. Achter in de kamer. Heeft door dat Matthy heel anders doet dan bij hem. Hij doet veel meer open bij hem. Dit geeft hem een soort gevoel. Wat hij nu niet kan omschrijven.
"Die avond, kwam hij thuis. Boos. Op mijn moeder. Hij ging met dingen gooien" Matthy ging er makkelijker over praten dan die avond bij Rob. De been van Matthy ging wel op en neer. Teken dat hij nervous, of gefrustreerd was. Robbie ziet een lege stoel naast Matthy. Hij twijfelt even of hij gaat opstaan. Hij besluit op te staan. Lisa lacht zachtjes naar hem. Rob neemt plaats naast Matthy. Legt nu zijn hand op de knie van Matthy.
Dit geeft Matthy iets meer kracht om verder te vertellen. "Toen had ik weer een paniekaanval, de eerste sinds 3 weken toen" dat had hij Rob ook niet verteld. "Had de nieuwe medicatie effect op? Of was de paniekaanval even erg?" Lisa had hem namelijk nieuwe heftige medicijnen voorgeschreven de week daarvoor. "Hij was minder heftig dan normaalgesproken" Matthy knikt.
"Oké, en heb je toen de tips gebruikt?" Matthy schud nee. "Sorry" mompelde hij. "Dat maakt niet uit, wat heb je toen wel gedaan. Niet jezelf pijn gedaan?" Matthy deed eigenlijk nooit bewust aan zichzelf pijn doen. Vaak was het gewoon uit frustratie of paniek. Zichzelf krabben, en of slaan. "Ik deed even krabben, maar niet zo.. zo heftig.. dat ik ging bloeden" Rob kijkt hem een beetje bezorgd aan. Bloeden?
Het bureau was hoog genoeg dat je niet iemands volledige lichaam zag. Rob deed zijn hand in de mouw van Matthy zijn linker arm. Matthy bleef praten met Lisa. Maar hij had 100% door wat Robbie deed.
Rob voelde gelukkig niks qua wonden. Hij trok snel weer zijn hand terug. Die hij weer op de knie plaatste.
"Ik heb Rob gebeld en heb de nacht toen bij hem geslapen" Zei Matthy. "Ook in zijn bed?, dat zou een grote prestatie zijn geweest." Matthy knikt. "Goed, dus hoe is het met je vader en moeder nu?" Vraagt Lisa. Matthy bijt even op zijn lip. Zijn moeder deed afstandelijk. Ze deed veel opruimen en schoonmaken. Ze was veel minder blij. Gewoon niet haar zelf, wat Matthy niet zo lekker trekt. Hij heeft er met Jesse over gepraat. Jesse zegt dat we moeten afwachten tot zondag.
"Mama heeft contact... opgenomen met me.. vader . We gaan naar de kerk." Matthy heeft niet veel fijne herinneringen aan de kerk. Het was niet een heel accepterende kerk qua homoseksuele en andere dingen. Nu hij het hardop zegt slaat er wat om in zijn hoofd. Rob keek hier raar van op. Daar moest hij nog met Matthy overpraten.
"Mhm, hoe voel je je hierbij?" Matthy zucht. "Niet?" Hij wist niet eens of dat antwoord logisch was. Hij loog ook. Lisa krast wat op haar notitieboekje. "Oké, is er nog meer gebeurd?" Matthy wist niet zeker of hij over Lars moest gaan vertellen. Was niet echt zijn verhaal. "Nee" hij gaat het toch niet doen. Hij voelt zich op eens gestrest. Komt het door de kerk? Hij is er al lang niet geweest. Zijn ogen beginnen met prikken. Niet weer Matthy. Hou jezelf is een keer onder controle!
"Zullen we dan maar met jou gaan beginnen Robbie?" Rob keek omhoog. "Uh..Ja oké" zegt hij snel. "Ik wacht wel buiten" Matthy stond op. Rob wou hem eigenlijk zo graag terug roepen. Maar vond de kracht er niet voor. Hij keek naar de blonde jongen die uit zijn zicht verdween.
Matthy liep naar de wc. Hij moest even nadenken. Over zondag. Ten eerste hij ziet zijn vader weer na bijna een week. Ten tweede ze gaan naar de kerk. Zijn vader is zeer christelijk. Wat zou op zich niet erg zijn geweest als hij geen homo was. Als zijn vader ooit hem met Rob ziet gaat hij dingen denken. Wat hij ook deed bij Milo. Gelukkig was dat opgelost.
Hij kijkt in de wc hokjes of er niemand was. Matthy zet de kraan aan. Gooit wat water op zijn gezicht. Hij probeert zijn ademhaling hierdoor gewoon weer op een normaal tempo te krijgen. Het was nog geen paniek aanval. Maar als hij langer in de kamer had gezeten en nagedacht misschien wel. De aantal bijna paniekaanvallen die hij deze week had was ook bijna op twee handen te tellen. Dat is geen goed teken.
Hij was zo bang. Wat zou zijn vader doen?
Matthy grijpt de wasbak. Hij kijkt eens goed naar zijn eigen gezicht. Grote wallen onder zijn ogen. Hij heeft niet goed geslapen sinds het dutje met Rob. Soms voelt hij zich niet zichzelf. Dit was zoon moment van realisatie. Hij is aan het leven en hij was Matthyas.
Na ongeveer 5 minuten daar zijn geweest slaat de deur open. "Matthy we gaan" Rob trok aan de arm van Matthy. "Wacht? Hoezo" Ademt Matthy. "Moet je niet verder praten?"
"Jij bent belangrijker"
-/-/-
1162 ( wow )
Wat actie in de slowburn, je raad het nooit, spelfouten zijn niet gecontroleerd
Bedankt voor alle liefde
JE LEEST
Verslaafd | Mabbie
Fanfiction'Bankzitters - Mabbie ( Matthy x Robbie ) fanfic' Wat als je niet zonder kan? Hoe ga je dan verder?
