Matthy bijt op zijn tanden. Wachtend totdat Robbie zijn verhaal ging uitleggen. Überhaupt dat hij zijn mond ging open trekken. In plaats daarvan stormde hij verder de trap op.
Matthy achtervolgt hem. Hij kan zijn huis toch niet uit, Rob zijn denkwijze werkt ook niet zo lekker. "Rob." Matthy zag de jongen stil staan in het midden van zijn kamer.
"Je.. je moet tegen me gaan praten. Desnoods typ je het, Robbie.." Matthy loopt op de jongen af. De rug van Rob gaat een beetje op een neer. Schokkend soort van. "Matt,, ik voel hik me.. me niet lekker" De stille tranen die al aan het vallen waren kregen geluid.
"Wil je even gaan zitten voor me?" Matthy vergat hoe in de knoop hij zat op dat moment, hij hyperfocused nu op Rob. Dat was belangrijk. Hij moest hem gaan troosten. Voor hem zorgen. Rob luistert naar Matthy en gaat op het bed zitten. Jas en al nog aan. Matthy had een wasbak in zijn kamer. Hij vult een glas die hij nog had met water, Rob was toch niet vies van hem. Hij overhandigde het glas.
Daarna trok hij de jas uit, hij stonk naar de sigaretten. Dat is gewoon Robs geur. Daar is hij gewend aan. Hoeveel dure parfum hij op doet. Ruikt Matt dit altijd als eerst. Het was sterker dan normaal. Hij zucht. Handen beginnen met trillen. Hij doet weer panisch over de gezondheid van Rob.
Matthy wil arts of verpleegkundige worden. Liever de tweede. Hij vind arts iets te veel verantwoordelijkheid. Over verantwoordelijk gesproken. Dat heeft hij over de brunette op zijn bed ook.
"Je hik trilt" Rob die zijn tranen weg veegt ziet dit. Zelfs als Matt omgekeerd stond. Voelt hij die bezorgde ogen. "Ik ga.. ga voor jou zorgen nu, ik kom ben later weer aan de beurt." Hij keert zich om en loopt op zijn vriendje af.
Matt neemt plaats naast hem. Ze zaten weer in een bekende situatie. Op Matthys bed. Te praten. Over hun hell van een leven.
"Vertel. Alles." Twee simpele woorden. Dat gaf al zo veel impact. De kleinere jongen was nog steeds tranen aan het laten vallen. Matthy zoekt de hand op van Rob. Matthy knijpt er een paar keer in. Het was als een soort steun bedoeld.
"Ik ben gewoon boos" zegt Rob. Dit keer verstond Matthy hem heel goed, hij leek uit woede nuchter te worden. "Waarom ben je boos? Gaat dit over je moeder?" Vroeg Matthy. Hij knikt hard ja.
"Ze is.. ze kan er niks aan doen, maar. Ik.. ik wil het gewoon niet hik geloven. Dat.. dat ze zo doet." Robbie struikelt over zijn woorden. Uit zichzelf en uit de vodka.
"Mhm" Matthy wilt dat hij verder gaat praten. "Ik mag der.. der weer niet hik zien. Ze gaat naar een fucking instituut" Rob knijpt hard in de van Matthy. Matthy sist een beetje. Maar laat ze hand voor wat het is. "Schat-" Matthy wilt verder praten maar Rob onderbreekt hem.
"Ik wil dat ze er gewoon is, en normaal is" Rob sluit zijn ogen. Hij probeert zijn tranen binnen te houden. Hij heeft al genoeg gehuild dit uur. "Dus,, ik ging weer boos weg." Rob viel weer stil. "De.. de dwang het hik kwam weer. I-Ik kocht weer een fles vodka." De dwang was zo groot.
"Matt, ik wou het echt niet. Ik kon gewoon niet anders. Ik wil nuchter blijven echt. Zo hik fucking erg. Ik kan niet stoppen. Dit voelt zo, zo demotiverend hik."
"Ik snap je. Ik wil je helpen. We kunnen dit oké. We zijn al zo ver gekomen ik ben zo trots op je Rob." Matthy begint zelf ook een beetje te huilen.
Dat is gewoon Matthy. Hij voelt gewoon zo veel. "ben je hik echt niet boos op mij?" Robbie durft hem niet aan te kijken. Hij voelt zich zo schuldig.
"Ik ben niet.. niet boos. Ik zal hetzelfde hebben gedaan in jouw situatie. Ben nog trots op je dat het maar..maar 1 fles was" Robbie had gezegd dat hij normaal altijd een hele krat bier op kon drinken zonder wat te voelen.
"Ik hou van je" Matthy keek een beetje verbaasd op. Zijn ogen waren zelf ook glazig. "Je snapt me. Ik hou van jou" Rob deed alsof hij een verliefd 10-jarige meisje was. Maar hij sprak gewoon vanuit zijn hart.
"Ik hou ook van jou" Matthy begon volop te huilen nu. "Matt? Waarom huil je?" Rob haalt de handen van Matthys gezicht af. "Niet gaan hik huilen" Hij kijkt hem lief en aandachtig aan.
"Ik ben oké.. ik hou van jou Rob" Hij geeft uit zichzelf een knuffel aan zijn vriend. Robbie geeft hem een grote knuffel terug.
"Wil je me wat gaan beloven?" Zegt Matthy in zijn nek. "Ja" zegt Robbie. "Als je weer die kut dwang krijgt, bel mij. Asjeblieft" Matthy houdt hem stevig vast. "Beloofd."
Hierna besluiten de twee jongens om te gaan slapen. Robbie zal zichzelf morgen ziek melden. Want ook al was het nog geen woensdag. Matthy kon het niet aan om naar school te gaan. Dat werd te veel voor hem.
Hij heeft daar te veel prikkels. Nu is hij extra gevoelig. Dat kan hij even niet aan. Dat huilen en die paniek aanvallen heeft hij veel liever thuis.
Dan is hij veilig. Vooral als hij dan dichtbij Rob is. Hij wilt altijd met Rob zijn.
-
Spelling niet gecheckt wat verwacht je van me. 906 woorden
JE LEEST
Verslaafd | Mabbie
Fanfiction'Bankzitters - Mabbie ( Matthy x Robbie ) fanfic' Wat als je niet zonder kan? Hoe ga je dan verder?
