Tw: Homofobie
Matthy stond in de woonkamer. Vandaag was de dag. Zondag. Ze gingen als gezin naar de kerk.
Matthy was aangekleed in een blouse met een nette zwarte broek eronder. Dit moest hij van zijn moeder aan. Hij was doodsbang. Oprecht. Hij heeft Robbie al meerdere keren geappt. Maar hij sliep blijkbaar nog. Luizak.
Hij durft de rest niet te appen. Het is dom dat hij bang is. Alleen Robbie zal het snappen.
"Papa komt eraan" Ezra sprong omhoog op de keukenblad om door de keuken raam te kijken. Matthy zijn adem was schokkend maar hield zichzelf in orde. Jesse kwam naast hem staan. Hij had ook een nette broek en blouse aan. Jesse legt zijn hand voorzichtig op zijn schouder. Tot zijn verbazing liet Matthy dit toe.
"We kunnen" De hakken van zijn moeder waren te horen op de houten vloer. Ze was helemaal opgemaakt. Iets wat zo nooit eerder deed. Alsof ze een impact of impressie wou maken op iemand.
Ze stonden allemaal buiten op de stoep, Matthy groet zijn vader niet. Dat verdient hij niet. Ze starten de wandeling naar de kerk. Zijn vader liep vooraan met Ezra. Daarachter Jaïr met mama. Hij liep helemaal achteraan met Jesse. De kerk was maar 5 minuten lopen. Je hoort de bel al afgaan.
Ze naderen de kerk. Elke stap dichterbij doet hem pijn. Allemaal mensen die naar binnenlopen. Blije gezichten. Oude mensen. Dan komen hun aan. Familie Het Lam. De familie die achter de schermen heel anders is. Hun familie speelt praktisch een toneelstuk. De perfecte familie het Lam.
De kerk was druk. Er was nog een vrije bank. Matthy liep erin en Jesse erachteraan. Naast Matthy kwam zijn vader zitten. Matthy gaat dichter op Jesse zitten. Matthy zijn vader knikt naar hem. Als een groet? Matthy heeft geen idee.
De dominee kwam eraan. Hij zet de microfoon aan. Ze gingen starten met de bloemen geven. Matthy lette al niet meer op. Hij gelooft toch niet. Het was eigenlijk alleen zijn vader. Zijn moeder bidt altijd wel mee ook al gelooft ze niet per se. Het is om vader blij te maken.
"We starten met een gezamenlijk gebed, als uw allemaal willen opstaan. Dan kunnen we beginnen" Matthy staat op. Hij vouwt zijn handen. Ogen dicht. De dominee doet een standaard gebed. Aan het einde zegt iedereen in koor amen. Matthy zei het ook. Hij wou geen probleem met zijn vader krijgen.
Matthy krijgt een bijbel in zijn hand gedrukt. Door zijn vader. "Openen" zegt hij. Matthy doet hem open. "Open uw bijbels, we gaan lezen van Gen 1,26-28. Matthy zoekt het maar op. Hij scant de bladzijden.
Het ging over Adam en Eva. Het eerste stel en het voorbeeld. Wat God geschapen zou hebben. Matthy zijn maag draait. Hij had ook nog niet gegeten vandaag. Het maakt hem extra misselijk. Adam en Eva was een van zijn vaders favoriet. Elke keer als homoseksualiteit in een gesprek opkwam. Was dit altijd zijn argument tot waarom het niet kan. Hij hoopt zo dat zijn vader zijn mond houd. Dat doet hij tot nu toe goed.
De dominee begon met lezen. Matthy leest mee. Zijn vader kijkt naar hem. Hij voelt de koude staar. Hij slikt hard. Jesse heeft het ook door.
"Ben je bekeert?" fluistert zijn vader. Matthy versteend. "Wat?" Zegt hij met moeite. Hij hoopt dat hij zijn vader verkeerd begrepen heeft.
"Ben je bekeert? Val je niet meer op jongens. Flikker" hij lacht een beetje na het schelden. "Uhm.. nee" Matthy dacht even over liegen. Wat goed doet hem dat.
"Wat jammer ik dacht dat mijn.. mijn zoon eindelijk een keertje normaal kon doen? Maar ja autisme en homoseksueel zijn wordt het dan hé" Zijn vader was weer de persoon die Matthy herinnerde. De grootste sukkkel ooit.
"Pa doe normaal" Jesse leunt naar achter en kijkt zijn vader aan. "Jij hoort niet in dit gesprek, Jesse" Zijn vader zijn toon was streng.
"Jij hebt gewoon nog niet de juiste vrouw gevonden. Mannen doen jouw ook niet goed. Was je niet betast de vorige keer?" Matthy zijn vader brengt weer het Sawyer gebeuren naar boven.
Matthy keek zijn vader wel aan. Hij wou zo graag zijn mond open trekken. Het lukte gewoon niet. "Pa" Zei Jesse weer. Hij was gewend dat zijn vader opmerkingen naar Matthy maakte maar nog nooit zo ver als dit. "Stil eens Jesse, Matthyas heeft een mond gekregen. Toch? Of ben je een echte man die voor zichzelf kan opkomen?" De mensen voor hun keken nu ook naar achter. Matthy slaat om in auto-piloot.
Hij staat op loopt snel langs zijn vader. Hij probeert de pols van Matthy vast te pakken. Matthy doet zijn hand omhoog zodat hij mist. Hij strompelt de kerk uit. "Matthy?" De stem van Ezra roept hem na. Hij wil terug voor zijn broertje maar dat kan hij niet. Hij kan niet terug.
De hyperventilatie slaat toe wanneer hij de buitenlucht raakt. Shit. Hij maakt wat bovenste knopjes van zijn witte blouse los. Stroopt zijn mouwen op. Hij kan niet goed meer ademen. De ton van water stroomt over. Dit was de druppel. Tranen stromen over zijn wangen.
Hij begint met zijn nagels in zijn arm te zetten. Krabben. Alweer. Hij loopt. Waarheen? Geen idee?
Voordat hij het weet staat hij in de tuin van Rob. Hij pakt weer een dennenappel en gooit hem naar zijn raam. Hij doet niet open. Hij gooit weer. Hij ziet het gordijn open gaan. Rob staat voor het raam. Zodra hij de staat van Matthy ziet kan hij wel raden hoe het kerk bezoek was gegaan.
"R..Rob" zegt Matthy. "Kom naar binnen deur daar is open" Roept Robbie. Matthy loopt snel naar binnen. Trap op en de kamer van Rob in. Matthy valt in Rob. Lichaam zwak. Matthy kon amper op zijn eigen benen meer staan. Hij schokt van het huilen. Het was precies zoals maandag.
"Aw, Matt" Rob ondersteunt zijn balans. Hij wikkelt zijn armen om de jongen. Voorzichtig kust hij zijn hoofd. Matthy zei niks tegen hem erover de vorige keer, hij vond het vast niet erg.
"Kom even zitten" Hij tilt de jongen op. Matthy was licht. Dus dat ging gemakkelijk. Matthy trekt aan de blouse. De textuur van de blouse irriteert hem. "Wil je hem uit?" Rob hurkt voor hem. Matthy knikt hard ja. Rob doet de knoopjes los. Matthy zijn handen trillen daar te erg voor.
Matthy doet zijn blouse uit, terwijl Robbie hem een shirt geeft. Het was een basic blauw shirtje. Het eerste wat hij zag. Rob ziet nu de krab wonden. "Matthy" zucht hij zachtjes. Matthy hikt. Hij kijkt hem verdrietig aan. Rob wrijft over de wonden.
De jongen was nogsteeds aan het huilen. Het was echt zo zielig. Rob ging bijna zelf huilen. "Kan je al praten?" Als Matthy heel gestrest was kon hij vaak niet praten. Matthys schud nee. "Oké, dat is oké"
-
1152 woorden
alweer een deel af!!! Ik zal dit afkrijgen binnen een week miss.
JE LEEST
Verslaafd | Mabbie
Fanfiction'Bankzitters - Mabbie ( Matthy x Robbie ) fanfic' Wat als je niet zonder kan? Hoe ga je dan verder?
